Κάποια πολύ περίεργα πράματα έγιναν τις τελευταίες μέρες εκεί στο λιμάνι του Πειραία, που δε βγάζουν νόημα.
Το πρώτο και κύριο, είναι ότι ξεκίνησε μια απεργία. Και από εκεί ξεκινάνε όλα.
Γιατί, τι πάει να πει κάνουν απεργία οι εργάτες μιας επιχείρησης; Εγώ διαβάζοντας μέρα νύχτα facebook και καμιά φορα και twitter, είχα μάθει ότι απεργίες γίνονται μόνο στο Δημόσιο. Γιατί εκεί είναι όλοι βολεμένοι και κανένας δε θα τους απολύσει. Οπότε δε φοβούνται να κάνουν απεργίες.
Αλλά στον ιδιωτικό τομέα; Πώς κάνεις μια απεργία; “Ας δούλευαν σε ιδιώτη και θα σου έλεγα εγώ αν κάνανε ψευτομαγκιές με απεργίες και τα λοιπά”. Εγώ έτσι μεγάλωσα, έτσι έμαθα. Με την Cosco δηλαδή, ποια η διαφορά;
Και ας πάμε παρακάτω.
Τι πάει να πει συνεχίζεται η απεργία, παρότι κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική; Τι δεν κατάλαβαν οι απεργοί από την απόφαση του δικαστηρίου, την οποία καθαρογράψαν πάνω σε ένα παλιό ζευγάρι παπούτσια και την παράτησαν σε μια γωνια; Γιατί δεν πήγαν σπίτια τους; Ή έστω στις δουλειές τους;
Γιατί, έστω, δεν έστειλαν την αστυνομία να μπουζουριάσει όσους σταματάνε τους υπόλοιπους νοικοκυραίους από το να πάνε στις δουλειές τους; Εγώ διάβασα ότι ήταν μόνο 40 άτομα. Και δεν το διάβασα σε τίποτα “Νέα του Ψαροντούφεκου”. Το λεγε η “Καθημερινή“! 40 άτομα ρε φίλε, σταμάτησαν 1960 καθώς πρέπει ανθρώπους από το να πάνε στις δουλειές τους!
Και εδώ που τα λέμε, τα κανάλια τι έκαναν; Και οι εφημερίδες; Τίποτα. Μία επιστολή αγανακτισμένων πήγαν να βγάλουν και σε αυτό μαντάρα τα έκαναν. Τη μία μέρα την παρουσίασαν σαν επιστολή εργαζομένων, την άλλη μέρα σαν επιστολή εταιρειών που “απευθύνουν κραυγή αγωνίας”.
Και η εταιρεία τι έκανε; Μόνο κάτι χρυσαυγίτες πήγε να βάλει στα κρυφά ώστε να δουλέψουν και πήγε να τους μεταφέρει με τουριστικό πλοίο! Με τουριστικό πλοίο! Και είχε την ελπίδα ότι οι εργαζόμενοι του λιμανιού, δε θα καταλάβουν τι είναι αυτό το πλοίο και τι πάει να κάνει! Άλλωστε σιγά μην είχαν ξαναδεί και πλοίο οι απεργοί. Τι είναι λιμενεργάτες;
Και η Χρυσή Αυγή; Καλά αυτή ό,τι μπορούσε το έκανε. Έμαθε ότι υπάρχουν κάπου Έλληνες εργάτες που σακατεύονται δουλεύοντας για μια κινέζικη εταιρεία και έτρεξε να βοηθήσει την εταιρεία.
Αλλά στην τελική, το σημαντικό ερώτημα είναι: τι πάει να πει, “νίκησαν οι απεργοί”; Εκεί φτάσαμε; Από το μεγαλειώδες πασοκικό “με τις απεργίες δε βγαίνει τίποτα”, καταντήσαμε στο “νίκησαν οι απεργοί”;
Και τι προηγούμενο δημιουργεί αυτό; Ο κάθε εργάτης τώρα θα νομίζει ότι μπορεί να απεργήσει, να τα βάλει με δικαστήρια, με τις εφημερίδες, με τις τηλεοράσεις, με τους φασίστες και με πολυεθνικές εταιρείες; Και ότι μπορεί να νικήσει;
Ο κάθε εργάτης θα αρχίσει να σκέφτεται ότι μπορεί να τα βάλει με “θηρία” και στο τέλος της ημέρας θα μπορεί να πηγαίνει σπίτι του ένα πιάτο φαΐ παραπάνω; Θα νομίζει ότι μπορεί να μη δουλεύει πάνω από 12 ώρες και θα πιστεύει ότι το να τραυματιστεί σοβαρά δουλεύοντας, είναι κάτι που δεν είναι φυσιολογικό;
Η κίνηση υπουργείων και εταιρείας, που μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες απεργίας, αναδιπλώθηκαν και δεσμεύτηκαν για την ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών, ανοίγει μια ατραπό, γεμάτη κινδύνους για όλους τους τίμιους ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας εκεί έξω, που βγάζουν το ψωμί τους από τον ιδρώτα των άλλων. Και χρειάζεται προσοχή.
Πηγή: spasmenoparathyro.me