Άρειος Πάγος: Η μη καταβολή δεδουλευμένων δε συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας
Ζητήσαμε από τη δικηγόρο Παρέντη Μαρία, να μας σχολιάσει την είδηση για την απόφαση του Αρείου Πάγου, περί εργασιακών συμβάσεων, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι αληθής ή ότι κάπου εμείς κάναμε λάθος στην κατανόηση της απόφασης.
Δυστυχώς η επιβεβαίωση της είδησης δείχνει για ακόμα μία φορά ότι ο εργαζόμενος στην Ελλάδα της κρίσης δεν έχει πουθενά να στηριχθεί.
“Η είδηση αληθεύει. Με λίγα λόγια δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να στηριχθεί απλώς και μόνο στη μη καταβολή των δεδουλευμένων του για να απαιτήσει δικαστικά το μισθό, να καταγγείλει τη σύμβαση ή να προβεί σε επίσχεση.
Πρέπει να αποδείξει τη δόλια μη καταβολή, δηλαδή ότι ο εργοδότης έχει και δεν πληρώνει, για παράδειγμα εκβιαστικά.
Είναι μια απαράδεκτη απόφαση που ήρθε σε πολύ κακή στιγμή σαν κερασάκι στην τούρτα για τα εργασιακά που καταρρέουν.
Η τρομοκρατία στον εργαζόμενο είναι το νέο τρεντ”
Παρέντη Μαρία, δικηγόρος
Η αρχική είδηση:
Η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί από μόνη της να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει τον εργαζόμενο σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σε αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης.
Αυτό επιβεβαίωσε ο Άρειος Πάγος με απόφαση του (677/2017) που κινείται στη λογική προηγουμένων σχετικών αποφάσεων (ΑΠ. 381/2012, ΑΠ 795/2007) με το σχετικό σκεπτικό να μην ευνοεί εργαζομένους που παραμένουν απλήρωτοι επί πολλούς μήνες σε επιχειρήσεις, όντας στην πράξη σε εργασιακή ομηρεία.
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 349, 648, 652 παρ. 1, 656 του Αστικού Κώδικα, αλλά και των νόμων 2112/1920 και 3198/1955 προκύπτει ότι η μονομερής από τον εργοδότη και δυσμενής για το μισθωτό μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας δεν συνεπάγεται χωρίς άλλο τη λύση της, αλλά παρέχει στο μισθωτό το δικαίωμα είτε να θεωρήσει τη μεταβολή αυτή ως άτακτη καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του εργοδότη και να ζητήσει την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης είτε, εμμένοντας στη σύμβαση, να αξιώσει την τήρηση των όρων της και την αποδοχή της εργασίας του από τον εργοδότη σύμφωνα με το πριν τη μεταβολή περιεχόμενο της σύμβασης και, σε περίπτωση άρνησης του εργοδότη να αποδεχθεί την εργασία αυτή, να ζητήσει μισθούς υπερημερίας.
«Μόνη όμως η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική, υπό την εκτεθείσα έννοια, μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας, εκτός αν γίνεται δολίως και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του», αναφέρει η απόφαση.
Πηγή: www.cnn.gr
