Η εκμετάλλευση των παιδιών είναι μια πραγματικότητα ακόμα και στις μέρες μας. Είναι μία πραγματική κοινωνική μάστιγα, ειδικά στις τριτοκοσμικές χώρες. Εκεί πολλά παιδιά δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί ή για ελάχιστα χρήματα, διότι πρέπει να βοηθήσουν στη συντήρηση της πολύτεκνης συνήθως οικογένειάς τους. Αλλά ακόμη και στις αναπτυγμένες χώρες υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, που συχνά προέρχονται από υπανάπτυκτα κράτη, τα οποία είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης. Είτε οι γονείς τους είτε άλλα τρίτα πρόσωπα τα στέλνουν να ζητιανεύουν στους δρόμους ή να πουλάνε χαρτομάντηλα και λουλούδια στα φανάρια. Έτσι στερούνται το δικαίωμά τους στη μάθηση.Ο χειρότερος όμως τρόπος εκμετάλλευσης των παιδιών είναι η σεξουαλική κακοποίηση. Το φαινόμενο αυτό της παιδοφιλίας έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα, τα διάφορα οργανωμένα κυκλώματα παιδεραστίας έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα. Είναι εξωφρενικό το ότι τα παιδιά γνώρισαν τη φρίκη και έχασαν την αγνότητα τους γιά να πλουτίσουν κάποιοι διεστραμμένοι. Τα παιδιά που βιώνουν αυτήν την εμπειρία αποκτούν μακροχρόνιο ψυχολογικό τραύμα.Για όλα τα παραπάνω πολλοί άνθρωποι δεν θα γνωρίσουν ποτέ πώς είναι να είσαι χαρούμενος και ξέγνοιαστος στην παιδική ηλικία.
Η Nike ζήτησε συγγνώμη
Έπειτα από μια δικαστική καταδίκη και απειλές για μποϊκοτάζ των προϊόντων της, η εταιρεία αθλητικών ειδών υποχρεώθηκε να απολογηθεί για την κακομεταχείριση εργαζομένων της στον Tρίτο Kόσμο.
Tο «σήμα κατατεθέν» της παγκοσμιοποίησης είναι μια «χούφτα» πολυεθνικές, πασίγνωστες ανά την υφήλιο από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις.
H «καλή» τους πλευρά είναι ότι ενώνουν πολιτισμικά το Λος Aντζελες με το Πεκίνο και τα Παλαιστινιακά Eδάφη με τις φαβέλες του Pίο ντε Tζανέιρο. H κακή -και απεχθέστερη- είναι ότι γυρνούν την ανθρωπότητα στην πρωτοβιομηχανική εποχή του Nτίκενς. Yποχρεώνουν ανήλικους να δουλεύουν 60 ώρες την εβδομάδα για ένα κομμάτι ψωμί στην Aσία και τη Λ. Aμερική, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, ασκώντας τους ψυχική και σωματική βία, που ελάχιστα διαφέρει από τη δουλεία του 19ου αιώνα. Oσο και αν ενοχλεί τους «προφήτες» της ελεύθερης αγοράς, αυτή είναι η πιο απάνθρωπη παρενέργεια της ανεξέλεγκτης κίνησης κεφαλαίων και της ιδεολογικής μονοκρατορίας του νεοφιλελευθερισμού.
Όμως οι μαχητικές αντιδράσεις των συνδικάτων και των μη κυβερνητικών οργανώσεων, σε συνδυασμό με την αφύπνιση της Δικαιοσύνης, άρχισαν να αποδίδουν καρπούς.
Δεν έφτασαν στο σημείο να υποχρεώσουν τους κολοσσούς να μοιραστούν τα υπερκέρδη τους. Tους απέσπασαν, όμως, μια δειλή, δημόσια «συγνώμη» προς τα θύματά τους.
Tουλάχιστον 72 από τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη έχουν απολογηθεί τα τελευταία χρόνια για εκμετάλλευση των εργαζομένων τους, σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής οργάνωσης AccountAbility. Oμως η «αυτοκριτική» έκθεση 108 σελίδων Responsibility Report, που έδωσε στη δημοσιότητα η Nike (από τις κορυφαίους κατασκευαστές αθλητικών παπουτσιών και ένδυσης, με συνεργάτες σταρ του αθλητισμού), ήταν ένας θρίαμβος για τα συνδικάτα, τις ενώσεις καταναλωτών, τα κινήματα και τις MKO του Tρίτου Kόσμου, που πολεμούν την εργασιακή σκλαβιά. «Πρόκειται για επαναστατική εξέλιξη», τόνισε ο Nιλ Kιρνς, γραμματέας της Διεθνούς Oμοσπονδίας Eργατών Eνδυσης και Δέρματος, που εκπροσωπεί 10 εκατομμύρια εργαζομένους.
Mαζί με τη «συγνώμη» για κρούσματα «κακομεταχείρισης» και αναγκαστικές υπερωρίες, η Nike αποκάλυψε για πρώτη φορά τις τοποθεσίες 731 εργοστασίων που της ανήκουν ή παράγουν για λογαριασμό της σε όλο τον κόσμο. Θα μπορεί πλέον να τα επισκεφθεί οποιοσδήποτε ανεξάρτητος παρατηρητής για να διαπιστώσει τις εργασιακές συνθήκες. H Nike δεν προέβη σε αυτό το «ξεγύμνωμα» με τη θέλησή της, αλλά ύστερα από απόφαση του Aνωτάτου Δικαστηρίου της Kαλιφόρνιας, που της επέβαλε πρόστιμο 1,5 εκατ. δολάρια το 2002. O ακτιβιστής Mαρκ Kάσκι έκανε αγωγή στη Nike κατηγορώντας τη για κενά και ανακρίβειες στην «απολογητική έκθεση» του 1998 για την παιδική εργασία στην Aσία. Mε καθυστέρηση τριών χρόνων, η Nike προέβη σε μια χειρονομία χωρίς προηγούμενο, εκτιμώντας ότι θα έχει μικρότερο κόστος. Συνυπολόγισε τις έρευνες κοινής γνώμης, που κατέγραψαν πλήγμα στη δημόσια εικόνα της και τις απειλές για μποϋκοτάζ των προϊόντων της και αποφάσισε να εκθέσει τα εμπορικά της μυστικά σε όλο τον κόσμο, μη εξαιρουμένων των ανταγωνιστών της.
Σοκολάτα με γεύση παιδικής εργασίας
Στην Ακτή Ελεφαντοστού παράγεται το 43% της παγκόσμιας παραγωγής κόκκων κακάο. Πρόσφατα η Διεθνής Ένωση Εργασίας αποκάλυψε τη χρήση παιδικής εργασίας στα αγροκτήματα παραγωγής κακάο στην Ακτή του Ελεφαντοστού, τα οποία συνεργάζονται με τη Nestle, έναν από τους μεγαλύτερους ομίλους τροφίμων στον κόσμο. Κατήγγειλε επίσης την παιδική κακοποίηση στα αγροκτήματα αυτά. Aρκετά παιδιά κρατούνται παρά την θέλησή τους, ενώ τα εξαναγκάζουν να εργαστούν. Υπάρχουν περιστατικά κακοποίησης, όπου τα ξυλοκοπούν όταν δεν δουλεύουν αρκετά σκληρά ή τα εκμεταλλεύονται σεξουαλικά. Κακοποιήσεις που έρχονται να προστεθούν στις ήδη σκληρές και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας, παιδιά από 4 έως 17 χρονών, χρησιμοποιούν μεγάλα μαχαίρια για να ξεφλουδίζουν τους κορμούς των δέντρων, κουβαλούν σακιά 30 κιλών, ενώ εκτίθενται σε επικίνδυνα χημικά χωρίς καμία προστασία. Αναφέρονται ακόμα φαινόμενα υποσιτισμού. Η απάντηση της Νεστλέ δια στόματος του εκτελεστικού της αντιπροέδρου, Χοσέ Λόπεζ, ήταν η εξής: «Η χρήση της παιδικής εργασίας στην αλυσίδα εφοδιασμού του κακάο, έρχεται σε αντίθεση με ό,τι πρεσβεύουμε. Όπως αναφέρει και η έκθεση της FLA, καθίσταται σαφές ότι καμία εταιρεία προμήθειας κακάο από την Ακτή του Ελεφαντοστού δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί το φαινόμενο της παιδικής εργασίας, αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η αντιμετώπισή της αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για την εταιρεία μας.»
Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι τόσο η Νεστλέ όσο και άλλες τέσσερις, σύμφωνα με το CNN, εταιρίες αρνούνται να λογοδοτήσουν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών στις αλυσίδες εφοδιασμού τους. Το ζήτημα τις παιδικής εργασίας στις αλυσίδες αυτές είναι γνωστό στη Νεστλέ για περισσότερο από δέκα χρόνια. Το 2001 υπέγραψε μαζί με άλλες εταιρίες το πρωτόκολλο Harkin-Engel, το οποίο τις δέσμευε για την απαλλαγή από τις χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας στη βιομηχανία. Μόνο πενιχρές προσπάθειες έγιναν από τις εμπλεκόμενες εταιρείες, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα μόνο κατά 5% βελτίωση τα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με σχετική έκθεση. Περίπου 600.000 παιδιά εργάζονται στα αγροκτήματα κακάο στην Ακτή του Ελεφαντοστού σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών. Οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που προμηθεύουν τους κατασκευαστές κακάο είναι διάσπαρτες σε απομακρυσμένες περιοχές της Ακτής του Ελεφαντοστού, καθιστώντας δύσκολη την παρακολούθηση των συνθηκών εργασίας σε αυτές. Οι περισσότερες οργανώσεις που προσπαθούν να σταματήσουν την παιδική εργασία, τις περισσότερες φορές το μόνο που καταφέρνουν είναι να αυξήσουν τους μισθούς των παιδιών ασκώντας πιέσεις στις εταιρίες που αγοράζουν το κακάο να το αγοράζουν ακριβότερα από τους παραγωγούς.Η φτώχεια οδηγείστην παιδική δουλείαΟι λόγοι που οδηγούν τα παιδιά να εργάζονται στις φάρμες παραγωγής κακάο είναι η φτώχεια και η ανέχεια της οικογένειας. Αρκετές φορές οι ίδιες οικογένειες δίνουν ή πωλούν τα παιδιά τους στους παραγωγούς για να εργαστούν, με την προοπτική να βοηθούν οικονομικά την οικογένεια. Το φαινόμενο της παιδικής εργασίας εκεί συνδέεται και με το δουλεμπόριο. Τα παιδιά ορισμένες φορές δεν επιστρέφουν ποτέ στην οικογένειά τους, ενώ συνήθως η αμοιβή για την εργασία τους είναι εξαιρετικά χαμηλή (λιγότερο από 1 δολάριο για 10 ώρες εργασίας) ή ανύπαρκτη. Στο σχετικό ντοκιμαντέρ «Η Μαύρη Πλευρά της Σοκολάτας», ο Δανός δημοσιογράφος Μίκυ Μιστράτι κινηματογράφησε το τράφικινγκ παιδιών από το Μαλί ως την Ακτή του Ελεφαντοστού και την κατάσταση μέσα στα αγροκτήματα. Το κόστος αγοράς ενός παιδιού από την Μπουρκίνα Φάσο ξεκινά στα 230 ευρώ. Η κατάσταση είναι γνωστή τόσο στις τοπικές κοινωνίες, σε οργανώσεις για τα δικαιώματα των παιδιών όσο και στις εταιρίες, οι οποίες προμηθεύονται κακάο από τις φάρμες παραγωγής. Το ερώτημα είναι γιατί οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών συναινούν στις πρακτικές αυτές της εκμετάλλευσης και του ανθρώπινου εμπορίου και πόσο επικερδές είναι για τις εταιρίες κολοσσούς η αγορά σε ελάχιστο κόστος του κακάο που παράχθηκε με μηδενικό κόστος για τους παραγωγούς;
Τα αίτια της παιδικής εργασίας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων ήταν και είναι η φτώχεια, η κοινωνική αδικία και η εκμετάλλευση για το κέρδος. Στην εποχή μας δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την φτώχεια πουθενά. Εφόσον ο έλεγχος του παγκόσμιου εμπορίου ασκείται από πολύ μικρό αριθμό ιδιωτικών μονοπωλίων, φαινόμενα όπως της παιδικής εργασίας θα βρίσκουν μόνο πρόσκαιρες και συγκυριακές λύσεις. Μπορεί ορισμένοι να μιλούν για δικαιοσύνη και να αναλαμβάνουν δράση αλλά όσο αυτή η δράση είναι περιορισμένη και αφορά λίγους και ευαισθητοποιημένους και όσο η πλειοψηφία θα αγνοεί ή θα κλείνει τα μάτια, κάποιο παιδί θα ξυπνάει και θα κοιμάται δούλος. Δούλος της Νεστλέ, της Kit Kat και των smarties.
Παιδιά βρέθηκαν να σιδερώνουν ρούχα για μεγάλες εταιρείες ένδυσης
Σύμφωνα με μια νέα αναφορά της Εθνικής Επιτροπής Εργασίας,εκτιμάται ότι περίπου διακόσια παιδιά, έντεκα ετών, ή ακόμη και μικρότερα, ραβουν τα ρούχα για τις εταιρίες Hanes, Wal-Mart, JC Penney, και Puma στο εργοστάσιο Harvest Rich στο Μπαγκλαντές.
Τα παιδιά αναφέρουν ότι συνήθως κακοποιούνται, μερικές φορές μάλιστα καταρρέουν από την εξάντληση, αναγκαζμένα να εργάζονται δώδεκα με δεκατέσσερεις ώρες την ημέρα, κάποιες φορες ακομη και όλη τη νύχτα, συχνά επτά ημέρες την εβδομάδα, για μισθούς, τοσο χαμηλούς όσο τα 6 ½ σεντ την ώρα. Οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί που παλλά απο τα εργαζόμενα παιδιά σηκώνονται στις 5:00 π.μ. κάθε πρωί για να βουρτσίσουν τα δόντια τους χρησιμοποιώντας μόνο το δάχτυλό τους και στάχτη από τη φωτιά, δεδομένου ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στην αγορά μιας οδοντόβουρτσας ή οδοντόπαστας.
Οι εργαζόμενοι λένε ότι αν μπορούσαν να κερδίσουν έστω και 36 σεντς την ώρα, θα μπορούσαν να βγουν από τη μιζέρια και να περάσουν στη φτώχεια, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν με μια σχετική σεμνότητα.
Το Σεπτέμβριο, τα παιδιά είχαν μόνο μια μέρα ρεπό. Πριν από τις αποστολές των ρούχων στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι συχνά παραμένουν στο εργοστάσιο ενενήντα με εκατό ώρες την εβδομάδα. Μετά από τον εξαναγκασμό να εργάζονται με βάρδιες απο δεκαεννιά έως είκωσι ώρες, απο τις 8:00 π.μ. μέχρι τις 3:00 ή 4:00 π.μ, τα παιδιά κοιμούνται στο χώρο του εργοστασίου για δύο ή τρεις ώρες πριν να ξυπνήσουν και να ξεκινήσουν την επόμενη βάρδια τους στις 8:00 π.μ. το ίδιο πρωί.
Τα παιδιά κακοποιούνται όταν δεν συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της παραγωγής, όταν κάνουν λάθη ή όταν παραμένουν πολύ ώρα στο μπάνιο (το οποίο έχει πολλές ελείψεις απο πλευρά υγειηνής).
Το 1996, αφού ο Charles Kernaghan και η Εθνική Επιτροπή Εργασίας αποκάλυψαν ότι η γραμμή ρουχισμού Kathie Lee Gifford για την Wal-Mart είχε φτιαχτεί από παιδιά δώδεκα και δεκατριών ετών στην Ονδούρα, το σκάνδαλο που προέκυψε και η δημοσιότητα ήταν αρκετά για να εξαλείψουν την παιδική εργασία σε εργοστάσια σε όλο τον κόσμο που παράγουν ρούχα για εξαγωγή προς τις ΗΠΑ.
Ακριβώς μια δεκαετία μετά το σκάνδαλο της Kathie Lee Gifford, τα παιδιά ράβουν ενδύματα πάλι για την Wal-Mart, τη Hanes και άλλες αμερικανικές εταιρείες», δήλωσε ο Charles Kernaghan, διευθυντής της Εθνικής Επιτροπής Εργασίας. » Τα παιδιά πρέπει να είναι στο σχολείο, και όχι κλειδωμένα σε κάτεργα. Η Wal-Mart, η Hanes και οι άλλες εταιρείες χρωστούν σε αυτά τα παιδιά, και πρέπει να τους παράσχουν υποτροφίες για να αντικαταστήσουν τους μισθούς τους και να καλύψουν όλα τα απαραίτητα έξοδα για να τους στείλουν πίσω στο σχολείο».
Η Εθνική Επιτροπή Εργασίας είναι μια ανεξάρτητη, μη κερδοσκοπική οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Ε.Ε.Ε. κάνει επιτυχημένες καμπάνιες, όχι μόνο κατά της Kathie Lee Gifford και της Wal-Mart αλλά και στην παραγωγή των Sean «P Diddy» Combs , NFL, NBA, GAP, Disney, Nike και άλλων.
Η McDonald’s χρησιμοποιεί παιδική εργασία
Τα McDonald ‘s έχουν γίνει η νέα πολυεθνική εταιρεία που αντιμετωπίζει τους ισχυρισμούς της παιδικής εργασίας, αφού οι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν παιδιά από δεκατεσσάρων ετών να φτιάχνουν παιχνίδια σε κάτεργα στη Νότια Κίνα για έναν προμηθευτή για την αλυσίδα χάμπουργκερ.
Το γραφείο της εταιρίας στην Κίνα ανακοίνωσε ότι θα στείλουν μια ομάδα ανεξάρτητων επιθεωρητών στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, προσθέτοντας ότι ο κώδικας συμπεριφοράς της απαγορεύει τους προμηθευτές να απασχολούν ανηλίκους.
Η Monina Wong, μία ερευνητής τηνς Χριστιανικής Βιομηχανικής Επιτροπής που έχει ως βάση το Χονγκ Κονγκ, δήλωσε ότι η ομάδα της ανακάλυψε παιδιά να παράγουν παιχνίδια για διανομή σε εστιατόρια McDonald ‘s, στα σύνορα του Χονγκ Κονγκ.
Η κυρία Wong, δήλωσε: «Μιλήσαμε με τους ανήλικους εργαζόμενους που ήταν δεκαπέντε όταν μπήκαν στο εργοστάσιο. Πληρώνονταν 24 γιουάν [£ 2] την ημέρα, για απεριόριστο αριθμό ωρών.». Τα μέσα ενημέρωσης του Χονγκ Κονγκ ανέφεραν ότι βρήκαν παιδιά των δεκατεσσάρων ετών στοεργοστάσιο, που εργάζονταν βάσει σύμβασης με τον προμηθευτή ενός McDonald ‘s, Simon Marketing. Είχαν χρησιμοποιηθεί πλαστά έγγραφα για να πάρουν τις θέσεις εργασίας και εργάζονταν μέχρι 17 ώρες την ημέρα.
Ένας εκπρόσωπος της Simon Marketing στο Χονγκ Κονγκ, δήλωσε: «Πρέπει δούμε τα έγγραφά τους.» Η McDonald ‘s δήλωσε ότι είχε λάβει άμεση δράση για να διασφαλίσει ότι ο προμηθευτής της είχε όλες τις σωστές πρακτικές στη θέση τους. Ο έλεγχος που έγινε τον περασμένο Οκτώβριο δεν βρήκε κανένα στοιχείο παιδικής εργασίας.
Η Coca-Cola αξιοποιεί παιδική εργασία σε χωραφια ζαχαροκάλαμου στο Ελ Σαλβαδόρ
Η Coca-Cola και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις επωφελούνται έμμεσα από τη χρήση παιδικής εργασίας σε χωράφια ζαχαροκάλαμου στο Ελ Σαλβαδόρ, σύμφωνα με μια νέα αναφορά που δημοσιεύθηκε από την Human Rights Watch (HRW), η οποία ζητάει από την εταιρεία να αναλάβει περισσότερες ευθύνες για να εξασφαλίσει ότι οι εν λόγω καταχρήσεις θα σταματήσουν.
Από 5.000 έως 30.000 παιδιά του Σαλβαδόρ, μερικά από την ηλικία των οκτώ ετών, εργάζονται σε φυτείες ζαχαροκάλαμου στο Ελ Σαλβαδόρ, όπου οι τραυματισμοί, ιδιαίτερα βαθιά κοψήματα, είναι κοινά, σύμφωνα με την έκθεση. Σύμφωνα με νόμο του Σαλβαδόρ, δεκαοχτώ είναι το ελάχιστο όριο ηλικίας για επικίνδυνες εργασίες και 14 για τα περισσότερα άλλα είδη. Όμως, οι σχετικές διατάξεις δεν εφαρμόσθηκαν επειδή τα παιδιά προσλαμβάνονται ως «βοηθοί», αντί για υπαλλήλους που θα τους παρήχαν σε ορισμένες προστασίες.Ο νόμος δεν καταστρατηγείται μόνο με αυτόν τον τρόπο, αλλά τα παιδιά που τραυματίζονταιστα χωράφια συχνά πρέπει να πληρώσουν για τη δική τους ιατρική περίθαλψη, παρά μια διάταξη του κώδικα εργασίας που καθιστά τους εργοδότες υπεύθυνους για την ιατρική περίθαλψη τραυματισμών που προκύπτουν κατά την εργασία.
«Η παιδική εργασία είναι ανεξέλεγκτη στις φυτείες ζαχαροκάλαμου του Ελ Σαλβαδόρ», δήλωσε ο Michael Bochenek του τμήματος Δικαιωμάτων των παιδιών της HRW. «Οι εταιρείες που αγοράζουν ή χρησιμοποιούν ζάχαρη από το Σαλβαντόρ θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν το γεγονός αυτό και να αναλάβουν την ευθύνη γι ‘αυτό. »
Η αναφόρα 139-σελίδων , η οποία βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 32 παιδιά και νέους μεταξύ των ηλικιών 12 και 22, καθώς και με τους γονείς, τους δασκάλους, ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς, δικηγόρους, κυβερνητικούς αξιωματούχους, και εκπροσώπους του Συλλόγος Ζάχαρης του Σαλβαδόρ, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Ελ Σαλβαδόρ, είναι η ενδέκατη σε σειρά σχετικά με την παιδική εργασία και η τέταρτη που αφορά την παιδική εργασία στο Ελ Σαλβαδόρ.
Η κοπή ζαχαροκάλαμου είναι κοπιαστική και επικίνδυνη εργασία για πολλούς λόγους. Τα πιο κοινά εργαλεία είναι μαχαίρια και αιχμηρές συσκευές, και τόσο η μονοτονία της εργασίας όσο και το γεγονός ότι συνήθως διεξάγεται κάτω από το άμεσο ηλιακό φως δημιουργεί συχνά ατυχήματα, ακόμη και μεταξύ των έμπειρων εργαζομένων.
Επιπλέον, επειδή συχνά το ζαχαροκάλαμο καίγεται πριν να κοπεί για να καθαριστεί από τα φύλλα, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να εισπνεύσουν καπνό και μερικές φορές υποφέρουν από εγκαύματα τα πόδια τους.
Όπως ένας πρώην επιθεωρητής εργασίας της HRW είπε, «Το ζαχαροκάλαμο έχει τους περισσότερους κινδύνους. Είναι αναμφισβήτητα η πιο επικίνδυνη γεωργική εγρασία ».
Αν όχι τόσο επικίνδυνη, η φύτευση ζαχαροκάλαμου, η οποία είναι συχνά εκτελείται από κορίτσια, είναι επίσης δύσκολη και κουραστική αφού οι καλλιεργητές πρέπει να συμβαδίσουν με τα τρακτέρ που κάνουν σειρές για το ζαχαροκάλαμο, επίσης στον καυτό ήλιο.
Επιπλέον, τα παιδιά που εργάζονται στις φυτείες ζαχαροκάλαμου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της συγκομιδής, συχνά απαιτείται να χάσουν τους πρώτους μήνες από το σχολείο κάθε χρόνο, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά συχνά εγκαταλείπουν το σχολείο εντελώς.
Η παραγωγή ζάχαρης έχει αυξηθεί σημαντικά στο Ελ Σαλβαδόρ από το 1950 και το 1971 υπερέβη την παραγωγή βασικών σπόρων. Από τη δεκαετία του 1990, η ζάχαρη, η οποία παράγεαι κυρίως από κρατικές φυτείες, είχε γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγόμενη καλλιέργεια του Ελ Σαλβαδόρ, μετά τον καφέ. Ξεκινώντας το 1995, το μεγαλύτερο μέρος των φυτειών ιδιωτικοποιήθηκαν.
Η Coca-Cola δεν κατέχει καμία από αυτές τις φυτείες ούτε αγοράζει το ζαχαροκάλαμο απευθείας από αυτές. Αντιθέτως, αγοράζει τη ζάχαρη η οποία αλάθεται στο μεγαλύτερο εργοστάσιο ζάχαρης του Ελ Σαλβαντόρ, το Central Izalco.
Οι κατευθυντήριες αρχές της Coca-Cola προβλέπουν ότι οι άμεσοι προμηθευτές της » Δεν θα χρησιμοποιούν παιδική εργασία, όπως ορίζεται από την τοπική νομοθεσία, «αλλά, σύμφωνα με αλληλογραφία μεταξύ της HRW και της εταιρεία, η Coca-Cola έχει εφαρμόσει τη απαίτηση της αυτή μόνο για το Izalco, ακόμα κι αν η έρευνα της HRW διαπίστωσε ότι Izalco αγοράζει ζαχαροκάλαμο από τουλάχιστον τέσσερις φυτείες που χρησιμοποιούν παιδική εργασία κατά παράβαση του νόμου.
«Αυτό σημαίνει ότι ο προμηθευτής μύλος της Coca-Cola μπορεί να συμμορφωθεί με τις κατευθυντήριες αρχές της Coca-Cola, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι η ζάχαρη συλλέγεται εν μέρει από εργαζόμενα παιδιά, «κατέληξε η HRW.
«Αν η Coca-Cola είναι σοβαρή για την αποφυγή της συνενοχής όσον αφορά τη χρήση παιδικής εργασίας », δήλωσε ο Bochenek,« η εταιρεία θα πρέπει να αναγνωρίσει την ευθύνη της για να εξασφαλίσει ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτείνενται πέραν των άμεσων προμηθευτών. »
Για να γίνει αυτό, η Coca-Cola και οι άλλες επιχειρήσεις που αγοράζουν ζάχαρη από το Σαλβαδόρ θα πρέπει επίσης να απαιτήσουν από τους προμηθευτές τους να ενσωματωθούν τα διεθνή πρότυπα για την παιδική εργασία στις συμβάσεις τους με τις φυτείες και να υιοθετήσουν αποτελεσματικά συστήματα παρακολούθησης για την επαλήθευση της συμμόρφωσης, σύμφωνα με την HRW.
Η αναφορά της σηματοδοτεί την τελευταία σε έναν αυξανόμενο αριθμό προσπαθειών μη-κυβερνητικών οργανώσεων να πιέσει τις πολυεθνικές εταιρείες να να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες για τις συνθήκες εργασίας, σύμφωνα με τις οποίες τα προϊόντα τους, ή τα
συστατικά των προϊόντων τους, παράγονται.
Κάτω από την πίεση των ΜΚΟ, για παράδειγμα, οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές σοκολάτας συμφώνησαν να λάβουν μέρος σε ένα πρόγραμμα για την παρακολούθηση των φυτειών κακάο της Δυτικής Αφρικής για να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους με τα διεθνή
πρότυπα παιδικής εργασίας.
Αρχικά, οι κατασκευαστές σοκολάτας επέμειναν ότι δεν έφεραν καμία ευθύνη για τις καταχρηστικές πρακτικές, επειδή αγόρασαν φασόλια από τους εμπορομεσίτες και όχι από τους ίδιους τους γεωργούς, αλλά άλλαξαν τη θέση τους όταν οι ΜΚΟ, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αύξησαν την πίεση.
Το κρυμμένο μυστικό της Victoria Secret: Παιδιά χρησιμοποιούνται στη συλλογή βαμβακιού που προορίζεται για κατασκευή εσωρούχων
Η εταιρεία στην οποία ανήκει η Victoria Secret υποσχέθηκε πλήρη έρευνα, μετά μια αναφορά που λέει ότι το βαμβάκι που χρησιμοποιείται σε ορισμένα από τα προϊόντα της, αναπτύσσεται με τη χρήση παιδικής εργασίας.
«Είμαστε πολύ ανήσυχοι», είπε υποκριτικά σε μια δήλωση της η μητρική εταιρία Limited Brands, σημειώνοντας ότι το εν λόγω βαμβάκι, το οποίο προέρχεται από το έθνοςτης Δυτικής Αφρικής της Μπουρκίνα Φάσο, «χρησιμοποιείται σε ένα μικρό τμήμα των Victoria Secret εσωρούχων μας.»
«Αν ο ισχυρισμός αυτός αληθεύει, περιγράφει συμπεριφορά που είναι αντίθετη με τις αξίες της εταιρείας μας και του κώδικα εργασίας και τα πρότυπα προμήθειας που απαιτούμε όλες οι προμηθεις να έχουν.» ανέφερε η δήλωση. «Τα πρότυπα αυτά απαγορεύουν ρητά την παιδική εργασία.»
Τα ZARA κατηγορούνται ότι βάζουν παιδιά να δουλεύουν στην Αργεντινή.
Το 2011, τα Zάρα υποσχέθηκαν να δώσουν τέλος στις άθλιες συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια τους στη Βραζιλία. Η εταιρία υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο και αποζημιώσεις σε όλους τους υπαλλήλους.Ας έχουμε παράλληλα υπ’ όψιν μας ότι ο ιδιοκτήτης των Zara, Amancio Ortega είναι ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με περιουσία που ανέρχεται στα 57 δισεκατομμύρια δολλάρια.Η ισπανική, λοιπόν, εταιρία ενδυμάτων Zara βρίσκεται υπό το μικροσκόπιο για παιδική εργασία έπειτα από έφοδο των αρχών της Αργεντινής σε εργοστάσιά της στο Μπουένος Άιρες που πραγματοποιήθηκε στις 9 απριλίου του 2013. Οι αρχές υποστηρίζουν ότι βρήκαν ολόκληρες οικογένειες να ζουν στουε τόπους όπου εργάζονταν.Τα άτομα αυτά δούλευαν επί 16 ώρες χωρίς διακοπή, από τη δευτέρα μέχρι την παρασκευή χωρίς επαρκή φωτεισμό και αερισμό χωρίς το δικαίωμα να βγουν από το εργοστάσιο. Ανάμεσα στους εργαζόμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους βολιβιανής καταγωγής, ήταν και πολλά παιδιά.
Τα παιδιά και τα σκουπίδια
Η χωματερή της Πόλης της Γουατεμάλα, απ’ τις μεγαλύτερες της Λατινικής Αμερικής, είναι ακόμη ένα σημείο, όπου τα τραγικά παράδοξα της παιδικής εργασίας έχουν την τιμητική τους. Σ’ αυτόν το απέραντο σκουπιδότοπο, 3.600 φτωχοί άνθρωποι από τις γειτονικές παραγκοσυνοικίες της πόλης, «εργάζονται» ωςρακοσυλλέκτες προσπαθώντας να συγκεντρώσουν μέταλλα, πλαστικά και χαρτί για ανακύκλωση ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους αποδώσει μερικά κέρματα και βρίσκεται πεταμένο εκεί μέσα.
Το ένα τρίτο αυτών των ανθρώπων ήταν παιδιά! Είτε δουλεύοντας εκεί μαζί με τις μανάδες τους και τα αδέλφια τους είτε ορφανά παιδιά του δρόμου, που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Νήπια τεσσάρων και πέντε ετών δούλευαν σε τεράστιους σωρούς με σκουπίδια σε φρικτές συνθήκες υγιεινής. Τα ατυχήματα (συχνά θανατηφόρα) ήταν στην ημερήσια διάταξη καθώς είτε τα παιδιά-ρακοσυλλέκτες είτε τα μωρά που έφερναν οι μανάδες και τα εναπόθεταν μέσα σε χαρτόνια για να δουλέψουν οι ίδιες, καταπλακώνονταν από τα σκουπίδια που άδειαζαν τα φορτηγά ή παρασύρονταν από τα βαριά οχήματα! Σκηνές φρίκης και εξαθλίωσης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που όμως επέτρεπαν ένα καλό μεροκάματο, μερικές φορές ακόμα και 20$ την ημέρα (ποσό μεγάλο για τα δεδομένα της φτωχής χώρας) και καθιστούσαν την παιδική εργασία κύρια πηγή εισοδήματος για πολλές οικογένειες.
Το 2005, μετά από συμφωνία της Δημοτικής Αρχής της πόλης και της υπηρεσίας διεθνούς ανάπτυξης του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, απαγορεύτηκε η είσοδος ανηλίκων στο χώρο της χωματερής ενώ και οι ενήλικες ρακοσυλλέκτες εισέρχονται με ειδική άδεια του Δήμου. Σε αντάλλαγμα, η Ιταλική κυβέρνηση έκτισε δίπλα στη χωματερή ένα σχολείο, όπου τα παιδιά που εργάζονταν εκεί φοιτούν με υποτροφία. Για πολλά από αυτά, το σχολείο έχει γίνει το καταφύγιο όπου και πάλι μπορούν να ανακτήσουν τον αυτοσεβασμό και κάποια ίχνη της χαμένης παιδικότητάς τους. Σε σύγκριση με τη χωματερή ή τους δρόμους της πόλης όπου οι δολοφονικές συμμορίες και τα ναρκωτικά έχουν κυριαρχήσει απόλυτα, το σχολείο μοιάζει με ανέλπιστο δώρο.
Για πολλά άλλα, όμως, ο αποκλεισμός από τη χωματερή σημαίνειπείνα και εξαναγκασμό σε άλλες δουλειές του δρόμου, εξίσου αναξιοπρεπείς αλλά περισσότερο επικίνδυνες, ίσως και παράνομες. Γι’ αυτό, παρά την απαγόρευση, δεκάδες παιδιά ρισκάρουν πηδώντας στις καρότσες των σκουπιδιάρικων για να μπουν παράνομα στη χωματερή και να συνεχίσουν να δουλεύουν στην μοναδική πηγή εισοδήματος που απομένει σε αυτά και στις οικογένειές τους.
Η ιστορία των παιδιών της χωματερής της Πόλης της Γουατεμάλα είναι ενδεικτική όχι μόνο για την ολοένα διευρυνόμενη αθλιότητα των παραγκουπόλεων του Τρίτου Κόσμου, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, αλλά και για τα όρια ή ακόμη και τα αδιέξοδα της διεθνούς φιλανθρωπίας.
Πηγή: Παιδική Εργασία
