fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

σκεψεις

Παρόν και μέλλον | Σημεία και τέρατα

στo Χαρτοφύλακας
σημεία και τέρατα

Σημείο 1 Η ανθρωπότητα διανύει μια περίοδο μετάβασης. Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο επερχόμενος, (εφόσον αποφευχθεί ο πυρηνικός Αρμαγεδδών), μπορεί να λάβει εντελώς διαφορετικές υποστάσεις εξοντωτικές, ολοκληρωτικές ή απελευθερωτικές. Σημείο 2 Αυτό θα καθοριστεί από την έκβαση των πολυδιάστατων διεθνών συγκρούσεων. Πολλές οι μεγαμεταθέσεις. Δεν είναι μόνο οι αντιφάσεις του χρηματοδεσποτικού συστήματος υπερεκμετάλλευσης, η…

Διαβάστε περισσότερα

Η δουλειά με κάνει αυτοκτονικό ή απλά είμαι ένα σκουπίδι;

στo Mind Opener/Workerland
suicidal

Δεν θα έλεγα ότι η δουλειά μου με κατάντησε να έχω αυτοκτονικές τάσεις αλλά είμαι βέβαιος ότι έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο σε αυτό. Χαρακτηρίστηκα ως αυτοκτονικός από όταν ήμουν περίπου 13, 14 ετών γιατί δεν έβρισκα κανένα νόημα στο να σπαταλάω το χρόνο μου στο σχολείο. Επίσης, για μία πολύ μεγάλη περίοδο, δεν είχα καθόλου φίλους.

Διαβάστε περισσότερα

Απόσταξη νοσοκομειακού αρώματος

στo Mind Opener

Ακολουθείς την πορτοκαλί γραμμή στο πάτωμα, στρίβεις δεξιά και ξανά δεξιά, πιέζεις και τα δύο κουμπιά των δύο ανελκυστήρων ταυτόχρονα και περιμένεις. Όσο περιμένεις, από το βάθος των διαδρόμων, οσφρίζεσαι ένα περίεργο “άρωμα’. Οινόπνευμα, χλωρίνη και θνητότητα. Η σήμανση έξω από τον ανελκυστήρα επισημαίνει πως χωράνε “Μέχρι 25 άτομα ή 1,875 κιλά” θνητών σωμάτων. Δίπλα…

Διαβάστε περισσότερα

Από Πειρατής σε Λογιστής δύο απολύσεις δρόμος

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Το πρωί, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι, πέτυχα τον Σάκη να κάθεται αμήχανα στο πεζοδρόμιο. Ο Σάκης, ετών 34, έχει αλλάξει τόσο πολύ από τότε που ανταλλάσαμε σημειώσεις Στατιστικής. Έχασε τα μαλλιά του, του πήραν το καπέλο του και άδειασε το βλέμμα του. Ο Σάκης, μέχρι και που πήρε το πτυχίο, ήθελε να γίνει…

Διαβάστε περισσότερα

Καλύτερα να μην παίζεις με τους δαίμονες σου

στo Mind Opener

Έμεινα τρεις χειμώνες στην Νάξο. Ο τρίτος κόντεψε να γίνει ο τελευταίος της ζωής μου. Αλλά, ευτυχώς, είμαι αδύναμος χαρακτήρας, δειλός και υπέρ του δέοντος αναβλητικός. Γράφω «ευτυχώς», γιατί ίσως να το ξέρετε ότι οι δαίμονες παίρνουν πάντα τους πιο δυνατούς. ~~ Οι χειμώνες στο νησί ήταν εντελώς διαφορετικοί απ’ τα καλοκαίρια. Ειδικά για τους…

Διαβάστε περισσότερα

Αυτή η βροχή δεν φτάνει | Nikos LeFou Pierrot Ziakas

στo Mind Opener

#mind_opener Από το FB profile: Nikos LeFou Pierrot Ziakas Αυτή η βρόχη δεν φτάνει για να ξεπλύνει τους δρόμους από τ’ ανθρώπινα σκουπίδια, μόνο γεμίζει και φράζει τους υπονόμους πού’ χεις για στόμα, σε βάζει στην άκρη να μην μιλάς γιατί όλο και κάποιος θα περιμένει με το δάχτυλο στημένο προς υπόδειξη μιας και δεκαοκτώ χρόνια…

Διαβάστε περισσότερα

Εμένα οι φίλοι μου, Κατερίνα…

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Εμένα οι φίλοι μου Κατερίνα, αρκετοί από αυτούς, έγιναν πουλιά για σκαλιστά περίτεχνα κλουβιά. Τρώνε όταν τους ταΐσουν και κελαηδάνε σε εταιρικά πάρτυ για τους ιδιοκτήτες τους. Οι φίλοι μου, Κατερίνα, είναι οικόσιτα πουλιά, με σύρματα στο λαιμό τους. Κάνουν τραμπάλα σε καρέκλες με ροδάκια και ανακλινόμενες πλάτες, χτυπάνε ταμειακές, παραδίδουν σουβλάκια. Με δικά τους…

Διαβάστε περισσότερα

Φτάνει πια με αυτή τη βιτρίνα

στo Workerland

Στη #Workerland, καταγράφει τις σκέψεις του ο αναγνώστης του #IFI, Γιώργος Λιάπος Έχω μία φίλη που ψάχνει εργασία, όπως και εγω αυτό το διάστημα και απλά καθόμαστε και γελάμε με τις τρελές απαιτήσεις των εργοδοτών (λέμε τώρα). Παίρνει τηλέφωνο αυτή για να μάθει για μια δουλειά σχετική με την παραγωγή καφέ, τη ρωτάνε το ύψος της,…

Διαβάστε περισσότερα

Η καθημερινότητα μας είναι “Εφαρμοσμένος σουρεαλισμός”

στo Χαρτοφύλακας

Του Χρήστου Διαμάντη Άσε την πόλη στο ρυθμό της κι εσύ στο δικό σου αδερφέ μου Πάλι ήμουν ταπί και ψύχραιμος κι όμως ένιωθα καλά. Επειδή ο ήλιος ήταν ψηλά! Αλλά αυτή τη φορά μου συνέβη να βρίσκομαι στην πιο ζόρικη συνοικία της Πατησίων. Κι ο Τ., στέλεχος της τάδε διαφημιστικής εταιρείας, με οδήγησε σ’…

Διαβάστε περισσότερα

Μετά το τέταρτο μεταπτυχιακό θα καθιερωθεί η θέση σου ως σερβιτόρος

στo Οι ιστορίες σας

Διηγείται ο Γιώργος, ετών 25 Περιοχή: Θεσσαλονίκη   Καλησπέρα. Είμαι ο Γιώργος,25 ετών από την όμορφη και γεμάτη ανέργους Θεσσαλονίκη. Τι να σας πρωτοπώ! Έχω  τελειώσει  πολιτικές επιστήμες (πολιτικές επιστήμες,όχι πολιτικός μηχανικός και όχι δε γίνονται όλοι βο(υ)λευτές βγαίνοντας), πήγα και στρατό (γιατί «έπρεπε» αλλιώς πώς θα σε πάρουν στα σοβαρά οι εργοδχαχαχα;). Και φυσικά…

Διαβάστε περισσότερα

Λευτεριά στα συνειδητοποιημένα likes

στo Mind Opener

Λευτεριά στα συνειδητοποιημένα likes: Αν ανοίξεις τα βιβλία που έχω καταχωνιασμένα στο ράφι, το πιθανότερο είναι να βρεις κενές σελίδες… Συνηθίζω βλέπεις με ένα καλαμάκι να σνιφάρω τη γνώση που και που, με αποτέλεσμα τον μισό μισθό μου να τον τρώω σ’ αυτά, απλά για να πάρω κάπως τη δόση μου! Μου είπαν ότι στη…

Διαβάστε περισσότερα

Όταν κάνουμε το επάγγελμα που αγαπάμε..

στo Workerland/Οι ιστορίες σας

Όταν κάνουμε το επάγγελμα που αγαπάμε, τότε έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μία όμορφη ζωή. Φεύγουμε το πρωί και ξέρουμε ότι πάμε κάπου που, εκτός από χρήματα, θα νιώθουμε και ευχαρίστηση. Γνωρίζουμε ότι δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να ανέβει ένα σκαλί ψηλότερα, επειδή ο χρόνος που φεύγει στη ζωή μας δεν επιστρέφει ποτέ,…

Διαβάστε περισσότερα

Φθινόπωρο

στo Workerland

Από τον τοίχο του Γιώργος Πενθιμοσκλόουν Φθινόπωρο: Ξεφυλλίζω νέες αγγελίες εργασίας, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα σε ‘κείνες που κατά βάσει ζητούν πωλητές… Αποστέλλω χωρίς δισταγμό το βιογραφικό μου, γνωρίζοντας από τώρα πως θα με καλέσουν από στιγμή σε στιγμή για συνέντευξη, εφόσον κατέχω γερή προϋπηρεσία στο να πουλάω μούρη, τρέλα και παραμύθια! Απ’ τη προηγούμενη εργασία μου…

Διαβάστε περισσότερα

Ψίτ….ε εσύ χαρτογιακά!

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Από τα λόγια στις πράξεις είναι τελικά πολύ μακρύς ο δρόμος. Κι όσο ωριμάζει ο νους μας μεσα στην χρονοδύνη της καθημερινότητάς μας, τόσο μεγαλώνει η πραγματική απόστασή μας από τις πράξεις. Και δεν είναι μόνο που μακραίνει ο δρόμος, αλλά είναι που το ώριμο μυαλό μας τον γεμίζει πλέον παρακλάδια , ίσα για να…

Διαβάστε περισσότερα

«Τι είναι για μένα το σχολείο» | Μαθήτρια της Β’ Λυκείου

στo Χαρτοφύλακας

Το σχολείο για μένα είναι σαν φυλακή. Είναι ό,τι πιο βάρβαρο κι απάνθρωπο μπορούν να κάνουν σε ένα παιδί. Μου επέβαλαν να χαραμίσω τα 12 πιο όμορφα, χαρούμενα κι ανέμελα χρόνια της ζωής μου στα σχολικά κελιά. Με ανάγκασαν να ξυπνάω κάθε πρωί απ’τα χαράματα, δίχως όρεξη, για να εισέλθω σε ένα χώρο με κάγκελα,…

Διαβάστε περισσότερα

Μονόλογος Εργάτου | Πλάτων Δρακούλης

στo Χαρτοφύλακας

Άραγε δια της πειθούς θα ημπορέσωμεν ημείς αι Εργατικαί Τάξεις να κάμψωμεν την πλουτοκρατίαν; Αλλά αυτό το εδοκιμάσαμεν τώρα τόσα έτη θέσαντες εις εφαρμογήν το κοινοβουλευτικόν σύστημα. Όλη η κοινοβουλευτική ιστορία αποδεικνύει ότι το μέσον της πειθούς απέβη μάταιον. Να καταφύγωμεν άραγε εις ικεσίας και ταπεινάς αιτήσεις; Αλλά δεν υπάρχει πλέον εις την ανθρωπίνην γλώσσαν…

Διαβάστε περισσότερα

Στην Κορυφή