fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

λογοτεχνία

Το βλέμμα

στo Mind Opener/Χαρτοφύλακας
βλέμμα

Ήταν ακίνητος σαν πεθαμένος. Ξαφνικά σαν να κατάλαβε την παρουσία μου, άνοιξε τα κατακόκκινα, από το κρύο και την πείνα, μάτια του και με κοίταξε. Η περιπατητική αντικίνηση, ιδιαίτερα τη νύχτα, είναι στιγμιαία αναζωογονητική, καταλαγιάζει τις ασχήμιες και καθυστερεί τους εφιάλτες (και τις άγριες νύχτες χωρίς όνειρα). Περπατώντας, έρχονται οι μεγάλες ιδέες που λέει κι…

Διαβάστε περισσότερα

Να σκωτόσο όσους με τρωμάζουν στον ήπνω μου

στo Mind Opener
φασισμός

Ήταν στο διαμέρισμά του και ήταν ένα όνειρο κακό που τον ίδρωσε, Σεπτέμβρη μήνα.Μπήκε στο αμάξι και οδήγησε μέχρι το Κερατσίνι. Σκότωσε έναν άνδρα, τον Παύλο, γύρισε πίσω να προλάβει να δει αθλητικά.

Διαβάστε περισσότερα

Από Πειρατής σε Λογιστής δύο απολύσεις δρόμος

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Το πρωί, λίγα μέτρα έξω από το σπίτι, πέτυχα τον Σάκη να κάθεται αμήχανα στο πεζοδρόμιο. Ο Σάκης, ετών 34, έχει αλλάξει τόσο πολύ από τότε που ανταλλάσαμε σημειώσεις Στατιστικής. Έχασε τα μαλλιά του, του πήραν το καπέλο του και άδειασε το βλέμμα του. Ο Σάκης, μέχρι και που πήρε το πτυχίο, ήθελε να γίνει…

Διαβάστε περισσότερα

Χριστουγεννιάτικο διήγημα | Το όνειρο της Ασημίνας

στo Mind Opener

Είναι δεν είναι δέκα ετών. Τη λένε Ασημίνα. Τα κατάμαυρα ίσια  μαλλιά της η Ασημίνα τα έχει πάντα αχτένιστα. Της τα κατάμαυρα, στιλπνά, τα αετίσια  μάτια της σε καρφώνουν με μια σπάνια για την ηλικία της ωριμότητα. Φοράει μακριά, λουλουδάτη φούστα με φραμπαλάδες και στραβοπατημένα παλιά παπούτσια που περισσεύουν από τα λιγνά ποδαράκια της. Χειμώνα…

Διαβάστε περισσότερα

Στη γυάλινη πόλη

στo Mind Opener

Στη γυάλινη πόλη το φως διαθλάται μέχρι να πάρει το σχήμα που η πόλη επιθυμεί. Το σχήμα του φωτός είναι το σχήμα της πόλης. Εδώ η όραση είναι σχήμα και το να περπατάς είναι το ίδιο με το να αγναντεύεις. Εδώ πέφτεις κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια σου. Η αρχιτεκτονική είναι μια ρευστή υπόθεση.…

Διαβάστε περισσότερα

Πώς νιώθουμε παράφορα, πως ζούμε έτσι αδιάφορα

στo Χαρτοφύλακας

Η ζωή είναι ένα εκκρεμές που κινείται μπρος και πίσω από τον πόνο στη βαρεμάρα. Α. Σοπενχάουερ Το κενό υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του. Οδυσσέας Ελύτης Δε θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια «Το γράμμα», Σωκράτης Μάλαμας   Ξενυχτούσα στο σπίτι ενός φίλου στη Νέα…

Διαβάστε περισσότερα

Αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ | Στρατής Τσίρκας

στo Workerland

«Μας θέλουν γκαρσόνια, ταβερνιάρηδες, μαστροπούς, βαρκάρηδες, επιβήτορες, καμπαρετζούδες, μπουζουξήδες, χασισέμπορους, αχ αμάν αμάν και συρτάκι αμέ και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’αρμέγουν τον τόπο το κρασί, το λάδι, τα πορτοκάλια, τις ντομάτες, τα ροδάκινα, το βαμπάκι, τα μάρμαρα, το βωξίτη, το λιγνίτη, τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.» «Κοίτα που καταντήσαμε κάθε πολιτικός…

Διαβάστε περισσότερα

Το υπόγειο | Ντοστογιέφσκι

στo Χαρτοφύλακας

Όλοι έχουμε ξεσυνηθίσει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή, που σε μερικές στιγμές αισθανόμαστε κάποια αηδία για την πραγματική ζωή και για τούτο την αποστρεφόμαστε όταν μας τη θυμίζουν. Καταντήσαμε να θεωρούμε την πραγματική ζωή σαν αγγαρεία, σχεδόν σαν ένα επάγγελμα, και όλοι μέσα μας είμαστε της γνώμης ότι είναι προτιμότερο να ζει κανείς τη ζωή…

Διαβάστε περισσότερα

Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου | Φ. Ντοστογιέφσκι

στo Χαρτοφύλακας

Είμαι γελοίος άνθρωπος. Τώρα με λένε τρελό. Αυτός θα ήταν ανώτερος τίτλος, αν δεν έπαυα να είμαι γελοίος για τους ανθρώπους. Μα τώρα πια δεν θυμώνω, γιατί όλοι είναι αρκετά «ευγενικοί μαζί μου, και όταν με κοροϊδεύουν, είναι, θάλεγες, ακόμα πιο ευγενικοί. Ευχαρίστως θα γελούσα μαζί τους, όχι τόσο με τον εαυτό μου, όσο για…

Διαβάστε περισσότερα

Στην Κορυφή