fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Το προϊόν είσαι εσύ!

στo Mind Opener

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Η “κοινωνική δικτύωση”, οι μηχανές και οι εταιρείες της, έχουν καταλάβει εξ εφόδου το πεδίο των κοινωνικών σχέσεων· στον πρώτο κόσμο κατά κύριο λόγο, αλλά όχι μόνο εκεί. Ήθη και έθιμα που εξελίσσονταν μεν αλλά (με τα τωρινά μέτρα) σε “αργούς ρυθμούς” έχουν ανατραπεί. Αλλά ενώ οι “χρήστες” δείχνουν κατενθουσιασμένοι, αγνοούν τους μοχλούς και τα πραγματικά οφέλη αυτής της ανατροπής: ο καπιταλισμός είναι απών ή αόρατος εδώ. Είναι ηθελημένη άγνοια: το παράγωγο της γοητείας των καινούργιων μορφών του εμπορεύματος επικοινωνία ή/και  κοινωνικότητα.

Τις συνέπειες της μηχανοποίησης των κοινωνικών σχέσεων οφείλουμε να τις μελετήσουμε σε όλο το εύρος και το βάθος τους το γρηγορότερο· μπας και γλυτώσει οτιδήποτε είναι δυνατόν να σωθεί. Το κείμενο που ακολουθεί είναι εκτεταμένα αποσπάσματα από ένα άρθρο του άγγλου συγγραφέα John Lanchester, στο περιοδικό London Review of Books (τ. 17 Αυγούστου 2017). Από την δική μας οπτική αυτό που βρήκαμε χρήσιμο σ’ αυτήν την αναφορά είναι ότι κάνει μια προσέγγιση πραγματιστική, που μπορεί να προσφέρει στοιχεία για μελλοντική χρήση.

Κατά τα τέλη Ιουνίου, ο Mark Zuckerberg ανακοίνωσε ότι το Facebook είχε φτάσει σε ένα νέο επίπεδο: δύο δισεκατομμύρια ενεργοί χρήστες το μήνα. Αυτό το νούμερο, που είναι ο τρόπος που προτιμάει και η εταιρία για να μετράει το μέγεθός της, σημαίνει ότι δύο δισεκατομμύρια διαφορετικοί άνθρωποι έκαναν χρήση του Facebook το μήνα που πέρασε. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο ασυνήθιστο είναι κάτι τέτοιο. Αρκεί να θυμηθούμε ότι το thefacebook – όπως ήταν το αρχικό του όνομα – ξεκίνησε το 2004 απευθυνόμενο αποκλειστικά σε φοιτητές του Χάρβαρντ. Δεν υπάρχει άλλο ανθρώπινο εγχείρημα, κανούργια τεχνολογία ή υπηρεσία που να υιοθετήθηκε τόσο ευρέως και με τέτοια ταχύτητα. Η ταχύτητα επέκτασης της χρήσης του ξεπερνάει ακόμα κι αυτή του ίδιου του διαδικτύου, για να μη μιλήσουμε καν για αρχαίες τεχνολογίες όπως η τηλεόραση, ο κινηματογράφος και το ράδιο.

Εξίσου εντυπωσιακό: καθώς το Facebook μεγεθύνεται, το ίδιο συμβαίνει και με την εξάρτηση των χρηστών του από αυτό. Αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, η αύξηση των αριθμών δεν συνεπάγεται και χαμηλότερο βαθμό ενασχόλησης. «Περισσότεροι» δεν σημαίνει και «χειρότερα» – ή χειρότερα, τουλάχιστον από την οπτική του Facebook. Αντιθέτως. Στο μακρινό παρελθόν, όταν το Facebook έπιασε ένα δισεκατομμύριο χρήστες τον Οκτώβρη του 2012, το 55% από αυτούς το χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση. Στα δύο δισεκατομμύρια χρήστες που είναι τώρα, το ανάλογο ποσοστό είναι 66%. Η βάση των χρηστών του μεγαλώνει με ένα ρυθμό 18% το χρόνο – κάτι που μοιάζει αδύνατο για μια εταιρεία που έχει ήδη τεράστιο μέγεθος. Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του Facebook, όσον αφορά στους εγγεγραμμένους χρήστες, είναι το YouTube, που είναι ιδιοκτησία του θανάσιμου αντιπάλου του, της Alphabet (της εταιρείας που πριν ήταν γνωστή ως Google), κατέχοντας τη δεύτερη θέση με 1,5 δισεκατομμύριο ενεργούς χρήστες το μήνα. To WhatsApp, το Messenger και το Instagram είναι τρεις από τις επόμενες τέσσερις στη σειρά εφαρμογές (ή υπηρεσίες ή όπως αλλιώς θέλει να τις αποκαλέσει κανείς), με 1,2 δισεκατομμύρια, 1,2 δισεκατομμύρια και 700 εκατομμύρια χρήστες αντίστοιχα (η κινέζικη WeChat είναι η τέταρτη, με 889 εκατομμύρια χρήστες). Αυτές οι τρεις εταιρείες έχουν κάτι κοινό: όλες τους ανήκουν στο Facebook. Δεν προκαλεί έκπληξη επομένως το γεγονός ότι η εταιρεία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη σε αξία στον κόσμο, με μια κεφαλαιοποίηση στην αγορά που φτάνει τα 445 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Μαζί με τα νέα για το μέγεθος του Facebook, ο Zuckerberg έκανε και μια ακόμα ανακοίνωση που ίσως αποδειχτεί σημαντική, ίσως κι όχι. Είπε ότι η εταιρεία θα αλλάξει τη «δήλωση αποστολής» [1] της, δηλαδή αυτές τις ευσεβιστικές αερολογίες που είναι τόσο αγαπητές στον εταιρικό κόσμο της αμερικής. Μέχρι τώρα η αποστολή του Facebook ήταν «να κάνει τον κόσμο πιο ανοικτό και συνδεδεμένο». Μια πιθανή ερώτηση κάποιου που δεν είναι στο Facebook θα ήταν: γιατί; Η διασύνδεση παρουσιάζεται ως ένας αυτοσκοπός, ως κάτι το αυτόματα κι εγγενώς καλό. Όμως, είναι πράγματι; Ο Flaubert ήταν σκεπτικός απέναντι στα τραίνα, πιστεύοντας ότι (παραφράζοντας τον Julian Barnes) «ο σιδηρόδρομος το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν το να δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να μετακινούνται, να συναντιούνται και να είναι ηλίθιοι». Δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς τόσο μισάνθρωπος όσο ο Flaubert για να αναρωτηθεί κατά πόσον ισχύει το ίδιο και όσον αφορά στη διασύνδεση των ανθρώπων μέσω του Facebook. Για παράδειγμα, είναι κοινώς αποδεκτό ότι το Facebook έπαιξε μεγάλο, ή ακόμα και κρίσιμο, ρόλο στην εκλογή του Donald Trump. Το όφελος για την ανθρωπότητα δεν είναι ξεκάθαρο. Τέτοιου είδους φαίνεται ότι ήταν οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό του Zuckerberg, μιας και η νέα δήλωση αποστολής αναφέρει κι ένα λόγο για όλη αυτή τη διασυνδεσιμότητα. Λέει ότι η νέα αποστολή του Facebook είναι «να δώσει τη δύναμη στους ανθρώπους ώστε να χτίσουν κοινότητες και να έρθει ο κόσμος πιο κοντά».

Χμμ. Η δήλωση αποστολής της Alphabet, «να οργανώσει τις πληροφορίες όλου του κόσμου και να τις κάνει καθολικά διαθέσιμες και χρήσιμες», συνοδευόταν από το μότο «μην είσαι κακός», κι έχει υπάρξει συχνά ο στόχος πολλών σαρκαστικών σχολίων: ο Steve Jobs είχε πει ότι πρόκειται για μια «μαλακία». Που όντως είναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πολλές εταιρείες, ή ακόμα και ολόκληροι κλάδοι της βιομηχανίας, βασίζουν το επιχειρηματικό τους μοντέλο ακριβώς στο ότι είναι κακές. Για παράδειγμα, ο ασφαλιστικός κλάδος βασίζεται στο γεγονός ότι οι ασφαλιστές χρεώνουν τους πελάτες τους περισσότερο από την πραγματική αξία της ασφάλειας· κάτι που θεωρείται αρκετά δίκαιο, εφόσον, αν δεν το έκαναν αυτό, τότε δεν θα ήταν βιώσιμες ως επιχειρήσεις. Αυτό όμως που δεν είναι δίκαιο αφορά σε όλες τις κυνικές τακτικές που ακολουθούν πολλές ασφαλιστικές ώστε να αποφύγουν κατά το δυνατό να πληρώσουν τα σπασμένα όταν το απευκταίο τελικά συμβεί. Ρωτήστε οποιονδήποτε ιδιοκτήτη του έτυχε μια αναποδιά. Αξίζει να λέει κανείς «μην είσαι κακός», ακριβώς επειδή πολλές επιχειρήσεις είναι κακές. Κάτι που είναι κομβικό ζήτημα ειδικά στον κόσμο του διαδικτύου. Οι διαδικτυακές εταιρείες δουλεύουν σε έναν χώρο τον οποίο οι πελάτες τους και οι ρυθμιστικοί φορείς τον κατανοούν πολύ λίγο (ή και καθόλου). Εξ ορισμού, αυτά που κάνει μια καλή εταιρεία είναι καινοτόμα. Σε μια περιοχή που κυριαρχούν η καινοτομία, η άγνοια και η έλλειψη της όποια ρύθμισης, αξίζει να υπενθυμίζει κανείς στους εργαζομένους να μην είναι κακοί, εφόσον, αν η εταιρεία αποδειχτεί επιτυχημένη και μεγαλώσει, τότε θα εμφανιστούν στο μέλλον πολλές ευκαιρίες να γίνει κανείς πράγματι κακός.

[…]

…η συνέχεια στο έντυπο τεύχος του Cyborg.

μετάφραση: Separatrix

Πηγή: www.sarajevomag.gr

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Mind Opener

Στην Κορυφή