Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία είναι η ιδεολογία της άρσης κάθε εμποδίου στην ασυδοσία του κεφαλαίου και της μετατροπής κάθε κοινωνικής σχέσης σε σχέση ανταλλαγής στα πρότυπα της εμπορευματικής αγοράς. Οι οικολογικές παραφυάδες του φιλελευθερισμού παράγουν στην καλύτερη ηθικούς κώδικες προσωπικής κατανάλωσης σε έναν καταρρέοντα κόσμο και στη χειρότερη χρηματιστήρια ρύπων, δασών, εθνικών δρυμών και ζώων υπό…
Την Τρίτη 7/5 παρακολουθήσαμε τον πρωθυπουργό να βγάζει μία σειρά από προεκλογικές εξαγγελίες κατά τη συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο Μέγαρο με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Εξαγγελίες προκλητικές για τον κόσμο της εργασίας, αφού η κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, δίνοντάς μας ψίχουλα, μπροστά στις επερχόμενες εκλογές. Τι μας είπε:…
H Delta Airlines καλεί τους εργαζομένους της να μην υπογράψουν σε σωματείο στην πρώτη αφίσα για να μην δώσουν τα προσωπικά τους δεδομένα και στην δεύτερη με επιχείρημα ότι με τα χρήματα που θα δώσουν στο σωματείο (ΙΑΜ) μπορούν να πάρουν μια παιχνιδομηχανή. Η οποία παιχνιδομηχανή έχει περισσότερη πλάκα! Είναι μια προσφιλής πρακτική της εταιρείας…
Οι συλλογικές συμβάσεις στην Σουηδία έχουν στην πράξη καταργηθεί προ πολλού όσον αφορά τους μισθούς.Ισχύει μόνο ο εισαγωγικός μισθός του ανειδίκευτου εργάτη και αυτός όχι πάντα και οι υπόλοιποι μισθοί είναι θέμα ατομικής διαπραγμάτευσης.
«Η νεοφιλελεύθερη γραφειοκρατικοποίηση της κοινωνίας και τoυ κρατικού πράττεν φαίνεται πως είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου, υπερβαίνοντας την ποικιλομορφία των γεωγραφικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών καταστάσεων.» Béatrice Hibou[1] Σήμερα, λέγεται πως ζούμε σε έναν κόσμο προσωπικών ελευθεριών, στον οποίο η γραφειοκρατία ανήκει πια στο παρελθόν. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι υποστηρικτές…
Απόδοση Κειμένου [και σχολιασμός εντός αγκύλης]: Συλβάνα Παπαϊωάννου Για το #IFI Αρχικό Κείμενο: Alibaba founder Jack Ma says working overtime is a ‘huge blessing’ Μέσω μηνύματος ο Ma ενημέρωσε τους εργαζόμενούς του [έδωσε λίγη από τη μεγάλη σοφία του] ότι πολλοί δεν έχουν την ευκαιρία [Ευκαιρία; Μάλιστα!] να εργαστούν υπερωρία. Οπότε όταν τυχαίνει [“τυχαίνει”]…
Σκεφτήκατε ποτέ τι αισθήματα σας προκαλεί αυτός ο θαυμαστός καινούριος κόσμος; Όχι εκείνα τα αισθήματα που σας υποβάλλουν τα αστικά προπαγανδιστικά παπαγαλάκια, μα τα δικά σας αυθόρμητα αισθήματα. Ξεχάστε τα αφηγήματα περί εξέλιξης της τεχνολογίας, περί προηγμένου πολιτισμού, περί προόδου και λοιπών παραμυθιών της οκάς. Σας θυμίζει μήπως ο κόσμος μας αυτά που περιέγραφε ο…
Κι έρχεται η μέρα που αντιλαμβάνεσαι πως η πρακτική κι η υπόσχεση υπαλληλίας που σου τάχτηκε στην αρχή ξεπέρασε το εξάμηνο και κοντεύει πλέον παραπάνω απο χρόνος. Και τα βροντάς, αφήνοντας πίσω άθλια χαμόγελα απο εκείνους που απομυζούσαν τους κόπους σου χωρίς ίχνος τσίπας και τώρα περιμένουν φρέσκο αίμα για να ρουφήξουν- γιατί το δικό σου όπως και να το κάνουμε είχε μπαγιατέψει. Και κάπως έτσι η δουλίτσα (!) βγαίνει, οι βάρδιες συνεχίζονται, οι υποσχέσεις ανανεώνονται και κανείς δεν μπορεί να προσάψει τίποτε στον μεγαλόκαρδο εργοδότη που ρισκάρει παίρνοντας εσένα, τον αμαθή για να σε δασκαλέψει και να σε ετοιμάσει.
Στην ταινία «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ» του 1940, ο Τσάρλι Τσάπλιν καταφέρνει αριστοτεχνικά να γελοιοποιήσει τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, κάνοντας όμως την μεγάλη διαφορά απογυμνώνοντας και τους δύο δικτάτορες από το πολιτικό-οικονομικό σύστημα που τους έφερε στην εξουσία.
Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ’ αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο. ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ! Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, του εργαλείου της εργατικής τάξης των Marx και Engels, το οποίο…
Πλανεμένοι μικροαστοί ή φασίστες;Απαίδευτοι πιτσιρικάδες ή πωρωμένοι νεοναζί;Απελπισμένοι συνταξιούχοι με βεβαρημένο πασοκικό παρελθόν ή νοσταλγοί του Παττακού;Όπως και να χει ,όποιοι κι αν είναι, το μόνο σίγουρο ότι όλοι αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να στρώνουν το έδαφος στη δημιουργία νέων διχαστικών διλημμάτων…
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στο περιθώριο, ο ρόλος που οι περιθωριοποιημένοι έχουν να παίξουν στην αντίσταση γίνεται όλο και πιο κεντρικής σημασίας. Όπως λένε σε όλα τα ομαδικά αθλήματα: «παίξε από την θέση σου». Προώθησε πόρους, επινοήσεις και πληροφορίες σε όσους μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν ακόμα πιο επιδραστικά από εσένα.
Ο Ιταλός street artist Blu ολοκλήρωσε την πρόσφατη και ίσως μεγαλύτερη τοιχογραφία του στη συνοικία Ρεμπίμπια της Ρώμης, με τίτλο έργου «Capita». Ο καλλιτέχνης δρόμου, δουλεύοντας το έργο του στην όψη του 8όροφου κτιρίου, κατάφερε να απεικονίσει τη σύγχρονη κοινωνία ως ένα «λούνα παρκ κοινωνικών τάξεων», γεμάτο με πολύχρωμες νεροτσουλήθρες που καταλήγουν σε δύο ξεχωριστές δεξαμενές:
τα σχολεία αλλά και στα πανεπιστήμια, αρκετοί μαθητές/τριες και φοιτητές/τριες είναι προσκολλημένοι/μένες στο κινητό τους και δεν προσέχουν, δεν συμμετέχουν και δεν ασχολούνται με τα θέματα που συζητούνται στις αίθουσες με τους δασκάλους και τους καθηγητές τους. Και οι περισσότερες αίθουσες δεν διαθέτουν κλωβούς που αχρηστεύουν τις όποιες δυνατότητες χρήσης των κινητών.
Πάντα τα ίδια λόγια, αυτά που μπορούν να κάνουν τον καθένα να καταρρεύσει από τη μία στιγμή στην άλλη και να γίνει ξαφνικά στα σαράντα του χρόνια ένας «γέρος», ένας «άχρηστος», ένας «αποτυχημένος».Και ποιος δε ζει με το φόβο της ανεργίας;«Να μην είσαι αχάριστος», λένε.Ο υπάλληλος ή ο εργάτης που έχει δουλειά οφείλει να ευγνωμονεί την επιχείρηση που του κάνει τη χάρη να του βγάζει καθημερινά την ψυχή και να τον κάνει βορά της ρουτίνας: Δουλειά-σπίτι-τηλεόραση.
Ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού και αδελφός του νεοσυντηρητισμού όσο και του νεοφιλελευθερισμού. Επί της ουσίας φασίστες, νεοσυντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι, έχουν παραπλήσιες αντιλήψεις για την κοινωνία, όσο και αν επιφανειακά διαφέρουν. Θέλουν μια ζούγκλα, όπου οι αδύναμοι καλώς μένουν απροστάτευτοι και οι ισχυρότεροι δίκαια τα παίρνουν όλα.
Όλοι τους συμμερίζονται τη θεώρηση του κοινωνικού δαρβινισμού
Όσο και αν τα πράγματα φαίνονται ακόμα στέρεα και συγκεκριμένα σε κάποια μέρη του κόσμου, έχουμε μπει σε μια εποχή κρίσης και αβεβαιότητας. Ο καπιταλισμός σήμερα είναι πιο διάχυτος, πιο διεισδυτικός και περισσότερο διαβρωτικός από ποτέ. Η προηγούμενη γενιά έζησε την αλλοτρίωση, την τραγική διάσταση ανάμεσα στον τρόπο που αντιλαμβανόντουσαν οι άνθρωποι τους εαυτούς τους και τους ρόλους που ήταν εξαναγκασμένοι να παίξουν μέσα στους κανόνες της παραγωγής. Η τωρινή γενιά χαρακτηρίζεται από την ταύτιση με τους οικονομικούς ρόλους οι οποίοι πλέον διαχέονται σε κάθε σφαίρα της καθημερινής ζωής.
Η εργατική τάξη, ως το κύριο εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο,οφείλει πρωτίστως να αυτο-προσδιοριστεί ξανά,να οργανωθεί από τη βάση, αντι-ιεραρχικά, μακριά από κομματικούς συνδικαλισμούς,με μόνο γνώμονα το συμφέρον των πολλών.
Να αγωνιστούμε μέχρι το τσάκισμα του φασισμού στα σωματεία και τους χώρους δουλειάς μας.