Γράφει ο ΣτΑκ
Για το #IFI
Φτάνοντας σχεδόν τα 20 χρόνια εργασιακής εμπειρίας, έχω περάσει από αρκετές συνεντεύξεις. Ανά περιόδους η αναζήτηση αυτή επεκτάθηκε και στο εξωτερικό.
Είναι πολύ εύκολο βλέπεις, από τον καναπέ του σπιτιού σου ψάχνεις για δουλειά στην άλλη άκρη της γης. Στα παρελκόμενα της αναζήτησης αυτής, ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ, έπεσα πάνω στον όρο overqualified. Δηλάδη «έχεις πολλά προσόντα για αυτή τη θέση».
Στο εξωτερικό
Στο εξωτερικό, αυτός ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται σαν αιτιολογία απόρριψης κάποιων υποψηφίων.
Για διάφορους λόγους, οι εργοδότες είναι διστακτικοί στο να προσλαμβάνουν υποψηφίους με «παραπάνω προσόντα» από αυτά που χρειάζονται για την κάλυψη των απαιτήσεων της προσφερόμενης θέσης.
Μερικοί από αυτούς τους λόγους ακούγονται δικαιολογημένοι, όπως:
- Ότι δεν θα καταφέρουν να κρατήσουν για πολύ καιρό έναν τέτοιο υποψήφιο. Ότι θα θέλει πολλά λεφτά.
- Ότι θα βαρεθεί γρήγορα.
- Ότι δεν θα θέλει να κάνει «εύκολες» δουλειές.
- Ότι ίσως δεν ταιριάξει στο υπόλοιπο σύνολο.
Άλλοι λόγοι, εντελώς αστείοι, όπως: το ότι πολλές φορές βαριέται να ασχοληθεί αυτός που κάνει την πρόσληψη (recruiter, που λένε και στο χωριό μου) και είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιήσει αυτή τη δικαιολογία, παρά να κάνει τη δουλειά του. Τέλος πάντων, υπάρχει μια λογική όπως και να ‘χει. Έχουν οι άνθρωποι μια φιλοσοφία.
Υπάρχουν μάλιστα έρευνες σχετικά με αυτό το φαινόμενο και πώς να το ξεπεράσεις σαν εμπόδιο στην αναζήτηση δουλειάς.
Υπάρχει επίσης ένα ρεύμα που προσπαθεί να αλλάξει αυτή τη πεποίθηση και να τονίσει τα πλεονεκτήματα που μπορεί να προσφέρει ένας τέτοιος εργαζόμενος σε μια εταιρία (εμπειρία, πηγή έμπνευσης για τους άλλους).
Στην Ελλάδα
Στην Ελλαδα από την άλλη, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Επειδή, γενικότερα, είμαστε πρωτοπόροι σαν λαός, εδώ τα πράγματα γίνονται αλλιώς.
Με μια γρήγορη αναζήτηση σε αγγελίες για εύρεση εργασίας θα καταλάβεις τι εννοώ. Οι εργοδότες ανά τη χώρα δεν ακολουθούν τη φιλοσοφία του εξωτερικού, και ενεργούν εντελώς διαφορετικά. Για την κάλυψη μιας θέσης γραμματέα ζητάνε άτομο με μεταπτυχιακά.
Για την θέση του πωλητή (και μάλιστα πωλητή πόρτα-πόρτα) ζητάνε άτομο με τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό κ.ο.κ.
Για κανένα λόγο, δεν θέλω ούτε να υποτιμήσω τους ρόλους αυτούς και τη σημαντικότητά τους, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι για να αναλάβεις το ρόλο του/της γραμματέα σε μια εταιρία, θα πρέπει να είσαι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις το μεταπτυχιακό δεν είναι αρκετό!!!
Ας υποθέσουμε ότι λόγω της ανεργίας στην Ελλάδα, οι εργοδότες αποφάσισαν να προσλαμβάνουν το καλύτερο προσωπικό που μπορούν να βρουν. Ότι για την πρόοδο της εταιρίας διαλέγουν να στελεχώνουν τις κενές θέσεις με ανθρώπους με πλούσια προσόντα.
Ενώ οι εταιρίες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να βρουν τον τρόπο να προσλαμβάνουν overqualified υποψηφίους, να τους δώσουν κίνητρο να δουλέψουν και να μη φύγουν γρήγορα από την εταιρία αυτή για να εκμεταλλευτούν σαν οργανισμός τα παραπάνω προσόντα αυτά, οι Έλληνες για άλλη μια φορά βρήκαμε τη λύση.
Πώς στο διάολο θα εκμεταλλευτείς τις ικανότητες ενός ατόμου όταν τον τοποθετείς απλά μπροστά από ένα τηλέφωνο;
Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, μετά τη πρόσληψη ( αν γίνει τελικά!) σου αφαιρούν κάθε υπόνοια πρωτοβουλίας, τονίζοντάς σου με κάθε τρόπο ότι είσαι απλά ένας/μία γραμματέας/πωλητής και θα πρέπει να ακολουθείς ευλαβικά τις εντολές του ανώτερου σου χωρίς κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Σου δίνουν να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξέλιξης (που για αυτό το περιθώριο επέλεξες να δεχθείς εξ’ αρχής αυτην τη δουλειά) και σε βομβαρδίζουν με φράσεις τύπου: «τυχερός είσαι που βρήκες δουλειά», «δεν φτάνει που σε πληρώνω, έχεις και παράπονο;» και άλλα τέτοια όμορφα.
Με λίγα λόγια, οι Έλληνες βρήκανε για άλλη μία φορά, την λύση.
Ενώ οι εταιρίες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να βρουν το τρόπο να προσλαμβάνουν overqualified υποψηφίους, να τους δώσουν κίνητρο να δουλέψουν και να μη φύγουν γρήγορα από την εταιρία αυτή για να εκμεταλλευτούν σαν οργανισμός τα παραπάνω προσόντα αυτά, οι Έλληνες για άλλη μια φορά βρήκαμε τη λύση.
Εκφοβισμός και απαξίωση της προσωπικότητας σου για να μην έχεις κότσια να πας πουθενά αλλού. Τι κίνητρα και μαλακίες;
Σου κόβουν τα πόδια και τα φτερά και έτσι δεν θες ο ίδιος να φύγεις και να ψάξεις την τύχη σου αλλού αφού «εκεί έξω γίνεται της πουτάνας».
Η λύση είναι μία. Μην ακούς κανένα, κυνήγα το όνειρό σου, το δύσκολο, το ακατόρθωτο και όπου βγει. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί την επιτυχία ή την αποτυχία αλλά τουλάχιστον θα ξέρεις ότι το προσπάθησες.
ΥΓ. Τις περισσότερες φορές πίσω από τον όρο overqualified, κρύβεται ο φόβος του ανώτερου, ότι κάποια στιγμή, αυτός ο overqualified υποψήφιος μπορεί και να του πάρει τη θέση. Στο εξωτερικό απλά δεν σε προσλαμβάνουν. Στην Ελλάδα πάλι, σε προσλαμβάνουν και σου γαμάνε την ψυχολογία μέχρι να σταματήσεις να πιστεύεις ότι αξίζεις κάτι καλύτερο και να κάτσεις στα αυγά σου και να λες «πάλι καλά που έχω δουλειά».
