Η ακινησία είναι ο εχθρός τους και τους σκοτώνει αργά, καθημερινά.
Η ευεξία ενός εργαζομένου είναι ένα θέμα που συχνά ξεφεύγει της αντίληψης της εργοδοσίας. Πέρα από τις συνθήκες εργασίας – ασφαλές περιβάλλον, υγιεινή, σωστός φωτισμός, εργονομικές καρέκλες, παροχές και διαθεσιμότητα πόρων και εργαλείων που διευκολύνουν τις εργασίες μας- ο τρόπος με τον οποίο στην ουσία εργαζόμαστε καταλήγει πάντα να είναι υποκειμενικός και είναι τελικά αυτός που ορίζει, στο μεγαλύτερο βαθμό, τη σωματική και ψυχική μας υγεία. Το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων σε “θέσεις γραφείου” έρχονται αντιμέτωποι με έναν τεράστιο όγκο δουλειάς και ευθυνών , που τους καθηλώνουν αδρανείς, ακούνητους στην ίδια καθιστή θέση εργασίας για πολλές -πάρα πολλές- ώρες ανά ημέρα.
Αν κοιτάξουμε τις στρατιές εργαζομένων που προσέρχονται τα πρωινά στα γραφεία των εταιρειών, θα δούμε ανθρώπους γεμάτους στρες, να περιτριγυρίζονται από σφιχτά deadlines και άγχος επίτευξης στόχων. Αν πιάσουμε κουβέντα μαζί τους, θα μάθουμε για το έλκος στομάχου που τους βασανίζει, για το αυχενικό σύνδρομό τους, για τα ψυχοσωματικά δερματικά εκζέματα που παρουσιάζουν πυκνά συχνά, για Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου και για μία γενικότερη κατάρρευση του πρότερου νεανικού σώματος τους· πριν ξεκινήσουν αυτό το είδος εργασίας (καθιστική) είχαν τουλάχιστον λίγη σωματική κίνηση μέσα στο ωράριο τους, που τους κρατούσε σωματικά δραστήριους. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα κακής εργασιακής καθημερινότητας ξεκινούν να εμφανίζονται ακόμα και από την ηλικία των “αλεξίσφαιρων” 24 ετών.
Θυσιάζουν τα λίγα βήματα μέχρι τον ψύκτη του νερού ή τον εκτυπωτή προκειμένου να στείλουν ένα ακόμα email… και αφήνουν το “κάψιμο” στον αυχένα, στην πλάτη ή στο χέρι τους να φτάσει σε ανυπόφορα επίπεδα.
Βιδωμένοι σε μία καρέκλα με ροδάκια -στην καλύτερη περίπτωση- με τα μάτια καρφωμένα σε μία οθόνη, οι υπάλληλοι θέσεων γραφείου καταστρέφουν μέρα με τη μέρα τους μύες και την σωματική τους ευεξία. Η ακινησία είναι ο εχθρός τους και τους σκοτώνει αργά, καθημερινά.
Από την μία η λαχτάρα των υπαλλήλων να ολοκληρωθούν οι επιμέρους εργασίες τους εγκαίρως – για να μη χρειαστεί να παραμείνουν με υπερωρίες στο γραφείο- από την άλλη η πρέσα της διεύθυνσης που αποζητά μεγαλύτερη αποδοτικότητα-αποτελεσματικότητα, μέγιστη ταχύτητα και πολυεπεξεργασία – το λεγόμενο multitasking προσόν, ωθεί τους εργαζόμενους να παρακάμπτουν όλες τις ευκαιρίες για σωματική κίνηση· θυσιάζουν τα λίγα βήματα μέχρι τον ψύκτη του νερού ή τον εκτυπωτή προκειμένου να στείλουν ένα ακόμα email. Ξεχνούν να επισκεφτούν την τουαλέτα για να μη χάσουν τον ειρμό τους και δεν προλάβουν μέχρι το σχόλασμα να τελειώσουν τις καταχωρήσεις σε κάποιο ERP. Καταπίνουν αμάσητα τοστ σφηνωμένοι στην ίδια καρέκλα γραφείου – στην ιδανική περίπτωση εργονομικής κατασκευής – και αφήνουν το “κάψιμο” στον αυχένα, στην πλάτη ή στο χέρι τους να φτάσει σε ανυπόφορα επίπεδα.
Χωρίς ίχνος άβολου συναισθήματος ή άλλου κολλήματος, είναι σημαντικό να ενταχθεί η κίνηση και η άσκηση μέσα στο πλαίσιο της εργάσιμης ημέρας όλων των υπαλλήλων γραφείου ή άλλων καθιστικών επαγγελμάτων (πχ. ταμίες, επαγγελματίες οδηγοί κ.α.). Μέσα από το παρακάτω infographics του Officevibe μαθαίνουμε ποιες διατάσεις άκρων βοηθούν στο να μην “σκουριάσει” το σώμα και πώς θα βελτιώσουμε τον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε.
Γράφει η Αμάντα Πατσοπούλου
