Πώς θα γλιτώσουμε απο αυτό το κόσμο ;
Τα πολιτικά ζόμπι
Ο λαός
Η αξιοπρέπεια του ζαχαροπλάστη
Η Ιστορία της λήθης
Το ξέπλυμα της
Τα ποιήματα λιγοστεύουν
Οι λέξεις που σαπίζουν στο στόμα μου
Οι απώλειες που μετριούνται με όσα δόντια μου πέφτουν
Τα 63 μου κιλά το απόβαρο του καπιταλισμού
Το δέρμα που απλώνω
ό, τι άφησε ο έρωτας υστερόγραφο
Το γυμναστήριο που ειναι ακόμα ανοιχτό
Οι ιδρωμένοι που θέλουν να προλάβουν το καλοκαίρι
Οι γάτες που δεν έχουν οίστρο
και τα τρόλεϊ δεν σταματάνε σε αυτή τη στάση
Οι οπαδοί των ομάδων γιορτάζουν απόψε ή εύχονται του χρόνου να μη πάνε κουβά
Το ποδόσφαιρο δεν κάνει διακρίσεις
έχει παντού πελάτες
απο την αναρχία μέχρι το Ψυχικό
Ο Θωμάς που τον εχω χάσει
γιατί απόψε κάνει κρύο
και δεν εχω ένα χαρτόνι να βάλω για μονωτικό
Τα κορίτσια στη Συγγρου μετράνε τις αντοχές τους
κι αν κατι μ’ έμαθαν ειναι να κανω υπομονή
Οι φίλοι που στολίζουν τον τάφο τους
κι εγώ όλο και πιο διάφανος
μυρίζω οκτάωρο και ένσημα
ο μήνας έχει 494 λεπτά ζωής
κι όταν ρωτάνε αν αναπνέω
τους λέω “τον βασικό”
Οι ναοί πάσης θρησκείας που περιμένουν ακόμα να καούν
και δόξα σε αυτόν που έγραψε απ’έξω
“Γαμώ τους Θεούς σας, εγω δεν κανω διακρίσεις”
Στήνω αυτί στο τσιμέντο
και κρυφακούω τους χτύπους μου
Το έκτο τσιγάρο, που εύχομαι
να ήτανε τσιγαριλίκι
που πρέπει να σκάψω τη στάχτη
για ένα χαμόγελο που παράπεσε
ανάμεσα
Για τη τόση ασχήμια γύρω και την ασχήμια πάνω μου
Για την ομορφιά που δεν γυρίζει πια το βλέμμα
για μιαν απάντηση που ήθελα
και μου τη γυρίσανε ερωτηματικό
Πώς θα γλιτώσουμε αυτόν τον κόσμο από μας ;
Το είδαμε στο nostimonimar.gr
