Γράφει η Αμάντα Πατσοπούλου
Για το #IFI
Μέρος Α’
Καθώς δίπλωνε το πουλόβερ σε σχήμα ρόμβου για να το βάλει στην χαρτοσακούλα, τον έπιασε ένας αδιανόητος πόνος στον αυχένα. Έσφιξε δυνατά τα δόντια του για να διατηρήσει το χαμόγελό του ανέπαφο. Τι βλακεία, δεν το υπολόγισε καλά.
Βάζοντας δύναμη στα δόντια, έκανε αναπόφευκτα ένα μικρό μορφασμό πόνου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συνοφρύωσει τα φρύδια του και αυτό με τη σειρά του προκάλεσε χαρακιές στο δέρμα του μέτωπού του. Ίσως και να μίκρυναν τα μάτια του προς στιγμήν.
Η πελάτισσα που στεκόταν μπροστά από τον πάγκο τού ξεκάθαρα σάστισε μόλις αντιλήφθηκε την παραφωνία της εικόνας μπροστά της. Της έπεσε η πιστωτική κάρτα από τα χέρια και έγειρε το σώμα της διακριτικά προς τον Όντο κρατώντας περίτεχνα το πρόσωπό της ανέκφραστο, σαν πορσελάνινη κούκλα.
– Τι συνέβη;
– Αγαπητή κυρία, όλα είναι υπέροχα σήμερα Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου. Να έχετε ένα υπέροχο βράδυ! Ευχαριστούμε που επισκεφθήκατε το κατάστημά μας. Τα Consumadore είναι μέρος της ζωής σας πλέον.
– Μα είμαι σίγουρη ότι σας είδα να μορφάζετε. Θέλω να δω τον προϊστάμενό σας αμέσως.
– Αγαπητή κυρία, όλα είναι υπέροχα σήμερα Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου. Είναι μεγάλη μου τιμή να ολοκληρώνω το τελικό στάδιο της αγοράς σας. Ευχαριστούμε που επισκεφθήκατε το κατάστημά μας. Τα Consumadore είναι μέρος τη ζωής σας πλέον. Χρειάζεστε κάτι άλλο;
– Τι να σας πω! Αν επαναληφθεί θα το καταγγείλω στην Προστασία Καταναλωτών, σας προειδοποιώ.
Της παρέδωσε την χαρτοσακούλα με τα ψώνια της με σχεδόν τρεμάμενο χέρι. Πίεσε τον εαυτό του να πλατύνει λίγο ακόμα το χαμόγελό του. Ένιωσε τους μύες του προσώπου του να τον καίνε και για μια στιγμή νόμιζε ότι θα πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο. Με απόλυτα ανέκφραστο πρόσωπο, εκείνη γύρισε την πλάτη της και αποχώρησε νωχελικά.
Ο αυχένας του έμοιαζε με μία πύρινη αλυσίδα που σφίγγει γύρω από το κεφάλι του. Έμεινε σταθερός στη θέση του και προσπάθησε να κρατήσει το βλέμμα του κάτω για να μην καταγραφεί η επόμενη κίνησή του.
Οι παλάμες του ήταν ιδρωμένες.
Έκλεισε τα μάτια του διστακτικά και άφησε τα χείλη του να επανέλθουν στη φυσική τους θέση. Προσπάθησε να γυρίσει το κεφάλι του προς τα αριστερά αλλά ο πόνος γινόταν πιο οξύς. Άνοιξε τα βλέφαρά του και αντίκρισε μπροστά του έναν 30άρη τύπο με τεράστια γενειάδα να τον κοιτάει διερευνητικά μέσα από ένα χρυσό μονόκλ. Επανέφερε απότομα το χαμόγελό του στην προβλεπόμενη θέση και του μίλησε, ίσως λίγο σαστισμένος.
– Καλησπέρα σας. Τα Consumadore σας αναγνωρίζουν ως πλατινένιο καταναλωτή. Θα θέλατε Voice payment ή κάρτα;
Ο γενειοφόρος άνδρας έκανε ένα ψυχρό νεύμα υποδεικνύοντας έτσι την πιστωτική κάρτα που κρατούσε στο χέρι του. Εναπόθεσε στον πάγκο εξυπηρέτησης το καλάθι με τα προϊόντα του και συνέχισε να τον κοιτάει διερευνητικά.
Ο Όντο είχε φανερά εξαντληθεί. Ψυχικά ήταν ήδη απών από όταν συμπλήρωσε την εντέκατη ώρα εργασίας.
Άρπαξε το ένα από τα δύο μπλε δερμάτινα παπούτσια από το καλάθι αγοράς μπροστά του και ξεκίνησε να το γυαλίζει επιμελώς με το ειδικό Consumadore πανάκι, όπως προέβλεπε το καταστατικό εξυπηρέτησης για τους πλατινένιους πελάτες. Κρατούσε πλέον το χαμόγελό του σε ένα σταθερό μειδίαμα με κενό ανάμεσα στα χείλη των περίπου 0,5cm.
Σύμφωνα με το καταστατικό, ήταν η ελάχιστη αποτύπωση για να μη χαθεί το κατώτατο ωρομίσθιο. Προσπάθησε με την άκρη του ματιού του να διακρίνει την ώρα στο καντράν του ρολογιού που κρεμόταν στο λαιμό του άνδρα. Αν είχε πάει 21:00 θα μπορούσε με ασφάλεια να ακουμπήσει τα χείλη του μεταξύ τους και να διατηρήσει μόνο το μειδίαμα για το επόμενο μισάωρο.
Αλλά αποκλείεται να ήταν ήδη 21:00, θα είχε ακούσει την Ανακοίνωση. Η όρασή του δεν τον βοηθούσε καθόλου στο να ηρεμήσει. Είχε πεισμώσει, έπρεπε να δει τι ώρα είναι. Έβλεπε κάπως θολά, σαν να πετούσε ένα σμήνος από σκνίπες μπροστά στον αμφιβληστροειδή του, έβλεπε κάτι μαύρες κουκκίδες στο χώρο.
Ο καταναλωτής φώναξε τόσο δυνατά που έδιωξε όλα τα φανταστικά σκνιπάκια.
– ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΚΕΙ; Προσπαθείτε να διαβάσετε το ρολόι μου; ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ το να με εξυπηρετείτε; Γιατί χαμογελάτε τόσο σφιχτά; Θέλω να δω κάποιον προϊστάμενό σας αμέσως.
Ο Όντο, ένιωσε το άγχος να διαπερνά την σπονδυλική του στήλη. Προσπάθησε να ανασηκώσει λίγο το πάνω χείλος του ώστε να φανούν περισσότερο τα δόντια του, αλλά το κάψιμο στον αυχένα δεν του άφηνε καμία ελπίδα να τα καταφέρει.
Η προϊσταμένη εμφανίστηκε ως δια μαγείας πίσω από τον πάγκο εξυπηρέτησης και παραμέρισε τον Όντο ευγενικά προς τα δεξιά.
H Κάλεν ήταν υπέροχη εμφανισιακά, με απαράμιλλο αστραφτερό χαμόγελο, που σε πλάτος πρέπει να ξεπερνούσε τα δέκα εκατοστά διαρκώς μέσα στην ημέρα. Από το πρώτο έτος της στο Consumadore επένδυε σχεδόν όλο το μισθό της σε μηνιαία λεύκανση δοντιών, σε δεκάδες σεμινάρια NPL και Life coaching, σε εβδομαδιαία smile pilates μαθήματα, με personal trainer, για ενδυνάμωση των μυών του προσώπου και σε πολύ ακριβά προϊόντα smile contouring, που σπάνια βέβαια τα έβρισκες σε προσφορά.
Η Κάλεν επέδειξε ευγενικά τον καρπό της στο πελάτη, δείχνοντας του το υποδόριο φωτεινό τσιπάκι που αποδείκνυε πως είναι η προϊσταμένη και μηχανικά ξεκίνησε με τη σειρά της το γυάλισμα του μπλε παπουτσιού για να μπει επιτέλους στη χαρτοσακούλα.
Εκτελώντας παράλληλα τα καθήκοντα του Όντο, απευθύνθηκε με αναλλοίωτο χαμόγελο στον καταναλωτή μπροστά της:
– Αγαπητέ κύριε, εκ μέρους του Consumadore, θα θέλαμε να αποφασίσετε εάν θέλετε ο υπάλληλος Όντο να πειθαρχηθεί με αμισθί εργασία πέντε ημερών ή με αρνητικό μωβ ένσημο στην καρτέλα του; Σας υπενθυμίζω ότι η επιβολή 10 μωβ ενσήμων σε καρτέλα υπαλλήλου του στερούν το δικαίωμα εργασίας στο κράτος εφ’ όρου ζωής.
– Θα ήθελα αμισθί εργασία δέκα ημερών, είμαι πλατινένιος και θέλω δέκα ημέρες γιατί εδώ και δύο λεπτά, εξακριβωμένα, δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να χαμογελάσει.
– Βεβαίως! Η πολιτική της Consumadore επιτρέπει σε πλατινένιους καταναλωτές να διπλασιάσουν την πειθαρχική στέρηση απολαβών.
Ο Όντο παρέμεινε σιωπηλός και το βλέμμα του παρέμενε ακόμα καρφωμένο στο τεράστιο ρολόι που ξεφύτρωνε στο τέλος της κοκκινωπής γενειάδας, σαν θησαυρός μισοθαμμένος στο χώμα.
Τελικά, η ώρα ήταν 21:04.
Ήταν ήδη τέσσερα λεπτά μετά τις 21:00 και από τα μεγάφωνα δεν είχε ακουστεί η ανακοίνωση για ημιανάπαυση χαμόγελου. Ο Όντο το έλεγε καιρό, πως η Consumadore έκλεβε λεπτά και όλο τον έλεγαν «εμμονικό και συνομωσιολόγο» οι σύντροφοι που συναντούσε μια φορά το μήνα τα μεσάνυχτα στο Λόφο της Χαράς.
