Απόδοση κειμένου στα Ελληνικά: V for Vallia
Για το #IfI
Αρχικό κείμενο: Why work has failed us: The broken promise of a “decent job”
Πώς οι θέσεις εργασίας αποτυγχάνουν να στηρίξουν τους εργαζόμενους όσο αφορά στο μισθό, στην υγειονομική περίθαλψη, στη φροντίδα των παιδιών, στη στέγαση και στη συνταξιοδότηση.
Η πλήρης απασχόληση στηρίζεται σε αυτή τη χώρα, τουλάχιστον θεωρητικά, σε μία άγνωστη αλλά κατανοητή συμφωνία. Εργάζεσαι για 40 ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα για να βοηθήσεις μία εταιρεία να βγάλει περισσότερα χρήματα. Ως αντάλλαγμα, η εταιρεία σε πληρώνει αρκετά ώστε να έχεις μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου (ή ακόμα και μια ιδιόκτητη κατοικία), σε βοηθά ώστε να έχεις υγειονομική περίθαλψη, αρκετά χρήματα ώστε να προσφέρεις μια καλή ζωή στα παιδιά σου και – αφού δώσεις όλο το χρόνο της ζωής σου σε αυτήν – σιγουρεύεται ότι θα ζήσεις με μια σχετική άνεση αφού συνταξιοδοτηθείς.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή η ιδέα βοήθησε να υποβιβαστεί η μεταπολεμική οικονομική άνθηση και δημιούργησε τη σύγχρονη ιδέα για το τι ακριβώς είναι το αμερικανικό όνειρο:
Δίνεις το χρόνο σου σε μία εταιρεία και η εταιρεία σου δίνει τα θεμέλια για μια άνετη ζωή. Σήμερα η οικονομία είναι – με τα πιο απλά στατιστικά μέσα – ακμάζουσα. Η χρηματιστηριακή αγορά αυξάνεται. Η ανεργία είναι εξαιρετικά χαμηλή.
Γιατί λοιπόν είναι δύσκολοι οι καιροί για όλους;
Μία πρόσφατη έρευνα έδειξε πως σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί δεν μπορούσαν να αποταμιεύσουν 400$ για μια έκτακτη ανάγκη. Τα έξοδα στέγασης σε πολλές πόλεις είναι για εξαιρετικά πλούσιους. Η φροντίδα των παιδιών έχει γίνει τόσο ακριβή που οι γυναίκες επιλέγουν να καθυστερήσουν να κάνουν οικογένεια ή να μην κάνουν καθόλου γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζητάνε χρήματα μέσω του ίντερνετ για να πληρώσουν την ινσουλίνη τους – και πεθαίνουν αν δεν καταφέρουν να «κερδίσουν» το κοινό.
Όπως φαίνεται, η οικονομική άνθιση δεν μοιράζεται σε όλους.
Υπάρχει μία απλή εξήγηση:
Αν και τα κέρδη των εταιρειών έχουν αυξηθεί, οι μισθοί έχουν παραμείνει στάσιμοι. Από την τελευταία ύφεση, τα εταιρικά κέρδη ως μερίδιο του εθνικού εισοδήματος έχουν φτάσει στο απόγειό τους τον τελευταίο μισό αιώνα∙ οι αμοιβές των εργαζομένων ως μέρος του εθνικού εισοδήματος βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο. Ο μισθός του διευθυντή αυξάνεται, οι μέτοχοι (το 10% των πλουσιότερων Αμερικανών κατέχουν το 84% του μετοχικού κεφαλαίου) λαμβάνουν σε απόδοση δισεκατομμύρια με τη μορφή αποπληρωμών μετοχών, όμως ο μέσος εργαζόμενος αποκομίζει ελάχιστα. Η τεχνολογία έχει κάνει κάθε εργαζόμενο πολύ πιο παραγωγικό, όμως ο πλούτος που δημιουργεί η πρόσθετη παραγωγικότητα δεν μοιράζεται με τη μορφή αύξησης των μισθών ή λιγότερου χρόνου εργασίας.
Αν κάθε μέρα δουλεύεις σκληρά, αλλά τα οικονομικά σου δεν πάνε καλά, δεν είσαι ο μόνος. Είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν ευθύνεσαι εσύ γι’ αυτό και υπάρχουν τρόποι να το διορθώσουμε.