Τι θέλουμε;
Να μας αγαπήσετε;
…όχι, δε θέλουμε να μας αγαπήσετε.
Άλλωστε, δεν μπορεί να συμβεί τέτοιο πράγμα.
Η αγάπη, για σας, είναι ένα καλειδοσκόπιο,
που το ψωνίσατε σε προσφορά από κάποιο πολυκατάστημα
και δείχνει εικόνες ξεπατικωμένες από ρομαντικά αναγνώσματα
και τηλεοπτικές κομεντί,
ανακατεμένες σε τυχαία σειρά.
Δε θέλουμε να μας αγαπήσετε.
Δεν μπορείτε να μας αγαπήσετε.
Το πολύ πολύ, να σας προσφέρουμε μια στιγμιαία καύλα.
Κάτι να συλλογίζεστε τις νύχτες, και να σας τρώει, πριν σας πάρει ο ύπνος.
Τι θέλουμε;
Να μας μισήσετε;
Ίσως αυτό θα ήταν πιο πρέπον.
Να μας μισήσετε.
Αλλά δεν μπορείτε να μας μισήσετε.
Δε χωράει μέσα σας ένα πράγμα τόσο μεγάλο
και τρομερό
όπως το μίσος.
Το πολύ πολύ,
να μας αντιπαθείτε.
Στιγμιαία,
πάντα.
Τι θέλουμε όμως;
Να μας ακούσετε;
Όχι, δεν μπορείτε να μας ακούσετε. Ούτε να μας δείτε, άλλωστε.
Χρησιμοποιούμε, ένα ολότελα διαφορετικό λεξιλόγιο
και επιπλέον
είμαστε αόρατοι.
Μπορείτε όμως
να καταγράφετε τις συνομιλίες
και τις κινήσεις μας.
Αλλά να μας ακούσετε… όχι, δεν μπορείτε να μας ακούσετε.
Δε θέλουμε να μας ακούσετε.
Να μας φοβάστε; Να μας φοβάστε.
Ωραία θα ήταν, να μας φοβόσασταν λίγο.
Να μας βλέπετε στους εφιάλτες σας, να σας παραφυλάμε
στις γωνίες των δρόμων, κάτω απ’ τα κρεβάτια σας, πίσω απ’ τις κουρτίνες
στα πιο ασφαλή σας καταφύγια.
Αλλά όχι, δεν μπορείτε να μας φοβάστε.
Δε θα μπορούσαμε ποτέ να γίνουμε
τόσο σκληροί
και τρομαχτικοί
όσο εσείς.
Τι θέλουμε όμως;
Να μας πείσετε;
Όχι, ευχαριστούμε.
Εκτιμούμε πραγματικά
τη φιλότιμη προσπάθεια σας, τον χρόνο που δαπανήσατε
δια τη συμμόρφωσή μας,
για να κατασκευάσετε όλα τα απαραίτητα στοιχεία,
τα επιχειρήματα, τα δεδομένα
και τους πίνακες ταξινόμησης,
αλλά δυστυχώς,
δε θέλουμε να γίνουμε σαν εσάς.
Να μας εξαγοράσετε;
Ωραία θα ήταν να μας εξαγοράζατε.
Θέλω πολύ να με εξαγοράσει κάποιος.
Λοιπόν, εγώ συγκεκριμένα θέλω ένα σπίτι με στριφογυριστή σκάλα στο κέντρο του,
ένα ημίψηλο καπέλο, ένα τυρκουάζ φόρεμα,
ένα γραμμόφωνο,
μια κατοικίδια κουκουβάγια και μια αταξική κοινωνία.
(Τι;
Αφού αυτό θέλω).
Αν δεν μπορείτε να μου το δώσετε,
σημαίνει πως δεν μπορείτε να μας εξαγοράσετε.
Λυπόμαστε πολύ.
Τι θέλουμε, στην τελική;
Λίγα πράγματα.
Να παραμερίσετε, θέλουμε
να περάσουμε ανάμεσα σας
επιδεικτικά
και να πετάξουμε ένα μισοσβησμένο τσιγάρο
στον κόσμο σας
να πάρει φωτιά
να τελειώνουμε.
Και μετά να αράξουμε στο λόφο
να κοιτάμε το θέαμα
πίνοντας μοχίτο.
Πηγή: Flaneur – Στον Τοίχο
