Όλοι γνωρίζουμε το τραγούδι “Working Class Hero” του John Lennon που διασκεύασαν αργότερα και οι Green Day. Το κομμάτι γράφτηκε από τον ίδιο τον Lennon, ηχογραφήθηκε από τις 26 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 23 Οκτωβρίου του 1970 και εμπεριέχεται στο δίσκο “John Lennon/Plastic Ono Band”, που κυκλοφόρησε στις 11 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
Αν και το περιεχόμενό του είναι προφανές από τον τίτλο και μόνο, η ιστορία πίσω από το κομμάτι είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Η θεματολογία του άλμπουμ John Lennon/Plastic Ono Band” ήταν περισσότερο επικεντρωμένη στις επιρροές της ψυχοθεραπείας που ξεκίνησε ο Lennon και στο πώς αυτό επηρέαζε την ψυχοσύνθεσή του. Σε αντίθετο κλίμα, το “Working Class Hero” ήταν επηρεασμένο από την πολιτικοποίησή του και τις απόψεις των σκεπτόμενων ανθρώπων εκείνου του καιρού.
Σε μια αναδρομή στην παιδική και σχολική του ηλικία, ο Lennon συνειδητοποίησε πως η απελευθέρωση από την comfort zone ήταν απαραίτητη τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Στο τραγούδι του αποκύρηξε τους σχολικούς και οικογενειακούς κανόνες που υποβάθμιζαν την ατομικότητα και εξύψωσε την επανάσταση στο μυαλό και την καρδιά.
“Nομίζω πως είναι ένα επαναστατικό τραγούδι. Βασικά, η σημασία του είναι επαναστατική. Ελπίζω να μιλήσει πραγματικά στην καρδιά των εργαζομένων και να μη λάβει άλλο νόημα. Ελπίζω να δημιουργήσει τέτοια ταύτιση όπως το Give Peace a Chance. Αλλά δεν ξέρω. Από την άλλη, ίσως και να αγνοηθεί. Νομίζω πως απευθύνεται στους ανθρώπους σαν εμένα, τους ανθρώπους της εργατικής και της μεσαίας τάξης. Είναι η εμπειρία μου και ελπίζω να λειτουργήσει ως προειδοποίηση στους ανθρώπους, τους ήρωες της εργατικής τάξης.”
Το Working Class Hero ήταν ένα μέρος πολιτικών τραγουδιών που ξεκίνησαν με την επανάσταση του Μάη του 1968 και κορυφώθηκε με το άλμπουμ Some Time In New York City, το 1972. Οι αρχές της δεκαετίας του ’70 ήταν μια εποχή που ευνοούσε την ανάπτυξη νέων ιδεών, την αμφισβήτηση των παλιών, τον πολιτικό αναβρασμό και τις παγκόσμιες διαμαρτυρίες του 1968.
Αν και μπορεί να παρερμηνεύτηκαν, οι περισσότεροι –αν όχι όλοι– οι στίχοι του κομματιού είναι ειρωνικοί. Ο Lennon μεγάλωσε σε μία μεσοαστική οικογένεια του Liverpool, αλλά, όπως και στο Imagine που ακολούθησε την επόμενη χρονιά, δεν παρακινούσε τους ακροατές να τον ακολουθήσουν ως ένα πρότυπο ηγεσίας, αλλά να υιοθετήσουν έναν εναλλακτικό και πιο αλληλέγγυο τρόπο ζωής και δράσης. Ο τελευταίος στίχος, “If you want to be a hero well just follow me” ήταν καθαρά ειρωνικός.
Εκτός των άλλων, εκείνο τον καιρό, ο Lennon διένυε μια περίοδο ανασφάλειας και αμφιβολίας. Το τελευταίο που θα μπορούσε να οραματιστεί, ήταν ο εαυτός του ως ηγέτης. Παρακινημένος από τα τρέχοντα πολιτικά ρεύματα, αγανακτούσε από τον τρόπο που έβλεπε την εκμετάλλευση που υφίσταντο τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα από τα υψηλότερα, με απώτερο σκοπό την παραγωγή πλούτου και ήταν στην κυριολεξία ναρκωμένοι από τη θρησκεία, το σεξ και την τηλεόραση (doped with religion and sex and TV). Στο ίδιο κλίμα, ο όρος “fucking peasants” απευθυνόταν στην άρχουσα τάξη και όχι στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Οι δυο χρήσεις της λέξης “fucking” στο κομμάτι ενόχλησαν τη δισκογραφική του εταιρεία, την ΕΜΙ. Αρχικά απείλησαν να λογοκρίνουν την ηχογράφηση, αλλά εν τέλει τον προειδοποίησαν πως δε θα προχωρούσαν στην εκτύπωση των λέξεων. Ο Lennon συμφώνησε, τοποθέτησε αστερίσκους μεταξύ των γραμμάτων, αλλά πρόσθεσε τη ρήτρα: “Παράλειψη με την επιμονή της ΕΜΙ”.
Δήλωσε χαρακτηριστικά:
“Χρησιμοποίησα τις λέξεις γιατί ταίριαζαν. Αν δε μου το έλεγε κανείς, δε θα το είχα καταλάβει. Αλλά κι εσείς δε λέτε την έκφραση “fucking crazy?”. Στην τελική, έτσι μιλάω. Είχα σκεφτεί να προσθέσω τέτοιες λέξεις πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά επίτηδες τις άφηνα απ’ έξω. Αν δεν είναι αυτό υποκρισία και ηλιθιότητα, τότε τι είναι;”
Για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ο Lennon ηχογράφησε το Working Class Hero στα στούντιο της ΕΜΙ στην Abbey Road. Του πήρε παραπάνω από εκατό προσπάθειες για να πετύχει τη σωστή ηχογράφηση, διασκορπισμένες σε διαφορετικές μέρες.
Γράφει η Τίνα Μπαρμπάτσαλου.
Ελεύθερη απόδοση από: The Beatles Bible
