Από τον ΦΒ τοίχο της Christina Papapostolou
1. Ο «να πάρω λίγο;»
Είναι αυτός που ότι κι αν τρως θέλει κι αυτός λίγο, πίνεις καφέ κι έρχεται και πίνει μια γουλιά γιατί ο ίδιος δεν πίνει καφέ αλλά μια γουλίτσα τη θέλει γιατί του αρέσει. Έρχεται και τσιμπολογάει απ το φαγητό όλων, ακόμα και φακές να τρως θα χώσει χέρι μέσα να φάει. Αντιμετώπιση: ρίχνεις καθαρτικό, τον πάει αίμα και δεν σε ξαναενοχλεί.
2. Ο «ερωτιάρης/πέφτουλας/γλίτσας»
Την πέφτει μέχρι και στο φωτοτυπικό, φήμες λένε ότι έκανε ματάκια και στον printer. Περιφέρεται σαν την μύγα γύρω απ ότι του κινήσει το ενδιάφερον και φεύγει μόνο να αν τον ψεκάσεις με τέζα. Αντιμετώπιση: τον αγνοείς, σαν να είναι αόρατος, δεν απαντάς ούτε στα μέηλ.
3. Ο «πάντα αργώ γιατί κάτι συνέβη»
Δεν έχει έρθει ποτέ στην ώρα του, μα ποτέ όμως. Συνηθισμένες δικαιολογίες: με πλάκωσε το πάπλωμα, ο σκύλος μου με κλείδωσε απ έξω, δεν μπορώ να υπολογίσω την ώρα, είχε κίνηση στον κηφισό κι έμεινα ακίνητος 7 ώρες κυριολεκτικά, έβλεπα παπαδάκη και ξεχάστηκα, ε ρε παιδιά μια ομάδα είμαστε κάντε εσείς τη δουλειά κι ας μην είμαι εγώ εδώ. Αντιμετώπιση: απόλυση και του προτείνεις να βρει δουλειά νυχτοφύλακας ή σε μπαρ.
4. Ο «δεν έχει δουλέψει ποτέ σερί μια βδομάδα ολόκληρη»
Αυτό το είδος είναι το αγαπημένο μου, λείπει μονίμως τουλάχιστον μια μέρα τη βδομάδα, μονίμως κάτι έχει που τον εμποδίζει να έρθει στη δουλειά. Μπορεί να έχει συναχωθεί από το ένα ρουθούνι μόνο κι αυτό αρκεί να μην έρθει στο γραφείο, ή να μη βρίσκει μαντάλακια να απλώσει τη μπουγάδα, είναι κι αυτός ένας λόγος για να λείψει. Αντιμετώπιση: βρε πουλάκι μου μην ξανάρθεις, μην σε παιδεύουμε κιόλας.
5. Ο «γκρινιάρης/κλάψας»
Γκρινιάζει για τα πάντα, όχι μόνο για τη δουλειά αλλά και για τη μαύρη του τη μοίρα που τελείωσε πολυτεχνείο/ασοεε/πα.πει/χάρβαρντ αλλά είναι υποχρεωμένος να δουλεύει στην εταιρειούλα στην ποταπή ελλάδα, μπορεί να γκρινιάξει ακόμα και για το χρώμα του συρραπτικού ή επειδή το γραφείο δεν είναι νοτιοδυτικά του κτιρίου κι αυτό του προκαλεί αρνητικά βάιμπς. Αντιμετώπιση: του πετάς τον διακορευτή στο κεφάλι και του λες να βγάλει τον σκασμό.
6. Ο «είμαι θύμα»
Πολύ στεναχωριέμαι με αυτό το είδος. Είναι ένας κινούμενος σάκος του μποξ, τρέχει για όλους, δεν φέρνει αντίρρηση σε κανέναν, του μιλάνε άσχημα κι απλά κατεβάζει το κεφάλι χωρίς να αντιδράσει. Αντιμετώπιση: σταματάμε να είμαστε μαλάκες και σκατάνθρωποι απέναντι του.
7. Ο «δεν είναι ποτέ στο γραφείο του»
Δεν θα τον βρεις ποτέ να κάθεται στο γραφείο του, δεν απαντάει στα τηλ. Και μέηλ. Κατοικοεδρεύει ή στην κουζίνα ή έξω απ’το κτίριο για να καπνίσει, για να τον πετύχεις πρέπει να στήσεις καραούλι και να περιμένεις από ώρα και πάνω μέχρι να εμφανιστεί. Αντιμετώπιση: είναι σαν να μην υπάρχει, οπότε απευθύνεσαι αλλού για τα θέματα που προκύπτουν.
8. Ο «χαβαλετζής»
Κάνει μονίμως χαβαλέ, μαλακίζεται όλο το 8ωρο με τους συνάδελφους και στο σχόλασμα τον ακούς να λέει το πόσο κουράστηκε σήμερα και χρειάζεται άδεια επειγόντως. Αντιμετώπιση: του δίνει γκασμά για το ξύσιμο, γιατί η τσουγκράνα αφήνει κενά.
9. Ο «καλός»
Είναι ο λόγος που λες ευτυχώς που είναι κι αυτός κι έχω στήριγμα και κουράγιο για να βγάλω τη μέρα. Τυπικός, επαγγελματίας και ευγενικός με μέτρο σε όλα, είναι αυτός που σε κάνει να ευχαριστείς τον θεό που τον έχεις συνάδελφο, αλλιώς θα είχες παραιτηθεί απ την πρώτη μέρα.
Ποιο είδος είναι το αγαπημένο σας από τα άνωθεν ; Όπως μου είπε κι ένας φίλος χτες «άραγε ποιο απ όλα να είναι ο καθένας μας;» όπως και να χει η δουλειά είναι το μέρος που περνάμε τις περισσότερες ώρες της μέρας, ας ξεκινήσουμε βελτιώνοντας τον εαυτό μας ως προς την συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Επίσης να πω ότι δεν έβαλα τον/την γιατί κάνει apply και στα δύο φύλα, έβαλα το «ο» εννοώντας τον άνθρωπο.
Από τον ΦΒ τοίχο της Christina Papapostolou
