Αυτό είναι το πρόσωπο του καιρού μας:
τόσο πολιτικό
τόσο αλλοτριωμένο
τόσο κανονικό.
ενασχόληση: μία.
ακολουθεί.
ακολουθεί την κοινωνία όπως η κοινωνία το ακολουθεί
δημιουργεί την κοινωνία όπως η κοινωνία το δημιουργεί
μια συμφωνία, αναμφιβόλως, δίκαια.
αυτό είναι το πρόσωπο του καιρού μας:
η ηρωοποίηση της αυθυπαρξίας
της ηθικής νωθρότητας
της κοινωνικής αδράνειας
της συναισθηματικής κενότητας
της πολιτικής πλαδαρότητας
και βαθμιαία του κανιβαλισμού –η μόνη στιγμή εξάρτησης στο σύνολο-
του φασισμού.
τίποτε το πρωτότυπο, τίποτε το ιδιαίτερο. κανονικό.
αυτό είναι το πρόσωπο του καιρού μας:
εμπρόθεσμο σε σχέση με όλες τις υποχρεώσεις του
εμπρόθετο στις ματωμένες βιτρίνες της κεντρικής πλατείας της πρωτεύουσας.
δηλώνει μόνιμα διαθέσιμο. και πράγματι είναι.
ο φόβος του κινδύνου
ο πόνος της υποταγής
η αγωνία της ελπίδας
η αναφαίρετη ελευθερία των παραπάνω επιλογών που έχει
του παράγει ηδονή.
η ευγνωμοσύνη του νοικοκυραίου
και το χαμόγελο της μπουρζουαζίας
του παράγει ηδονή.
η δημοκρατία του προσώπου του καιρού μας
η δημοκρατία του κάθε δυνητικού του μεσσία
εκεί όπου χιλιάδες πανομοιότυπα πρόσωπα σαν αυτό
έχουν μια μονάχα ενασχόληση, το να ακολουθούν
παράγει πολιτική.
ως εδώ, τίποτε πρωτότυπο, τίποτε το ιδιαίτερο. κανονικό.
ο taxi driver λοιπόν είναι η μοναδική ορθολογική διέξοδος:
τόσο πολιτική
τόσο αλλοτριωμένη
τόσο κανονική.
εργάζεται εθνικά
υπηρετεί εθνικά
συμμετέχει εθνικά
συναθροίζεται εθνικά
ερωτεύεται εθνικά
σκοτώνει εθνικά
αυτοκτονεί εθνικά
στο περιθώριο της ζωής
στο πυρήνα της κοινωνίας
πρωταγωνιστεί.
όπως η ευαισθησία έτσι και η βαρβαρότητα, όπως η σφαίρα έτσι και η εκπυρσοκρότηση.
ο taxi driver είναι το μοναδικό στον καθρέπτη είδωλο μας:
τόσο πολιτικό
τόσο αλλοτριωμένο
τόσο κανονικό.
κρυφοκοιτάζει
κρυφοαντιδράει
κρυφοαναρωτιέται και ενίοτε κρυφοαπειλεί
«are you talking to me?»
απάντηση: ναι, προφανώς. μήτε χθες, μήτε προχθές. χρόνια τώρα.
η σιωπηλή πλειοψηφία καυχιέται: είμαι taxi driver
η σιωπηλή πλειοψηφία το θαυμάζει: είμαι taxi driver
η σιωπηλή πλειοψηφία όλο και του μοιάζει: είμαι taxi driver
γιατί τόσο απλά αυτό είναι το πρόσωπο του καιρού μας:
ένας taxi driver που μεταφέρει από την αρχή ως το τέλος με μίσθωση τις αξίες και τις απαξίες των αφεντικών του.
διερώτηση: άραγε, πόσο μακριά είμαστε από το να γίνει αυτό το πρόσωπο, πέρα από υπαρκτό, επιπλέον και το κυρίαρχο;
γνώριμα, αραχνιασμένα και συμπερασματικά:
τα ανθρώπινα όντα είναι τόσο ελεύθερα να κατασκευάσουν τον εαυτό τους
όσο ελεύθεροι είναι οι όροι, τα κριτήρια, οι χρονικές συνθήκες και οι νομικές συμβάσεις που τους έχουν δοθεί και επιβληθεί άρρητα να υπογράψουν.
ξανά: τα ανθρώπινα όντα είναι τόσο ελεύθερα να κατασκευάσουν τον εαυτό τους, πράγματι.
όσο ελεύθερες είναι οι γενικές οδηγίες κατασκευής τους.
δεν πτοούμαστε ωστόσο.
we are the people άλλωστε!
εκλογές έρχονται
τόσο πολιτικές
τόσο αλλοτριωμένες
τόσο κανονικές.
Πηγή: http://www.toperiodiko.gr
