Γράφει η Αμάντα Πατσοπούλου
#Ημερολόγιο_Καταστρώματος #IFI
Χαίρομαι και λυπάμαι ταυτόχρονα για αυτήν νίκη.
Χαίρομαι ειλικρινά για την πιθανή ισόβια κάθειρξη και για την απόδοση της όποιας δικαιοσύνης μπορεί να αποδοθεί μέσα στο υπάρχον κανονιστικό πλαίσιο – προσωπικά δεν μου φτάνει, θα ήθελα πιο σκληρή και απόλυτη ποινή.
Λυπάμαι βαθιά που για να κατορθώθει αυτή η νίκη έπρεπε να μπουν ως θεμέλια η παρθενία του Θύματος, η καλή ανατροφή της, η αγνότητά της και η ρομαντική της καρδιά.
Αύριο, αν η επόμενη #Ελένη δεν είναι αφιλητη παρθένα, αν έχει βίτσια, αν δεν γουστάρει την μονογαμία, αν θέλει να απολαμβανει τα όχι καθωσπρέπει;
Η επόμενη Ελένη θα δικαιωθεί ή θα αδικηθεί βάση ενός δείκτη αξιολόγησης για το “πόσο καλό θύμα ήταν”. Και αν βρεθεί “ζωηρή”, έξω από την κανονικότητα της πατριαρχίας, θα φταίει από λίγο έως αρκετά.
Οι παρθένες να τιμηθούν, οι ενεργές σεξουαλικά “τα ήθελαν”. Σε αυτήν την ατέρμονη λούπα θα εμπίπτει για αλλά 100 χρόνια η δικαιοσύνη, ακόμα και για τις πιο αδιαμφισβήτητες γυναικοκτονίες.
Ποτέ δεν θα μας νοιάζει “πόσες είχε” αυτός πρίν αλλά πάντα θα μας νοιάζει “με πόσους πήγε” αυτή.
Οι δύο πλευρές μιας διείσδυσης θα καθορίζουν τον έντιμο ή όχι βίο του δέκτη (γυναίκα) και του δότη (άνδρα). Ακόμα και χωρίς συνέναιση.
Σήμερα κατορθώθηκε μια πολυπόθητη, λειψή νίκη. Προσωπικά, πείτε με αχάριστη, δεν μου φτάνει.
Θα χαμογελούσα από καρδιάς αν κανείς ποτέ δεν είχε ασχοληθεί με τον χαρακτήρα και τον πρότερο βίο του θύματος.
Ένας βιασμός είναι βιασμός.
Μια δολοφονία είναι δολοφονία.
Η αναζήτηση ελαφρυντικών, αν και εφόσον πρέπει να υπάρξουν για το δεύτερο έγκλημα, αφορά στο θύτη και δεν συναρτάται από το θύμα.
Δεν θέλω άλλα “την σκότωσε από ζήλια”.
Δεν αντέχω άλλα “ο τίμιος αντιπτέραρχος και η Κακιά Βουλγάρα”
Δεν μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια στα “τον τρέλανε με την γκρίνια τής”.
Δεν αντέχω άλλες λοβοτομημενες γυναίκες να κατακρίνουν βαθιά ντεκολτέ και καυτά σορτσάκια κάτω από φωτό στο Facebook για να καταπολεμήσουν τη δική τους πιθανή έλλειψη αγάπης για το σώμα τους. Γυναίκες παπαγάλους που δεν τιμούν το ίδιο τους το φύλο για να μπορέσουν να γίνουν αρεστές, μελλοντικές Νύφες και Νοικοκυρές δίπλα σε έναν “μάτσο” μικρό φαλλό που ζητάει μπίρες παγωμένες και παντόφλες στο κυριακάτικο τραπέζι.
Για κάθε χέρι που σηκώνεται, ένα σπασμένο δόντι.
Για κάθε γροθιά, μια κλωτσιά στα @ρχιδια.
Για κάθε Σκάσε Εσύ, μόνο ευχές για ψόφο.
