Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας προς εκμετάλλευση στον κόσμο ανήκει στις γυναίκες. Γυναίκες δουλεύουν σε sweatshops και σε τεράστια εργοστάσια. Γυναίκες φροντίζουν και θερίζουν τα χωράφια του κόσμου. Γυναίκες κουβαλάνε, γεννάνε και μεγαλώνουν παιδιά. Γυναίκες καθαρίζουν και πλένουν και μαγειρεύουν. Γυναίκες φροντίζουν τους αρρώστους και τους ηλικιωμένους. Όλα αυτά, στρώσεις και στρώσεις εργασίας, είναι τα πράγματα που κάνουν την κοινωνία να υπάρχει. Η εκμετάλλευσή τους είναι αυτό που κάνει δυνατό τον καπιταλισμό.
Η κεντρική θέση της γυναικείας εργασίας αποσιωπάται από την πολιτική και τις εκφράσεις της αλλά είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Περισσότερο από το 50% του γυναικείου πληθυσμού του κόσμου έχει ‘επίσημες’ δουλειές. (Σε μερικές χώρες της Ασίας και της Νοτίου Αμερικής το ποσοστό ξεπερνάει το 60%.) Πάνω και πέρα απ’ αυτό, οι γυναίκες έχουν την πρωτιά σε εκατομμύρια ‘παράνομες’ ή ημινόμιμες θέσεις εργασίας όπου συνήθως πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης. Στο μεταξύ, οι γυναίκες παγκοσμίως ξοδεύουν περίπου 31-42 ώρες την εβδομάδα σε οικιακές εργασίες. Οι γυναίκες “κάνουν τα δύο τρίτα της εργασίας παγκόσμια αλλά λαμβάνουν 10% του παγκόσμιου εισοδήματος και τους ανήκει μόνο το 1% των μέσων παραγωγής”.
Σε όλην την ιστορία, ομάδες και τάξεις αντρών έχουν παλέψει για την κυριαρχία πάνω στην πηγή που είναι η γυναικεία εργασία. Όλες οι γυναίκες, αλλά κυρίως οι γυναίκες της εργατικής τάξεις, συνθέτουν τη μεγαλύτερη πηγή πλούτου παγκοσμίως. Εκατοντάδες εκατομμύρια απ’ αυτές τις γυναίκες, ο πυρήνας και η πλειονότητα της εργατικής τάξης, δεν έχουν προσωπική περιουσία ή κοινωνικά προνόμια. Δεν έχουν έλεγχο των μέσων παραγωγής. Αυτό τις ξεχωρίζει από το στρώμα των υψηλόμισθων -εργασιακών αριστοκρατών και εργαζόμενων σε προνομιούχα τμήματα που επωφελούνται από τα καπιταλιστικά κέρδη.
Ανήκουν στις κατώτερες και πιο ‘θαμμένες’ κατηγορίες της εργατικής τάξης, και αναγκάζονται εντός του καπιταλισμού, να παραδώσουν την εργασία τους προς εκμετάλλευση για να επιβιώσουν. Αυτό το κομμάτι της εργατικής τάξης είναι το βασικό εργατικό δυναμικό του καπιταλισμού αλλά και, ιστορικά, ο βασικός του εχθρός.
Πολλές από αυτές τις γυναίκες πληρώνονται, αλλά πολλές όχι. Λίγες πληρώνονται πραγματικά για όλην την εργασία που κάνουν. Πολλές φορές, δουλεύουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αντιμετωπίζοντας όχι μόνο την απειλή της φτώχειας και της πείνας, αλλά ακόμη και την εξάρτηση, την δουλεία και την αντρική βία που υποστηρίζονται από την παράδοση, τη δομή της οικογένειας, ακόμη και τον νόμο. Η εργασία, το βίωμά τους και η ταξική τους θέση είναι συχνά χειρότερη ακόμη και από τους άντρες της ίδιας τους της οικογένειας.
Ο πολυεπίπεδος αγώνας για τα δικαιώματα εκμετάλλευσης αυτής της εργασίας που δίνει εξαιρετικά μεγάλα κέρδη εκφράζεται με πολλούς τρόπους: μετανάστευση, πόλεμος, γενοκτονία, κοινωνικά κινήματα, επαναστάσεις, αλλαγές στη δομή της οικογένειας, αποικιοκρατία, αλλαγές στις γεωπολιτικές τάσεις, αλλαγές σε κυβερνήσεις.
Σήμερα, οι γυναίκες στο κέντρο της παγκόσμιας εργατικής τάξης βιώνουν δραματικές και ριζικές αλλαγές στις επαγγελματικές και τις κοινωνικές τους ζωές. Ο καπιταλισμός, μπαίνοντας σε μια νέα φάση εξέλιξης, ξαναφτιάχνει την εργατική τάξη. Κι ακριβώς εκεί είναι το σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσει η νέα επαναστατική πολιτική.
Λέσχη Βιβλίου Καμένων Σουτιέν
Bromma
Exodus and Reconstruction: Working Class Women at the Heart of Globalization
Πηγή: Καμένα Σουτιέν
Περισσότερα:
http://kersplebedeb.com/posts/exodus/
