Ας δούμε τα πράγματα από την καπιταλιστική – λογική και την προοπτική της αστικής κοινωνίας.
Το αφεντικό του καφέ της γειτονιάς ή της γνωστής αλυσίδας πληρώνει για 2-4 ευρώ την ώρα έναν άνθρωπο να του κάνει τις παραδόσεις. «Μαύρα» βεβαίως-βεβαίως. Επειδή δε θέλει να αυξήσει άλλο το κόστος σε δύσκολες εποχές (κι αφού η ανάπτυξη χρειάζεται θυσίες απ’ όλους – τους άλλους), τον φορτώνει επίσης μαύρες, κατάμαυρες υπερωρίες και εξαντλητικά δρομολόγια που πρέπει να διεκπεραιώσει στην ώρα τους, αντί να προσλάβει επιπλέον διανομείς.
Σε ιδανικές συνθήκες, ένα «τίμιο» αστικό κράτος που εφαρμόζονται απαράκλητα οι νόμοι για όλους θα έπρεπε:
- Να εξαπολύσει ελέγχους για «μαύρη εργασία», αντί να καταργεί με μειώσεις προσωπικού την επιθεώρηση εργασίας και τους μηχανισμούς του κράτους. Για παράδειγμα, ο νομός Χανίων έχει μονό 2 υπαλλήλους που πραγματοποιούν ελέγχους σε μπαρ και καφέ της περιοχής κατά τη θερινή περίοδο. Αλλά είπαμε πέρα από τους ντελιβεράδες, φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι σ’ αυτοί τη χώρα πρωτίστως.
- Η τροχαία θα πρέπει να γράφει σωρηδόν και χωρίς διακρίσεις τους παραβάτες στήνοντας μπλόκα παντού, επιβάλλοντας ποινές τόσο στις επιχειρήσεις που οι υπάλληλοί τους δεν τηρούν τους κανόνες ασφαλείας όσο και στους παραβάτες. Αλλά η τροχαία έχει άλλες δουλειές (όπως, να γράφει έξω από το mall για να παρκάρουν στο επί πληρωμή πάρκινγκ του Μπόμπολα οι καταναλωτές – πρόβατα) και επιπλέον η αποδυνάμωσή της με μεταγραφές και μεταθέσεις σε άλλα σώματα δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο (το σπίτι του cool Αλέξη και η σκατόφατσα του Γεωργιάδη απαιτούν μεγαλύτερη προστασία).
Σ’ αυτό το μπουρδέλο κυριαρχεί το διαίρει και βασίλευε.
Βγαίνει ο κάθε μπούλης και η δείνα βλάχο–πασοκτζού, πετάνε το παπατζιλίκι τους και θεωρείται σεβάσμια η κωλο-άποψη απο τα λοιπά απολιτίκ υβρίδια.
Σε γενικές γραμμές, οι νόμοι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν για όλους. Γιατί τα προτεκτοράτα σε περιόδους άναρχου καπιταλισμού, πρέπει να είναι ζούγκλες και τα χάπατα να κεκεδίζουν ανερμάτιστα λογύδρια στα σόσιαλ μίντια.
Την επόμενη φορά που θα χλευάσεις ή θα μειώσεις κάποιον που διεκδικεί τα στοιχειώδη εργασιακά του δικαιώματα, σκέψου τον εφιάλτη αν η πίτσα σου φτάσει παγωμένη, τα παγάκια του φρέντο να έχουν λιώσει, η γκόμενα να έχει ξενερώσει που άργησε το σούσι κι άλλαξε πλευρό γρήγορα, γιατί η ώρα σου πλησιάζει.
Α, και όταν ξαναπιάσεις στο στόμα σου ντελιβερά για την οδική του συμπεριφορά, θυμήσου πώς έκανες για να σβήσεις την κλήση σου, όταν σ’ έγραψαν για χρήση κινητού εν ώρα οδήγησης (και με σήμα baby on board στο τζάμι) ή για επικίνδυνους ελιγμούς στη Βουλιαγμένης και το πρόστιμο για το έξτρα ποτάκι σου το Σαββατόβραδο. Χαπατίλα βρωμίσατε άντε…
Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος
“Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δε μετέχει στην πολιτική ζωή. Δεν δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις. Νιώθει ακόμη και περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την πολιτική. Δε γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως απ’την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης, το παρατημένο παιδί, ο κλέφτης και, χειρότερα απ’όλα, οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, οι λακέδες των εκμεταλλευτριών πολυεθνικών εταιρειών […]”.
Μπέρτολτ Μπρέχτ
