Δεν ξέρω αν έχετε δει τι παίζει στις μικρές αγγελίες. Η ειδίκευση με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι τυλιχτής για σουβλάκια. Και απαιτείται λέει και προϋπηρεσία. Άντε να ξεπεράσει η αστή την αποστροφή της για την τσίκνα –με τόσα λουσίματα θα καταστραφεί το μαλλί τελείως– αν πας εκεί με το βιογραφικό σου και τα μεταπτυχιακά σου ούτε που θα γυρίσουν να σε κοιτάξουν. Πού πας χωρίς προϋπηρεσία στο τύλιγμα;
Αν κοιτάξεις στην ενότητα των ΜΜΕ μεγάλη ζήτηση έχουν οι «εθελοντές». «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ οργανισμός ζητεί νέες -ους, απόφοιτους δημοσιογραφίας για πρακτική άσκηση, στο καλλιτεχνικό – κοσμικό ρεπορτάζ, με δυνατότητα μόνιμης συνεργασίας». Το καλύτερο όμως που έχω δει είναι «ζητείται αρθρογράφος για σάιτ, αμοιβή ένα ευρώ το κομμάτι». Δηλαδή αν γράφεις ένα κομμάτι τη μέρα στο τέλος του μήνα θα πάρεις 30 ευρώ. Δεν κάνω πλάκα. Σταθερή αξία αποτελούν αγγελίες του τύπου: «ΚΥΡΙΕΣ δεσποινίδες αλλοδαπές και Ελληνίδες, 18 έως 45 ετών με μεγάλο μπούστο ζητούνται για φωτογραφήσεις στηθόδεσμων για μεγάλα μεγέθη, υψηλές αποδοχές». Δεν έχω μεγάλο μπούστο. Επίσης είδα κι αυτήν και νομίζω αξίζει να τη μεταφέρω: «Παχουλές –Μοναστηράκι 20 – 50 ετών για φωτογράφιση καλσόν κολάν χωρίς να φαίνεται το πρόσωπο. Χωρίς εμπειρία. Τηλεφωνήστε για ραντεβού». Η πιο συνηθισμένη, βέβαια, κατηγορία είναι αυτή που σου ζητούν για 200 ευρώ να φυλάς ταυτόχρονα την κατάκοιτη γιαγιά, τρία μούλικα με ADD και να μαγειρεύεις παστίτσιο. Πάλι καλά που δεν σου ζητάνε να τους πληρώνεις κιόλας.
Με φωνάζει λέει ο πιλότος στο κόκπιτ και μου ανασηκώνει τη φούστα κάτω από το λάγνο βλέμμα του συγκυβερνήτη…
Κι εκεί που είχα απελπιστεί με τα επαγγελματικά και τα οικονομικά μου διαβάζω ότι ξεκινούν οι προσλήψεις της Ryanair για αεροσυνοδούς και φροντιστές. Τα κριτήρια είναι, λέει, πολύ αυστηρά. Αντιγράφω από την ανακοίνωση:
«Τα κριτήρια για την επιλογή στελέχωσης του προσωπικού στη Ryanair είναι αυστηρά και τα στάνταρντ είναι υψηλά. Συγκεκριμένα, οι άνδρες υποψήφιοι θα πρέπει να προσέλθουν στη συνέντευξη φορώντας επίσημο παντελόνι και κοντομάνικο πουκάμισο, ενώ οι γυναίκες θα πρέπει να φορούν φούστα ως το γόνατο, διαφανές καλσόν και κοντομάνικο πουκάμισο ή μπλούζα. Επίσης, οι υποψήφιοι που φέρουν τατουάζ, σε εμφανή σημεία του σώματός τους, ή φορούν τζιν, δεν θα γίνονται δεκτοί. Οι υποψήφιοι φροντιστές και οι υποψήφιες αεροσυνοδοί θα πρέπει να γνωρίζουν ακόμη πως μεταξύ των κριτηρίων επιλογής είναι το ύψος από 1,57 και πάνω, η καλή όραση –όχι γυαλιά, μόνο φακοί επαφής–, η δυνατότητα κολύμβησης τουλάχιστον 20 μέτρων χωρίς βοήθεια και η καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας σε γραπτό και προφορικό επίπεδο».
Αυτό ήτανε! Πάω να πάρω φούστα ως το γόνατο και διαφανές καλσόν. Δεν έχω. Το τατουάζ μου δεν είναι σε εμφανές σημείο. Αγγλικά ξέρω, τι αστή είμαι. Και γαλλικά. Σκέφτομαι ότι είναι τέλεια ιδέα, γιατί τώρα με την κρίση άντε να ξαναταξιδέψεις για αναψυχή. Δεν λέει πουθενά για ηλικία. Κολυμπάω χωρίς μπρατσάκια από τεσσάρων χρονών και φοράω φακούς επαφής. Η προκήρυξη με φωτογραφίζει, δεν το συζητώ. Έχω γεννηθεί για τη θέση. Θα γίνω αεροσυνοδός!
Αρχίζω ήδη να σκέφτομαι βρωμιές. Με φωνάζει λέει ο πιλότος στο κόκπιτ και μου ανασηκώνει τη φούστα (τη μέχρι το γόνατο) κάτω από το λάγνο βλέμμα του συγκυβερνήτη. Εκεί που πάει ο συγκυβερνήτης να μου κατεβάσει το διαφανές καλσόν μπαίνει αλαφιασμένη η έτερη αεροσυνοδός, γιατί ένας επιβάτης έχει πάθει υστερική κρίση. Έχω ενθουσιαστεί! Θα αλλάξω καριέρα.
Υπάρχει βέβαια κάτι που με προβληματίζει:
Εγώ αν δεν φάω δύο λεξοτανίλ, σε αεροπλάνο δεν μπαίνω. Αλλά δεν πειράζει. Θα σερβίρω μαστουρωμένη. Τι ορ κόφι;
Πηγή: www.andro.gr
