Για το #IFI
Amanda Ami Gdalo
Όλοι αυτοί που μέχρι χτες φώναζαν τα…
«Ας καθόντουσαν στη χώρα τους», «Γιατί να φύγουν;», «Ας μέναμε εκεί να πολεμήσουν!», «Τι φταίμε εμείς;»
αλλά σήμερα δύνανται να πάρουν άδεια από εργασία ή απλά «μπορούν» ως ελεύθεροι επαγγελματίες να κλείσουν τα μαγαζιά/επιχειρήσεις τους και να ξοδέψουν αποταμιεύσεις, και κάπως έτσι τρέχουν να κρυφτούν στα χωριά τους και στη μη πυκνοκατοικημένη επαρχία για να «σωθούν», μη λογιζόμενοι ότι έτσι πιθανότατα συνδράμουν στη διασπορά της covid-19 και σε αυτά τα μέρη, καθώς δε γνωρίζουν εάν είναι ήδη φορείς ή όχι ή αν θα γίνουν κατά τη διαδρομή λαμβάνοντας πχ τα ρέστα στα διόδια, έχουν καταφέρει άραγε να σκεφτούν και να κάνουν τον παραλληλισμό ανάμεσα στα δύο φαινόμενα (πρόσφυγες λόγω πολέμου & τρομαγμένοι κάτοικοι αστικών κέντρων λόγω ίωσης – ή δικαιολογούν την ξεφτίλα τους με το κλασσικό και αιλλυνικό, «άλλο εγώ»;
