“Είσαι 23+ ετών, έχεις τελειώσει το βασικό σου πτυχίο (ΤΕΙ/ΑΕΙ) και λες ας κάνω και ένα μεταπτυχιακό για εξειδικευμένες γνώσεις, για να εμπλουτίσω το βιογραφικό μου, γιατί με διακατέχει ακόρεστη πνευματική αναζήτηση, για να μην ΄΄κάθομαι΄΄ , γιατί μου το είπε ο μπαμπάς μου, τέλος πάντων για χίλιους δυο λόγους.
Παλιότερα, τα μεταπτυχιακά έτρεχαν στα Πανεπιστήμια ή σε ορισμένα ΤΕΙ που συνεργάζονταν με Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Για να μπεις σε ένα τέτοιο έπρεπε να διαθέτεις πολλά χρήματα, να έχεις πολύ καλό βαθμό πτυχίου, να έχεις “προφίσενσι”, γιατί όχι δεύτερη ξένη γλώσσα και κυρίως να είσαι από Πανεπιστήμιο. Αν ήσουν από ΤΕΙ, δεν έμπαινες και τόσο εύκολα. Έπρεπε ή να παρακολουθήσεις κάποια μαθήματα και να δώσεις εξετάσεις ή να έχεις άριστο βαθμό πτυχίου, ή να είσαι Einstein, τέλος πάντων ήταν δύσκολο. Το γιατί γινόταν αυτό, μπορείτε να το μαντέψετε. Προσέξτε όμως, μπορεί να ήταν πιο δύσκολο να μπεις και πιο ακριβά αλλά ορισμένα μεταπτυχιακά τα επισκέπτονταν εταιρείες που ήθελαν να προσλάβουν προσωπικό. Προτού οι εταιρείες αναγγείλουν θέσεις εργασίας, επισκέπτονταν τα Πανεπιστήμια που έτρεχαν μεταπτυχιακά της ειδίκευσης που ήθελαν, περνούσαν από συνέντευξη τους φοιτητές και αν όντως δεν έβρισκαν κάποιον που να τους κάνει, τότε ναι έβαζαν αγγελία.
Από το 2013 (αν δεν κάνω λάθος) και μετά είναι εύκολο να κάνεις μεταπτυχιακό μιας και υπάρχουν τόσα πολλά, σε ό,τι κλάδο θέλεις και όπου και αν βρίσκεσαι. Το Ελληνικό Κράτος αναγνώρισε τα μεταπτυχιακά στα ΤΕΙ, έδωσε την δυνατότητα να αναπτυχθεί η εξ αποστάσεως μάθηση. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί υπάρχουν τόσα μεταπτυχιακά; Δεν εννοώ μεταπτυχιακά διαφορετικών κλάδων, εννοώ μεταπτυχιακά ίδιας επιστημονικής εμβέλειας αλλά σε 2-3 διαφορετικά ιδρύματα. Τόση αγάπη και καημός να μεταλαμπαδευτούν οι ειδικευμένες γνώσεις;
Είσαι στο σπίτι σου, στο πιο απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας, ε μπορείς να κάνεις μεταπτυχιακό. Είσαι απόφοιτος ΤΕΙ, που έκανες 10 χρόνια να βγάλεις την σχολή, μπορείς να κάνεις. Δεν σε δέχτηκαν στο μεταπτυχιακό του τάδε Πανεπιστημίου, μην σκας, κάνε τα χαρτιά σου στο ίδιο μεταπτυχιακό άλλου Πανεπιστημίου, μπορείς να το κάνεις. Μεταπτυχιακά κομμένα ραμμένα στα μέτρα σου. Φθηνά, ακριβά ό,τι θέλεις. Όλα αναγνωρισμένα από το Ελληνικό Κράτος άρα δεν έχεις να φοβάσαι κάτι. Και ούτε χρειάζεται να έχεις εκείνα τα προσόντα που είχαν παλιά. Έχεις το πτυχίο σου, διαθέτεις και χρήματα, συγχαρητήρια περάσατε.
Συμπερασματικά προκύπτει ότι τα μεταπτυχιακά έχουν βιομηχανοποιηθεί, να πέφτει το χρήμα και εντάξει το χαρτί με έναν σχετικό κόπο θα το πάρουμε.
Εννοείται πως υπάρχουν τα δωρεάν μεταπτυχιακά, με την προϋπόθεση ότι δέχονται μικρότερο αριθμό ατόμων και επίσης σε αυτά για να μπεις θα πρέπει να έχεις μια σειρά από μόρια, το κάθε μεταπτυχιακό θέτει τα δικά του κριτήρια.
Μήπως λοιπόν, να αρχίσουμε να βλέπουμε τα μεταπτυχιακά από άλλη οπτική γωνία;”
Γράφει ο/η αναγνώστης του #iforinterview, “Τιρκουάζ Μάτια”.