Απόδοση στα ελληνικά: V for Vallia, για το #IforInterview
Αγγλικό άρθρο: TRENDS FOR WOMEN 2018
Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος για τις γυναίκες στον κόσμο της εργασίας και όσο αφορά την ισότητα των φύλων στην κοινωνία. Σήμερα, περισσότερες γυναίκες από ποτέ λαμβάνουν εκπαίδευση και συμμετέχουν στην αγορά εργασίας και υπάρχει μεγαλύτερη συνειδητοποίηση ότι η ισότητα των φύλων έχει πρωταρχική σημασία στις προσπάθειες για τη μείωση της φτώχειας και την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης […] Ωστόσο, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι στιγμής και τις παγκόσμιες δεσμεύσεις για περαιτέρω βελτίωση, οι προοπτικές των γυναικών στην αγορά εργασίας απέχουν πολύ από την ισότητα των ανδρών […].
Οι ανισότητες μεταξύ των φύλων στους επιλεγμένους δείκτες της αγοράς εργασίας που παρουσιάζονται εδώ, καλύπτουν μόνο εν μέρει την πολυπλοκότητα τόσο των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην αγορά εργασίας όσο και των βελτιώσεων που έχουν επιτύχει οι γυναίκες χάρη στις ευνοϊκές συνθήκες στο συγκεκριμένο θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο […]. Όπου εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις και εμπόδια στην ισότιμη συμμετοχή των γυναικών, οι κοινωνίες θα είναι λιγότερο σε θέση να αναπτύξουν δρόμους οικονομικής ανάπτυξης σε συνδυασμό με την κοινωνική ανάπτυξη. Η κάλυψη των κενών μεταξύ των φύλων στον κόσμο της εργασίας, παραμένει συνεπώς μία από τις πιο πιεστικές αγορές εργασίας και τις κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η παγκόσμια κοινότητα.
Οι διαφορές μεταξύ των φύλων στη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό παραμένουν ευρείες
Παγκοσμίως, το επίπεδο του ποσοστού συμμετοχής στην εργασία σε άνδρες και γυναίκες σε ηλικίες άνω των 15 ετών συνεχίζει τη μακρόχρονη πτώση του. Ανέρχεται στο 61,8% το 2018, μειωμένο κατά 1.4% την τελευταία δεκαετία. Η μείωση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών ήταν βραδύτερη από εκείνη των ανδρών, με αποτέλεσμα την ελαφρά μείωση του χάσματος μεταξύ των φύλων. Αυτές οι τάσεις αντικατοπτρίζουν διαφορετικά πρότυπα σε όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής, που προκύπτουν από τις αλλαγές τόσο στην εκπαιδευτική συμμετοχή των νέων όσο και στην άλλη άκρη της κλίμακας, στις επιλογές συνταξιοδότησης των ηλικιωμένων εργαζομένων. Ωστόσο, το εύρημα, είναι ότι, κατά μέσο όρο παγκοσμίως, οι γυναίκες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να συμμετάσχουν στην αγορά εργασίας απ’ ότι οι άνδρες. Σε ποσοστό 48,5% το 2018, η συμμετοχή των γυναικών στο παγκόσμιο εργατικό δυναμικό είναι 26.5% χαμηλότερο από αυτό των ανδρών. Από το 1990, το χάσμα αυτό μειώθηκε κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες με το μεγαλύτερο μέρος της μείωσης να συμβαίνει στα έτη έως το 2009. Ο ρυθμός βελτίωσης, ο οποίος επιβραδύνεται από το 2009, αναμένεται να σταματήσει κατά τη διάρκεια των ετών 2018-2021 και ίσως μάλιστα να αντιστραφεί και ενδεχομένως αναιρεί τις σχετικά μικρές βελτιώσεις της ισότητας των φύλων όσο αφορά την πρόσβαση στην αγορά εργασίας κατά την τελευταία δεκαετία […].
Εν τω μεταξύ, οι αναπτυσσόμενες χώρες παρουσιάζουν το μικρότερο χάσμα μεταξύ των φύλων στην αγορά εργασίας (11.8% το 2018), το οποίο αναμένεται να παραμείνει σταθερό καθ’ όλη την περίοδο των ετών 2018-2021. Οι γυναίκες στη συγκεκριμένη ομάδα χωρών έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής (69.3%), γεγονός που συχνά αντικατοπτρίζει την οικονομική αναγκαιότητα αναζήτησης εργασίας, λόγω της επικρατούσας φτώχειας και την έλλειψη πρόσβασης στην κοινωνική προστασία[…].
Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να είναι άνεργες σε μεγάλες περιοχές του κόσμου, απ’ ότι οι άνδρες
Όχι μόνο οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό από τους άνδρες να συμμετάσχουν στο εργατικό δυναμικό, αλλά και όσες το κάνουν είναι ακόμα λιγότερο πιθανό να βρουν δουλειά. Από το 2018, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών παγκοσμίως, στο 6%, είναι κατά προσέγγιση ο.8% μεγαλύτερο από αυτό των ανδρών. Αυτό εκφράζεται σε αναλογία ποσοστού ανεργίας μεταξύ γυναικών και ανδρών που ανέρχεται στο 1.2 το 2018. Έως το 2021, ο δείκτης αυτός αναμένεται να παραμείνει σταθερός στις ανεπτυγμένες χώρες και να αυξηθεί τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις αναδυόμενες χώρες, αντικατοπτρίζοντας την επιδείνωση της σχετικής θέσης των γυναικών όσο αφορά την παγκόσμια ανεργία που παρατηρήθηκε κατά την τελευταία δεκαετία […].
Αντίθετα, οι γυναίκες στις ανεπτυγμένες χώρες είναι πιο κοντά στην ισοτιμία με τους άνδρες από την άποψη των ποσοστών ανεργίας, με το ποσοστό μεταξύ των γυναικών και των ανδρών να είναι 1.1 το 2018 και δεν αναμένονται σημαντικές αλλαγές στο εγγύς μέλλον. Σε ορισμένες περιοχές, όπως η Ανατολική Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, οι γυναίκες καταγράφουν ακόμα μικρότερα ποσοστά ανεργίας από τους άνδρες. Αν και αυτό αντικατοπτρίζει τις σημαντικές προσπάθειες για την επίτευξη ισότητας των φύλων όσο αφορά το μορφωτικό επίπεδο και τις δεξιότητες, η επιτυχία στην επίτευξη της ισοτιμίας του ποσοστού ανεργίας, οφείλεται επίσης στις μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του 2008, οι οποίες επηρέασαν ορισμένους κλάδους στους οποίους κυριαρχούσαν οι άνδρες, όπως οι κατασκευές, πιο έντονα από άλλους οικονομικούς τομείς.
Η ευάλωτη απασχόληση είναι πιο σοβαρή για τις γυναίκες στις αναπτυσσόμενες χώρες
Παγκοσμίως, πάνω από το 42% των εργαζόμενων είναι είτε οικογενειακοί εργαζόμενοι είτε αυτοαπασχολούμενοι. Αυτό μεταφράζεται σε πάνω από 1.4 δισεκατομμύρια εργαζόμενους οι οποίοι είναι πιο πιθανό από άλλους εργαζόμενους σε άλλες κατηγορίες απασχόλησης να εργάζονται άτυπα και να ζουν σε συνθήκες φτώχειας και να έχουν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση στα συστήματα κοινωνικής προστασίας. Στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες, η πρόοδος στη μείωση της ευάλωτης απασχόλησης καθυστερεί, καθώς ο αριθμός των οικογενειακών εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων αυξάνεται ανάλογα με την αύξηση του εργατικού δυναμικού. Ως αποτέλεσμα, η συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτές τις κατηγορίες απασχόλησης στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες είναι ιδιαίτερα υψηλό, φτάνοντας το 76.4% της συνολικής απασχόλησης στις αναπτυσσόμενες χώρες και το 46.2% στις αναδυόμενες χώρες, για το 2018 […].
Η ανεπάρκεια εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη στις γυναίκες στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες
Υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, ειδικά στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες, οι συνεισφέροντες στο οικογενειακό εισόδημα να ορίζονται ως μέλη της άτυπης οικονομίας. Η σχέση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι οι αυτοαπασχολούμενοι δεν είναι συνήθως εγγεγραμμένοι ως νομικά πρόσωπα, ενώ οι συμβασιούχοι οικογενειακοί εργαζόμενοι δεν έχουν γραπτές συμβάσεις εργασίας και επομένως, συνήθως, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, των κανονισμών κοινωνικής ασφάλειας και των σχετικών συλλογικών συμβάσεων. Ωστόσο, αυτοί οι εργαζόμενοι δεν αποτελούν τη μόνη κατηγορία απασχόλησης που εκτίθεται σε συστηματικούς κινδύνους της αγοράς εργασίας. Η ευρεία κατηγορία άτυπης απασχόλησης περιλαμβάνει και άλλες ομάδες, όπως οι εργαζόμενοι στον άτυπο τομέα και οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του επίσημου τομέα που κατέχουν άτυπες θέσεις εργασίας.
Οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται στην άτυπη απασχόληση στις αναπτυσσόμενες χώρες, εν μέρει επειδή υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών που εργάζονται στις οικογενειακές επιχειρήσεις – μια κατηγορία που αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο της συνολικής άτυπης απασχόλησης στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, το μερίδιο των γυναικών στην άτυπη απασχόληση στης αναπτυσσόμενες χώρες ήταν κατά 6.4% υψηλότερο από αυτό των ανδρών, όταν συμπεριελάμβαναν τους εργαζόμενους στον τομέα της γεωργίας και κατά 7.8% υψηλότερο όταν αποκλειόταν η γεωργία. Αυτό το χάσμα μεταξύ των φύλων είναι πολύ μεγαλύτερο σε ορισμένες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπου το χάσμα υπερβαίνει το 20%. Σχεδόν στο ένα τρίτο των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής στις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, το ποσοστό των γυναικών που απασχολούνται στην άτυπη απασχόληση είναι πάνω από 90%, ενώ για τους άνδρες το ποσοστό κυμαίνεται γύρω στο 82%.
Απαιτούνται σημαντικές πρόσθετες προσπάθειες για την εξάλειψη των αποκλίσεων μεταξύ των φύλων στην αγορά εργασίας
Κατά την τελευταία δεκαετία, οι κυβερνήσεις μαζί με τους εργοδότες και τους εργαζομένους, καθώς και τους εκπροσώπους των συλλογικών οργανώσεων, έχουν εφαρμόσει ορισμένα μέτρα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον εργασιακό κόσμο. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η πρόοδος όσο αφορά την παροχή οικογενειακής στήριξης, την επισημοποίηση των βασικών τομέων της άτυπης εργασίας που κυριαρχείται από γυναίκες (όπως η οικιακή εργασία) και των προσπαθειών αντιμετώπισης του σεξουαλικού διαχωρισμού, ιδίως σε τομείς όπου η μεταρρύθμιση έχει τη δυνατότητα να μειώσει τις διακρίσεις βάσει φύλου.
Ωστόσο, όπως τονίζουν αυτές οι παγκόσμιες αναφορές, οι σημερινές προσπάθειες των μεγάλων παραγόντων της αγοράς εργασίας για τη μείωση του χάσματος των δύο φύλων στην συμμετοχή τους στην εργασία, ενώ έχουν νόημα, δεν επαρκούν. Η διαφορά στην πρόσβαση σε ευκαιρίες αξιοπρεπούς εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στις παγκόσμιες προσπάθειες για την επίτευξη μιας πιο ισότιμης και χωρίς αποκλεισμούς αγοράς εργασίας και αναμένεται να παραμένει το ίδιο τα επόμενα χρόνια, εκτός και αν καταβληθούν πρόσθετες προσπάθειες για την αντιμετώπιση των κενών που αναφέρθηκαν παραπάνω. Όπως προκύπτει από προηγούμενες αναφορές, οι συντριπτικά άνισες απαιτήσεις από τις γυναίκες όσο αφορά τις ευθύνες του νοικοκυριού συνεχίζουν να εκδηλώνονται ως ανισότητες στην αγορά εργασίας συνυφασμένες με τους τύπους των εργασιακών θέσεων και στις οποίες μπορούν να απολαμβάνουν σταθερή απασχόληση. Πράγματι, οι παγκόσμιες προκλήσεις του άτυπου χαρακτήρα και της εργασιακής φτώχειας είναι επίσης ριζωμένες (συχνά οργανωτικά και πολιτιστικά) σε μορφές τομεακού και επαγγελματικού διαχωρισμού ανά φύλο, οι οποίες περιορίζουν συστηματικά τις ευκαιρίες που προσφέρονται στις γυναίκες να αποκτήσουν πρόσβαση σε καλύτερες θέσεις εργασίας. Αυτό υποδηλώνει ότι η αντιμετώπιση των προκλήσεων της αγοράς εργασίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες θα απαιτήσει όχι μόνο τις προσπάθειες των κυβερνήσεων, των εργοδοτών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων για να γεφυρώσουν τα κενά, αλλά και πρωτοβουλίες για την εξάλειψη των άνισων απαιτήσεων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες.
Η μείωση του χάσματος μεταξύ των δύο φύλων στην αγορά εργασίας απαιτεί συνεπώς εκτεταμένα μέτρα, ειδικά προσαρμοσμένα στις γυναίκες (σε αναγνώριση των πολύ διαφορετικών συνθηκών), γεγονός που θα συμβάλλει τελικά στην ευημερία της κοινωνίας. Στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες παραμένει η ανεπίλυτη πρόκληση να προωθηθεί η μετάβαση από τις ανεπίσημες προς τις επίσημες θέσεις εργασίας, ιδίως στον αγροτικό τομέα […]. Γενικότερα, είναι απαραίτητο όλες οι χώρες και όλες οι ομάδες συμφερόντων (ιδίως οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις) να εργαστούν για την επίτευξη της ατζέντας για βιώσιμη ανάπτυξη, μέσω μέτρων που θα εξασφαλίζουν ποιοτικές θέσεις εργασίας για τις γυναίκες, μειώνοντας τα στερεότυπα των φύλων και τις διακρίσεις στον εργασιακό χώρο και να αναγνωρίσουν, μειώσουν και αναδιανείμουν το δυσανάλογο βάρος της φροντίδας και των οικιακών ευθυνών που φέρουν σήμερα οι γυναίκες.
Απόδοση στα ελληνικά: V for Vallia, για το #IforInterview
Αγγλικό άρθρο: TRENDS FOR WOMEN 2018
© I for Interview team
Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο, να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!
