Γράφει ο ΣτΑκ | Για το #IFI
«Μα γιατί δεν απαντάνε;» – «Δεν είναι αυτό που νομίζεις.»
Πολλά κλισέ μαζεύτηκαν οπότε ας εξηγήσω λίγο παραπάνω. Στη δίνη της πανδημίας στην οποία ζούμε, νομίζω 2 είναι τα θέματα που μας απασχολούν. Ο κορονοϊός και η δουλειά. Για τον κορονοϊό και την αντιμετώπισή του θα αφήσω τους ειδικούς να κάνουν την δουλειά τους και θα ασχοληθώ με το άλλο θέμα που μας απασχολεί: τη δουλειά.
Σε μια πρόσφατη συνάντηση με φίλους άκουσα την εξής απορία:
«Οκ, κοιτάω αγγελίες για δουλειά, βρίσκω αυτές που με ενδιαφέρουν. Στέλνω τα βιογραφικά μου και σε κάποιες περιπτώσεις την προκάτ συνοδευτική επιστολή μου και περιμένω. Μετά από κάποιες μέρες, με παίρνουν τηλέφωνο, κανονίζουμε συνέντευξη και περιμένω να έρθει η ημέρα της συνέντευξης.
Κάνουμε την συνέντευξη, εγώ νιώθω ότι πήγε τέλεια. Αυτός-ή που κάνει την συνέντευξη μου λέει το ίδιο και περιμένω το επόμενο τηλέφωνο ή mail για την επόμενη συνέντευξη και την τελική συμφωνία. Και περιμένω και περιμένω και περιμένω και δεν παίρνω απάντηση ποτέ.
Γιατί δεν απαντάνε λοιπόν;
Στην τελική, να με πάρουν και να πουν ότι «δεν παίρνω» τη δουλειά, να μου εξηγήσουν γιατί, έτσι ώστε να γίνω καλύτερος/η στην επόμενη ευκαιρία που θα παρουσιαστεί»
Κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής μου, έχω περάσει και από τις δύο πλευρές. Έχω κάνει συνεντεύξεις για να πιάσω δουλειά αλλά έχω κάνει συνεντεύξεις για να διάλεξω τους επικρατέστερους, για να διαλέξει ο manager αυτόν που θέλει. Από την εμπειρία μου αυτή θα προσπαθήσω να μεταφέρω κάποιες από τις γνώσεις που αποκόμισα.
Πολλές εταιρίες, μετά από την πρώτη συνέντευξη ή την αποστολή του βιογραφικού (digital era γαρ), στέλνουν ένα απαντητικό email σε όλους.
Είναι ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα, το οποίο δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ή μάλλον, σημαίνει ότι πρόκειται για μια εταιρία που είναι πιο οργανωμένη από το μέσο όρο των ελληνικών επιχειρήσεων. Τίποτα άλλο.
Στις περισσότερες δουλειές, μία συνέντευξη δεν φτάνει.
Στα βιβλία λενε ότι χρειάζονται 3 συνεντεύξεις, στην πραγματικότητα γίνονται τουλάχιστον 2 ανάλογα με την θέση και την εταιρία. Όσο πιο καλά αμοιβόμενη(;) και ψηλά στην ιεραρχία είναι η θέση, τόσο περισσότερες συνεντεύξεις χρειάζονται. Μεγάλο ρόλο επίσης παίζει και η δομή ή οργανόγραμμα της εταιρίας. Όσο μεγαλύτερη η εταιρία, τόσο περισσότερες οι συνεντεύξεις (recruiter, head of recruiting, department manager, financial manager, manager)
Στις περισσότερες αγγελίες για δουλειά, τα βιογραφικά που συλλέγονται είναι εκατοντάδες!
Σε αγγελία για καταχώρηση δεδομένων και γραμματειακή υποστήριξη έλαβα περίπου 100 βιογραφικά σε 3 ημέρες. Όπως καταλαβαίνεις δεν είναι πολύ εύκολο για μια μικρή ελληνική εταιρία, με περιορισμένο προσωπικό, να απαντήσει σε 100 διαφορετικά βιογραφικά. Από τα 100 αυτά βιογραφικά είδα περίπου τους 20. Από αυτούς τους 20 διάλεξα τους καλύτερους 5 κατά την άποψη μου και προώθησα τα βιογραφικά τους στην επόμενη φάση.
Στους υπόλοιπους 15 έστειλα ένα mail για να τους ενημερώσω ότι δεν θα προχωρήσουμε με το βιογραφικό τους. Φαντάσου τώρα αυτά τα νούμερα σε πολλαπλάσια μεγέθη και το πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό.
Φαντάζομαι την απάντηση τη χρειάζεσαι για δύο λόγους.
Για να προχωρήσεις παρακάτω και να συνεχίσεις να ψάχνεις για δουλειά και για να καταλάβεις τα αδύνατα σημεία σου, για ποιο λόγο τέλος πάντων δεν πήρες την δουλειά, ώστε την επόμενη φορά να είσαι καλύτερος και να διεκδικήσεις με περισσότερες πιθανότητες την θέση που έχεις βάλει στο μάτι.
Για το πρώτο, αυτό που έχω να απαντήσω είναι ότι δεν χρειάζεται να βάλεις τελεία για να προχωρήσεις παρακάτω.
Συνέχισε να ψάχνεις, στην τελική αν σε δεχτούν σε παραπάνω από μια δουλειές, θα έχεις καταφέρει να αλλάξεις το παιχνίδι. Θα μπεις σε θέση οδηγού και θα διαλέξεις ΕΣΥ, που θέλεις να δουλέψεις. Μπορεί να σου φαίνεται ουτοπικό, αλλά έτσι είναι. Δεν σε διαλέγουν μόνο αυτοί, τους διαλέγεις και εσύ. Όπως ο εργοδότης σε πληρώνει, έτσι και εσύ του παρέχεις τις υπηρεσίες σου.
Για το θέμα της προσωπικής βελτίωσης, έχω να πω αυτό.
Γιατί δηλαδή να περιμένεις από κάποιον άλλο να σου δώσει αξία; Τις περισσότερες φορές άλλωστε, πρόκειται για προσωπική εκτίμηση η οποία μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί απλά αυτός που επιλέχθηκε να μένει πιο κοντά από εσένα στο χώρο εργασίας. Μην σου φαίνεται περίεργο. Όταν σαν εταιρεία ψάχνεις προσωπικό, ένας παράγοντας που παίζει ρόλο είναι και το πόσο κοντά μένεις στο χώρο εργασίας ή το αν έχεις δικό σου μέσο μεταφοράς. Πόσο αποδοτικός πιστεύεις ότι θα είσαι αν για παράδειγμα χρειάζεται να αλλάξεις 3 μέσα για να φτάσεις στη δουλειά ή χρειάζεσαι 1,5 ώρα στην κίνηση για να φτάσεις στο γραφείο; Πίστεψέ με, όσο ανάγκη και να έχεις την δουλειά κάποια στιγμή (και μάλιστα πιο γρήγορα από ότι φαντάζεσαι) θα κουραστείς.
Επίσης, παρότι δεν είναι politically correct, ρόλο παίζει και η ηλικία και το φύλλο. Προσωπικά δεν με έχουν πάρει για δουλειά γιατί ήμουν άντρας και ο διευθυντής προτιμούσε να βλέπει μια όμορφη κοπέλα παρά τα μούσια τα δικά μου (το οποίο έμαθα μετά από 3 χρόνια, κατά λάθος). Έχω ακούσει επίσης σαν δικαιολογία μην πρόσληψης ότι «δεν θέλω γυναίκα, γιατί κάποια στιγμή θα παντρευτεί και θα κάνει παιδιά και θα την πληρώνω τσάμπα».
Ναι το ξέρω, είναι ρατσιτσικά/σεξιστικά αίτια και πρόκειται περί διακρίσεων με βάση την ηλικία και το φύλο αλλά είναι η πραγματικότητα. Επίσης το «βύσμα» παίζει μεγάλο ρόλο. Αλλά τι περιμένεις; Να σου πει κάποιος ότι δεν έχεις βύσμα, οπότε δεν σε παίρνω για δουλειά;
Τι θα σου προσφέρει λοιπόν μια τέτοια πληροφορία;
Απογοήτευση, αγανάκτηση μπορεί αλλά δεν νομίζω ότι αυτά είναι συναισθήματα που θα σε βοηθήσουν στην αναζήτηση δουλειάς. Σίγουρα θα σου προσφέρει μια καλύτερη κατανόηση και αντίληψη της πραγματικότητας αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορείς να το διαχειριστείς υπέρ σου. Εγώ πάντως ακόμα το παλεύω.
Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω, στο “γιατί δεν απαντάνε;” είναι γιατί δεν ξέρουν τι να πουν. Μην δίνεις σημασία όμως σε αυτό.
Συνέχισε το ψάξιμο, γίνε καλύτεος στο ψάξιμο, βρες τι πραγματικά σου ταιριάζει και κυνήγα το μέχρι τελικής πτώσης.
Αυτά.
ΥΓ Μη στέλνεις προκάτι συνοδευτικές επιστολές. Αν βαριέσαι να γράψεις μια δική σου, καλύτερα μη στείλεις καθόλου, ούτε το βιογραφικό σου.
ΥΓ1 Μην πηγαίνεις σε συνέντευξη αδιάβαστος. Τι εννοώ; Ψάξε λίγο τι κάνει η εταιρεία που πας να μιλήσεις για δουλειά. Με το internet πλέον, είναι πάρα πολύ έυκολο.
ΥΓ2 Φαντάσου πως θα ήθελες να ντύνεσαι στη δουλειά και έτσι πήγαινε στη συνέντευξη. Να θυμάσαι ότι ο τρόπος που ντύνεσαι συνήθως ταιριάζει με τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν. Μη βιαστείς λοιπόν εξυπνάκια, να πεις ότι θέλω να πηγαίνω με φόρμες, γιατί αν πηγαίνεις με φόρμες και οι άλλοι με τα καλά τους, μάντεψε ποιος θα κάνει όλες τις αγγαρείες;
ΥΓ3 Όταν πάς για συνέντευξη ΜΗ ΜΑΣΑΣ ΤΣΙΧΛΑ κατά την διάρκεια της συνέντευξης.
