Πρώτη Δημοσίευση: pastafloramag.gr
Το ενδεχόμενο της άμεσης αποφυλάκισης του Κορκονέα μας δείχνει ξεκάθαρα την φροντίδα του συστήματος, η οποία παρέχεται σε εκείνους που ανήκουν σε αυτό. Μας δίνει ένα μάθημα αλληλεγγύης. Μας δείχνει πώς ορίζει τον έντιμο βίο. Άλλωστε η κοινωνία χρειάζεται άτομα σαν τον Κορκονέα, τα έχει ανάγκη, μόνο μέσα από τις πράξεις αυτών μπορεί και επιβιώνει.
Ο Κορκονέας είναι η επιτομή του ειδικού φρουρού. Είναι το απόλυτο πιόνι ενός συστήματος. Έχει μίσος για το διαφορετικό, δεν διστάζει να πυροβολήσει, μας γλυτώνει από 16χρονα που «τι γύρευαν στα Εξάρχεια τέτοια ώρα;»
Ο πρότερος βίος του νεκρού, ποσώς μας ενδιαφέρει. Ούτε αναλωνόμαστε σε γραφικότητες περί νεαρού της ηλικίας και αναίτια δολοφονία, ούτε στο πόσο εύκολα μπορεί ένας άνθρωπος, με ελάχιστη σχετική εκπαίδευση και γεμάτος καύλα για εξουσία, όχι μόνο να κραδαίνει το όπλο του, αλλά να πυροβολεί όταν λίγο νιώσει ότι απειλείται από φανταστικούς εχθρούς. Στεκόμαστε μόνο στον πρότερο βίο του δολοφόνου.
Και στην περίπτωση του Κορκονέα, ο βίος αυτός μας καλύπτει. Έντεκα χρόνια είναι αρκετή τιμωρία. Άλλωστε, νέες προσλήψεις ειδικών φρουρών ανοίγουν, δεν μπορούμε να αφήσουμε τις θέσεις κενές. Θα πρέπει να αισθάνεται μια ασφάλεια κανείς εν ώρα εργασίας. Θα πρέπει να μπορεί να πυροβολεί όταν το κρίνει απαραίτητο.
Το πρόβλημα της δικαιοσύνης, λοιπόν, ξεκινάει στο ζύγι. Από την μία μια παρέα νεαρών, οι οποίοι βγήκαν στα Εξάρχεια, να πιούν μπύρες, να γιορτάσουν τον φίλο τους και να προκαλέσουν τον τρόμο στους ειδικούς φρουρούς. Ξεκάθαρη απειλή, όχι μόνο για τον Κορκονέα, αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Τα ΜΜΕ θα αναρωτηθούν πολλάκις: τι δουλειά είχαν τέτοια ώρα στα Εξάρχεια; Γονείς δεν έχουν;
Ο μέσος Έλληνας θα νιώσει ανακούφιση που ένας ειδικός φρουρός, με αυτοθυσία, τους γλύτωσε από τον 16χρονο ταραχοποιό. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δεν θα του φοβίζει άλλο πιά. Από την άλλη, ένας ειδικός φρουρός, μια «ειδική» κρατική καταστολή. Έναν σύννομο βίο. Έναν σκληρά εργαζόμενο, που δεν διστάζει να υπερβάλλει των δυνατοτήτων του και να επιφέρει την τάξη. Τάξη, ασφάλεια, πρότερος έντιμος βίος.
Πώς λοιπόν να μην παλαντζάρει το ζύγι της δικαιοσύνης. Πώς να μην μας αποδεικνύει η αστική δικαιοσύνη, για μια ακόμη φορά, ότι όλα είναι σχετικά. Σε άμεση εξάρτηση από ποια μεριά του συστήματος βρίσκεσαι. Σε ποια μεριά σε τοποθέτησαν, αναιδώς, τα ΜΜΕ, η κοινή γνώμη, το κράτος.
Ένα μπουκάλι ισοδύναμο με μια σφαίρα στην καρδιά. Μια απόπειρα ληστείας ισοδύναμη με μια δολοφονία. Οι πολιτικές πεποιθήσεις διπλασιάζουν την ποινή. Ο σύννομος –εντός των επιταγών του συστήματος– βίος ελαφραίνει το ζύγι, τόσο που μπορείς να κυλίσεις εύκολα πίσω εκεί από όπου όλα ξεκίνησαν.
Έχεις όλη την ζωή μπροστά σου άλλωστε, και όλα τα μέσα για να ανθίσεις ξανά, να βγάλεις αγκάθια και να γίνεις ένα ξανά με το σύστημα που με πάθος υπερασπίστηκες…από φανταστικούς εχθρούς!
Στο πληκτρολόγιο: Συλβάνα Παπαϊωάννου
