fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

πωλήτρια

Πωλήτρια ρούχων | Ήθελε να αγοράσω ρούχα από το κατάστημα για να τα φοράω εκεί

στo Οι ιστορίες σας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
#oi_istories_sas #IFI
Διηγείται η Ι.Κ.
Τόπος/Έτος: Αθήνα / 2019
Εργοδότης: κατάστημα γυναικείων ρούχων
Πόστο: Πωλήτρια

Με αφορμή το κείμενο που διάβασα λίγο πριν με την πωλήτρια υποδημάτων είπα να αναφέρω τη δική μου, πολύ πρόσφατη, εμπειρία, σαν πωλήτρια σε κατάστημα γυναικείων ρούχων.

Ξεκινώντας, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έψαχνα δουλειά για θέμα «επιβίωσης», αλλά επειδή μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου, μέχρι να βρω κάτι πάνω στον τομέα μου, δεν ήθελα να τρώω από τα έτοιμα του μπαμπά και της μαμάς, αλλά να έχω κάτι να απασχολούμαι, να έχω τα δικά μου χρήματα για να μην πέφτει κάθε μήνα το χαρτζιλίκι.

Πέρασα και από την «λατρεμένη» Vodafone (Manpower φυσικά!!!) όπου μετά από ένα μήνα, ολόκληρο το τμήμα που ξεκινήσαμε πήρε πόδι.

Πωλήτρια ρούχων

Μετά από αρκετό καιρό λοιπόν, είδα στο κατάστημα που έχω στην περιοχή μου (ας το πούμε A1) ότι ζητάνε πωλήτρια. Προτίμησα να πάω αυτοπροσώπως να αφήσω το βιογραφικό μου, να με δουν κιόλας αν τους κάνω.

πωλήτρια

Το επόμενο πρωί χτύπησε το τηλέφωνο, ένας ευγενέστατος κύριος με ενημέρωσε ότι είδε το βιογραφικό μου και αν μπορώ το μεσημέρι να πάω σε ένα άλλο κατάστημα σε διπλανή περιοχή (ας το πούμε Β1, άλλη αλυσίδα ίδιος ιδιοκτήτης) να με δει η υπεύθυνη.

Χάρηκα φυσικά, γιατί είναι και ένα κατάστημα από το οποίο ψωνίζω αραιά και πού, ξέρω τα ρούχα, οπότε σκέφτηκα δεν θα είναι κάτι τρελά δύσκολο.

Όταν πήγα στο ραντεβού με την υπεύθυνη ενθουσιάστηκε, είπε μάλιστα ότι είμαι και fashion girl (που το είδε ήθελα να ήξερα!) ότι τους κάνω και την επόμενη μέρα να πάω 10-1 να κάνω ένα δοκιμαστικό σε κατάστημα της αλυσίδας (ας το πούμε αυτό Α2).

Για να μην πολυλογώ, η συμπεριφορά της υπεύθυνης στο κατάστημα που εργάστηκα 7 ολόκληρες μέρες (ναι τόσο άντεξα!) ήταν απαράδεκτη. Περίμενα πίεση, ζόρισμα, παραπάνω ωρες, χώσιμο σε χαμαλοδουλειες, δεν με ενοχλούσε τίποτα απολύτως.

Σκούπισα, σφουγγάρισα τακτοποιούσα ρούχα, δεν είχα πρόβλημα.

Δεν περίμενα όμως την συμπεριφορά που είχε απέναντι μου.

Μου έβαλε όρους για το ντύσιμο μου, τα παπούτσια και το μακιγιάζ μου. Ενώ στα υπόλοιπα κορίτσια είχε δώσει από ένα ρούχο του μαγαζιού να το φοράνε, σε μένα δεν μπήκε καν στον κόπο.

Αν με πείραξε; Όχι, σε καμία περίπτωση, αλλά συνεχώς με κοιτούσε με ένα πολύ υποτιμητικό βλέμμα, και μάλιστα άκουσα να με σχολιάζει πίσω από την πλάτη μου. Επίσης με τον τρόπο της ήθελε να με αναγκάσει να αγοράσω ρούχα από το κατάστημα για να τα φοράω εκεί, ενώ ξαναλέω στις υπόλοιπες τα είχε παραχωρήσει ΔΩΡΕΑΝ.

Απαγορευόταν να φοράς παπούτσια που έγραφαν άλλη μάρκα πάνω (σημείωση: το μαγαζί δεν πουλούσε παπούτσια, μόνο ρούχα).

Απαγορευόταν να είμαι βαμμένη με nude αποχρώσεις, έπρεπε να είμαι σαν καρνάβαλος.

Είχε αρχίσει να με προσβάλλει μπροστά στις συνάδελφους, αλλά ακόμα και σε πελάτες. Ήμασταν 2 καινούργιες κοπέλες στο μαγαζί, αλλά την ειρωνεία της την κρατούσε μόνο σε μένα και σε κάποιους πιο ζόρικους πελάτες (για τους οποίους μπορώ να πω ότι είχαν δίκιο στο 100% επειδή είχαν κάνει κάποιο λάθος στο κατάστημα).

Πήγαινα πρώτη το πρωί και έφευγα τελευταία το βράδυ, δεν ήθελα να έχουν να μου πουν τίποτα αρνητικό. Ό,τι και να μου έλεγαν να κάνω, το έκανα με μεγάλη προθυμία.

Περιττό να πω φυσικά ότι δεν ενδιαφέρθηκε καν να μου μάθει ούτε τα βασικά. Μόνη μου έπρεπε να μάθω την γραμμή του μαγαζιού, μόνη μου που πάει το κάθε τι (και δεν είχε ούτε λίγα ρούχα, ούτε ήταν και μια σταλιά το μαγαζί!)

Ήμουν η μοναδική που δεν μου επέτρεπε να κάνω ένα 5λεπτο διάλειμμα μετά από ώρες ορθοστασίας, για να μπορέσω να φάω κάτι. Όπως έλεγε, έπρεπε στις 9 παρά να είμαι ήδη φαγωμένη και με τον καφέ μου. Βέβαια ποιος θα άντεχε μέχρι τις 3 και 4 το μεσημέρι χωρίς μια μπουκιά κουλούρι πχ δεν το ξέρω.

Και ναι, όσο παράξενο και αν ακούγεται, στα υπόλοιπα κορίτσια μια χαρά φερόταν, και μια χαρά επέτρεπε να κάνουν 10λεπτα και τέταρτα διαλείμματα.

Το κερασάκι στην τούρτα, ήρθε ένα μεσημέρι, όπου για άλλη μια φορά, τα άκουσα άσχημα μπροστά σε 3 πελάτες.

Ποιο το «λάθος» μου; Ότι έβαλα ένα ρούχο 2 κρεμάστρες πιο μπροστά!

Τότε λοιπόν κατάλαβα, πως ό,τι και να κάνω είχε βρει ένα ωραιότατο εξιλαστήριο θύμα να βγάζει τα νεύρα και τα κόμπλεξ που είχε (για το τελευταίο έμαθα από άλλη εργαζόμενη, η οποία δυστυχώς έπρεπε να συντηρήσει σπίτι και οικογένεια και δεν μπορούσε να χάσει την δουλειά της).

Την ενημέρωσα στο τέλος της ημέρας ότι δε θα συνεχίσω εκεί και φυσικά η αντίδραση της ήταν κλασσικά να με ειρωνευτεί που δεν μπορώ να αντέξω ΜΙΑ μικρή παρατήρηση.

Την ευχαρίστησα, υπέγραψα την επόμενη μέρα την παραίτηση μου, και δε ξαναπέρασα ούτε απ’ έξω.

Συγνώμη για το σεντόνι και για κλείσιμο θα χρησιμοποιήσω μια φράση από το κείμενο που ανέφερα στην αρχή.

Υπομονή και όλα εδώ πληρώνονται.

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Οι ιστορίες σας

Στην Κορυφή