Σου λένε ότι είσαι τυχερός.
Όχι μόνο επειδή έχεις δουλειά αλλά γιατί κάθε πρωί καταφθάνεις σε ένα όμορφο, κλιματιζόμενο κτίριο όπου πιθανόν να σε περιμένει ζεστός καφές στο κουζινάκι συν μία εργονομική καρέκλα μπροστά από το -δικό σου-γραφείο . Ίσως, αν είσαι έξτρα τυχερός, να έχεις και προπληρωμένη από τον εργοδότη ιδιωτική υγειονομική ασφάλιση . Με όλα αυτά, κάθε φορά που τολμάς να παραπονεθείς για το μαρτύριο της μετακίνησής σου από / προς τη δουλειά ή να πεις πως κάτι άλλο σε προβληματίζει, οι φίλοι σου σε στραβοκοιτούν. Έχουν σίγουρα δίκιο από την πλευρά τους. Τα δικά τους επαγγελματικά δεν θα τα λέγες “τυχερά” . Έχουν βγάλει αγγελία ό,τι περισσεύει στο σπίτι μπας και “πιάσουν το νοίκι” του μήνα . Βλέπεις, πολλοί άνθρωποι γύρω σου όχι μόνο δεν έχουν ασφάλιση αλλά έχουν και έναν γαμημένο πονόδοντο εδώ και 6 βδομάδες γιατί δεν βρίσκουν 50 ευρώ για την επίσκεψη στον οδοντίατρο. Από την άλλη, έχεις τους γονείς σου να περηφανεύονται όπου σταθούν κι όπου βρεθούν για την “business card” που τύπωσαν με το όνομά σου δίπλα στο εταιρικό λογότυπο.
Εσύ νιώθεις “τυχερός”;
Είναι σίγουρο πως ένιωσες τυχερός την ημέρα που “πέρασες” την συνέντευξη, πως χασκογελούσες το βράδυ πίνοντας ποτά με τους κολλητούς σου και πως …δεν είχες ιδέα τότε! Δεν φαντάστηκες πως από δω και στο εξής η εργασιακή σου καθημερινότητα θα είναι μία ατέλειωτη συνέντευξη. Κάθε μέρα, ξανά και ξανά, θα οφείλεις να κάθεσαι “λαμπάδα” μέσα σε γκρι δωμάτια συνεδριάσεων και θα παριστάνεις ότι ενδιαφέρεσαι αβάσταχτα για το καινοτομικό επιχειρηματικό πλάνο που θα “στείλει” την παραγωγικότητα στα σύννεφα και πως θα πρέπει να θες διακαώς να μάθεις λεπτομέρειες για το ολοκαίνουριο -για αυτό το τρίμηνο- αμάξι του αφεντικού.
Έχεις κρύψει τις επαγγελματικές κάρτες στο συρτάρι μαζί με τα ανταλλακτικά του συρραπτικού και όσο βαδίζεις προς το τέλος του -μίνιμουμ- οκτάωρου μια φωνή στο μυαλό σού λέει πως είσαι εκεί γιατί δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να αυτοματοποιήσουν τα καθήκοντά σου. Συχνά πυκνά, με το πρόσχημα ότι πας να γεμίσεις την κούπα σου με καφέ, “βολτάρεις” στους διαδρόμους του κτιρίου για να ξεμουδιάσεις. Όλο και πιο συχνά, επιστρέφεις σπίτι και συνειδητοποιείς ότι η καλύτερη στιγμή της ημέρας ήταν εκείνο το άρθρο που διάβασες κλεφτά στο μισοκρυμμένο παράθυρο -κάτω δεξιά στην οθόνη σου- προσποιούμενος ότι εργάζεσαι σκληρά. Ίσως να είσαι σε αυτή δουλειά 5, 10 , δε ξέρω μπορεί και 20 χρόνια, μα ακόμα έχεις μία φευγαλέα παρόρμηση να απαντήσεις με ένα ψέμα κάθε φορά που κάποιος σε ρωτάει πού εργάζεσαι και με τι ακριβώς ασχολείσαι.
Άλλα, όπως όλοι σου λένε, “εσύ δεν πρέπει να μιλάς, γιατί είσαι τυχερός” και έτσι καταλήγεις να πιστεύεις πως καμιά φορά το να είσαι τυχερός σημαίνει να νιώθεις μόνος.
Καταρχήν να ξέρεις ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου λέει ότι δεν δικαιούσαι να παραπονιέσαι. Κατά δεύτερον, αυτό που εσένα σου φέρνει λεφτά μπορεί να μη σου φέρνει τίποτε άλλο παρά μόνο μία αρρωστημένη ψυχική διάθεση. Κι αν είναι επιλογή σου ή προσωπικός συμβιβασμός να μην αλλάζεις την καθημερινότητά σου, τουλάχιστον κάνε κάτι να σταματήσεις αυτή τη μιζέρια που σου ρουφάει την ψυχή.
Αν πάλι η δουλειά γραφείου που έχεις είναι ακριβώς αυτό που αναζητούσες και πραγματικά σε ικανοποιεί, τότε σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο ευθύς αμέσως.
Αν όχι, είναι καιρός να θυμηθείς τι πραγματικά ήθελες να κάνεις πριν γίνεις αυτός ο εργαζόμενος που είσαι τώρα.
“I used to be free spirited
Now I’m just free of sleep
I got a burning passion in my throat
I got a burning passion inside me
I got a job that wastes my time and gift
I got a life that needs a serious lift”
– Tegan & Sara, “More For Me”
Κάνε κάτι!
Είναι αλήθεια πως δεν τους πνίγει όλους η ρουτίνα του “9-5” και δεν έχουν όλοι έναν κρυφό καημό για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Εσύ όμως, που νιώθεις ότι τελικά δεν είσαι και τόσο τυχερός, προφανώς έχεις καταπιέσει τα όνειρά σου. Όσο πιο μεγάλη είναι η αφοσίωσή σου στο γραφείο, τόσο περισσότερο έχεις αφήσει πίσω σου όλα εκείνα που απολάμβανες κάποτε.
Ξεγελασμένος από τον σταθερό -και αξιοσημείωτο ίσως- μισθό που έρχεται στο τέλος κάθε μήνα στην τσέπη σου, πιστεύεις ότι τουλάχιστον έχεις τη δυνατότητα να αποκτήσεις όλα αυτά που πραγματικά θα σε ικανοποιήσουν. Αυτό που δεν μπορείς όμως να αγοράσεις είναι ο χρόνος- ο χρόνος που θες να αφιερώσεις στις ενασχολήσεις που αγαπάς. Σχολάς και γυρνάς στο σπίτι με μία ακατανίκητη επιθυμία να βουλιάξεις στον καναπέ. Δεν έχεις ούτε το κουράγιο να διαμαρτυρηθείς για αυτήν την σάπια διασκέδαση που προσφέρεις στον εαυτό σου καθημερινά, απλά αποδέχεσαι παθητικά την κατάσταση.
Θυμάσαι κάτι κινηματογραφικές σκηνές, όπου κάποιος χαστουκίζει δυνατά τον πρωταγωνιστή και αυτός με τη σειρά του και με γουρλωμένα μάτια αφυπνίζεται και ψελλίζει “Σε ευχαριστώ! Αυτό χρειαζόμουν !”; Ε, αυτό χρειάζεσαι! Ένα γερό χτύπημα στο πρόσωπο για να ανοίξεις διάπλατα τα μάτια σου.
Κάποτε ήθελες να φτιάξεις μία μπάντα με φίλους, κάποτε ήθελες να γράψεις ένα βιβλίο, κάποτε έλεγες ότι είχες μία ιδέα για ένα πρότζεκτ, κάποτε ήθελες να βοηθήσεις τα αδέσποτα, τους άστεγους. Κάποτε ήθελες να κάνεις κάτι και συ σε αυτόν τον κόσμο. Τι απέγιναν όλα αυτά; Χάθηκαν μαζί σου ανάμεσα στους διαδρόμους της εταιρείας, σουλατσάρουν πλάι σου με την κούπα του καφέ μισογεμάτη.
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου. Και επειδή έτσι θα είναι καλύτερα, θα ξεκλέψεις αυτήν την ώρα – ή έστω μισάωρο- μέσα από το ωράριό σου για αρχή.
Κάθε πρωί, φθάνοντας στο γραφείο και ανοίγοντας τον υπολογιστή, όσο οι άλλοι χρονοτριβούν στην κουζίνα προσπαθώντας να ξεκλέψουν λίγα λεπτά εργασίας, εσύ προσπάθησε να εκμεταλλευτείς λίγο χρόνο για τον εαυτό σου.
Διάβασε ένα άρθρο σχετικό με το χόμπι σου.
Στείλε ένα email και κάνε τα απαραίτητα PR για να επικοινωνήσεις την “πραγματική” δουλειά σου.
Γράψε μία παράγραφο για το βιβλίο σου.
Επεξεργάσου φωτογραφίες.
Μάθε ένα πρόγραμμα στον Η/Υ που θα σου χρησιμεύσει εκτός δουλειάς, πχ photoshop.
Διάβασε λίγες σελίδες από ένα βιβλίο online.
Σημείωσε ιδέες και μελέτησε τη μουσική που αγαπάς .
Σημείωσε ιδέες για την ταινία μικρού μήκους που έχεις στο μυαλό.
Μάθε online μία ξένη γλώσσα.
Φτιάξε ένα blog στην τελική!
Το να σκρολάρεις μόνο στο ΦΒ χαζεύοντας τα κατορθώματα άλλων δεν σου προσφέρει απολύτως τίποτα και το ξέρεις.
Αν έχεις σιχαθεί τους περισσότερους συναδέλφους σου και δεν έχεις καμία όρεξη να τρως μαζί τους ακούγοντας ανούσια κουτσομπολιά, γίνε ο δακτυλοδειχτούμενος μοναχικός τύπος που αξιοποιεί το διάλειμμα του σε κάτι προσωπικά ουσιώδες. Βγες έξω και περπάτα με ακουστικά στο κεφάλι ακούγοντας το αγαπημένο σου συγκρότημα. Θα είναι σίγουρα καλύτερα από το να ακούς ξανά στην εταιρική κουζίνα τα ίδια σαχλά ανέκδοτα.
Όσο κι αν ακούγονται επουσιώδεις αυτές οι “προτάσεις καταπολέμησης μιζέριας”, να είσαι σίγουρος πως εφαρμόζοντας κάποια από όλες αυτές, όταν σχολάσεις θα νιώσεις πως η μέρα σου είχε νόημα, πως σήμερα “κάτι έκανες”!
Safety first!
Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες κινήσεις σου στη δουλειά καταγράφονται και αναφέρονται, είτε από επίδοξους ρουφιάνους-συναδέλφους είτε από τους ίδιους τους υπολογιστές. Η πιο ζόρικη πρόκληση είναι να παρακάμψεις την “αστυνόμευση” του υπολογιστή σου- αν και αυτό μπορεί να σε βάλει σε μεγάλους μπελάδες. Ακόμα κι αν επισκέπτεσαι σαν “καλός υπάλληλος” sites που δεν είναι μπλοκαρισμένα, μη ξεχνάς ότι οι admins της εταιρείας -αν θέλουν- μπορούν να καταγράψουν το κάθε σου κλικ και να παρακολουθήσουν για πόση ώρα σερφάρεις σε “εκτός εργασίας” ιντερνετικούς ωκεανούς.
Από την στιγμή που είσαι συνδεδεμένος online στο εταιρικό δίκτυο, το περιεχόμενο των emails σου – ακόμα και αυτών από τον προσωπικό σου λογαριασμό – είναι στη διάθεση των αρμόδιων υπαλλήλων του τμήματος ΙΤ. Για να πάψεις να νιώθεις την ανάσα των επιτηρητών πάνω από το σβέρκο σου, θα μπορούσες για παράδειγμα:
Να φέρεις ένα notebook ή ένα tablet στη δουλειά και να συνδέεσαι σε αυτό για τα προσωπικά σου θέματα. Από τη στιγμή που θα έχεις ισομοιρασμένη τη προσοχή σου σε αυτό και στην οθόνη του Η/Υ σου κανείς δεν θα μπορεί να σε κατηγορήσει ότι “χαζεύεις”. Αν πάλι αυτό που θες να κάνεις δεν περιλαμβάνει Η/Υ αλλά είναι μία χειροτεχνία, όπως το πλέξιμο ή η ζωγραφική, ίσως να είναι στη τελική πιο ασφαλές από τη χρήση του ελεγχόμενου ίντερνετ, οπότε με διακριτικότητα κάντο!
Μία άλλη λύση είναι τα smartphones. Εκμεταλλεύσου τις δυνατότητές τους στο έπακρο. Κάποιοι κατάφεραν να γράψουν ολόκληρο μυθιστόρημα χρησιμοποιώντας ένα έξυπνο τηλέφωνο.
Αν αισθάνεσαι αρκετά θαρραλέος ή είσαι πολύ απεγνωσμένος – το ίδιο είναι καμιά φορά- τότε ξεκίνα να διαβάζεις πώς και αν μπορείς να ξεγλιστρήσεις και να κρυφτείς από το εταιρικό δίκτυο μέσω SSH . Πέρα από γνώσεις προγραμματισμού, θα χρειαστείς και έναν προσωπικό server εκτός χώρου εργασίας ή κάποιον να σου παρέχει αυτή την ευκολία. Βέβαια τόσο το ρίσκο όσο και οι επιπτώσεις σε μία τέτοια περίπτωση αντιλαμβάνεσαι ότι είναι σημαντικά δριμύτερες από το να σε “πιάσουν” να ψωνίζεις sex toys στο Amazon.
Κράτα το παιδί μέσα σου ζωντανό!
Η ισορροπία ανάμεσα στην εργασία που πρέπει να παράγεις και στο χρόνο που θες να ξεκλέψεις για τον εαυτό σου είναι λεπτή και συχνά το μυαλό και η καρδιά σου θα έρθουν αντιμέτωπα. Βρες την ισορροπία που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου και άσε το παιδί μέσα σου να σε απαλλάξει για λίγο από τις σκοτούρες.
Να έχεις μία συγκεκριμένη αγχολυτική συνήθεια.
Εγώ φτιάχνω origami. Ξοδεύω το μεγαλύτερο μέρος της εργάσιμης σε τηλεσυσκέψεις κατά τις οποίες μπορώ να διπλώνω με τέχνη χαρτάκια post-it σε origami. Έχω γεμίσει τον τόπο με πελαργούς και πρόσφατα ξεκίνησα τα origami ψάρια.
ΥΓ. Αν η εταιρεία σου έχει τόση μανία να σε περιορίσει, που έχει “ξηλώσει” από τους Η/Υ ακόμα και την Πασιέντζα και τον Ναρκαλιευτή, ε τότε “φόρεσέ τα” σαν επεκτάσεις στον browser σου, όπως Chrome ή Mozilla. Αν τα πράγματα είναι τόσο “σφιχτά” που δεν σου επιτρέπεται οποιοδήποτε είδος download, τότε τι να πω, πραγματικά ξεκίνα τα origami!
Ελεύθερη απόδοση/μετάφραση: Αμάντα Πατσοπούλου
Πρωτότυπο αγγλικό κείμενο: “9 to 5 For Radicals: How to Survive Your Soul-Sucking Office Job” by Anon
