Aλήθειες για όσους θέλουν να μάθουν την πραγματικότητα από την πλευρά αυτών που την βιώνουν και όχι από την πλευρά αυτών που την κατασκευάζουν.
Από την Κυριακή 3/2 η εργατική μας συνάντηση εγκαίρως ανέδειξε με ανακοίνωσή της την μεθόδευση της εργοδοσίας της LeroyMerlin να αναγκάσει τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στα κεντρικά γραφεία της να υπογράψουν ατομικές τροποποιητικές συμβάσεις που επιβάλλουν 9ωρο εργασίας.
Ακολούθησαν μια σειρά παρεμβάσεών μας (αφισοκόλληση και μοίρασμα ανακοίνωσης στον χώρο εργασίας, παρέμβαση στα κλαδικά σωματεία στην κατεύθυνση συσπείρωσης των συναδέλφων κ.α), καθώς και μια σειρά συνδικαλιστικών παρεμβάσεων από σωματεία του κλάδου.
Εξαρχής αναδείξαμε την αλήθεια πίσω από την μεθόδευση αυτή και καλέσαμε τους εργαζόμενους να απορρίψουν οργανωμένα και μαζικά την μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας τους και να δώσουν συλλογική απάντηση απέναντι στον εργοδοτικό εκβιασμό και την εντατικοποίηση της δουλειάς.
Σήμερα, 21 Φλεβάρη, αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε εφ’όλης της ύλης ώστε να αποκρούσουμε την προπαγάνδα της εργοδοσίας η οποία συνεχίζει ανερυθρίαστα να βαφτίζει το κρέας ψάρι.
Το ξαναλέμε: η εργοδοσία του LeroyMerlin επιβάλλει 9ωρο εργασίας!
Στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας ανέκαθεν βασίλευαν τα 9ωρα και 10ωρα δουλειάς, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας δούλευαν ήδη πέραν του ωραρίου ώστε να προλάβουν προθεσμίες και deadlines των διευθυντάδων, σε έναν χώρο όπου δεν υπάρχει σύστημα ωρομέτρησης με αποτέλεσμα οι υπερωρίες να κάνουν φτερά!
Η επίσκεψη του Σ.Ε.Π.Ε στις 29/01/2019 στις 17.30 όπου βεβαιώθηκαν 29 παραβάσεις ωραρίου, είναι μια καθημερινή εικόνα και όχι η εξαίρεση του κανόνα. Όταν καλούμε τους συναδέλφους μας να αρνηθούν τη μονομερή βλαπτική μεταβολή των συμβάσεών τους, τους καλούμε να αντισταθούν στην ήδη υπάρχουσα συνθήκη δουλειάς που η εργοδοσία όχι μόνο θέλει να νομιμοποιήσει αλλά και να επεκτείνει παραπάνω.
Με άλλα λόγια, αφού η εργοδοσία της LeroyMerlin «σέβεται το 8ωρο» γιατί προτείνει στους συναδέλφους «εθελοντικά» να υπογράψουν 9ωρο;
Πολύ απλά, γιατί η εργοδοσία «βλέπει μπροστά»…
Μάλιστα, στην προσπάθειά της να επιβάλλει τη θέλησή της, επιχείρησε με έντεχνους τρόπους να διασπάσει και να τρομοκρατήσει τους συναδέλφους μιλώντας για «εθελοντική» υπογραφή της νέας σύμβασης. Δηλαδή, ξεκαθάρισε ότι απέναντι στον εκβιασμό της υπάρχουν πλέον 2 στρατόπεδα εργαζομένων: αυτοί που υπογράφουν τη νέα σύμβαση και αυτοί που διατηρούν την παλαιά σύμβαση.
Η τακτική αυτή τρομοκράτησης δεν είναι πρωτότυπη αφού η ίδια η ύπαρξη των ατομικών συμβάσεων επιτρέπει αυτούς ακριβώς τους χειρισμούς από την πλευρά των αφεντικών: ο καθένας μόνος του, ο σώζων εαυτόν, σωθήτω και τα κουραφέξαλα για «ομάδες συνεργατών» και άλλα όμορφα μένουν για τους πλέον αφελείς.
Παρόλα αυτά, μια «μικρή λεπτομέρεια» μένει αναπάντητη: οι συνάδελφοι που το ωράριό τους είναι το υπάρχον 09.00-17.00 «δικαιούνται» διαλείμματος ή όχι; Κι αν ναι, πόσο διαρκεί αυτό;
Το περιεχόμενο της τροποποίησης που καλούνται να υπογράψουν οι συνάδελφοι είναι το εξής:
«Ο εργαζόμενος απασχολείται επί οκτάωρο ημερησίως. Στον εργαζόμενο χορηγείται διάλειμμα ανάπαυσης 60 λεπτών, το οποίο δεν εντάσσεται στο χρόνο εργασίας, με ισόχρονη παράταση της λήξης του ωραρίου εργασίας. (που διαμορφώνεται ως εκ τούτου 09.00-18.00).
Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση που ο εργαζόμενος κατ’ επιλογήν του, δεν κάνει, εν όλων ή εν μέρει, χρήση του παρεχόμενου διαλείμματος, θα αποχωρεί αντιστοίχως πρόωρα, με τη συμπλήρωση οκτώ ωρών εργασίας».
Και τα ερωτήματα γεννιούνται αυτόματα;
Από πότε δεχόμαστε ως εργαζόμενοι το διάλειμμά μας να ορίζεται ως μη εργάσιμος χρόνος αφού το διάλειμμα «χορηγείται» ακριβώς ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε να δουλεύουμε και να μην πεθαίνουμε επί τόπου από εξάντληση;
Από πότε το ωράριο εργασίας σε μια σύμβαση ορίζεται κατά το δοκούν από τον χρόνο διαλείμματος που κάνουμε; Δηλαδή, αν οι εταιρείες «χορηγούσαν» 3ωρο διάλειμμα, θα υπογράφαμε 11ωρες συμβάσεις;
Ποιος διασφαλίζει, ότι ο συνάδελφος που θα προσέλθει στις 9.00 και θα σχολάσει στις 18.00, έχει πραγματοποιήσει 1 ώρα διαλείμματος; Μήπως ο Σ.Ε.Π.Ε και με ποιόν τρόπο;
Οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να βασιστούν σε ερμηνείες της σύμβασης. Ο μόνος ασφαλής δρόμος να απαντήσουμε είναι η κοινή μας εμπειρία μέσα από τους χώρους δουλειάς.
Μα καλά, ποιος σκαρφίστηκε αυτή την αλλαγή;
Η συνθήκη αυτή δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Όπως γράφαμε και στην 1η μας ανακοίνωση, την ίδια τροποποιητική σύμβαση προσπάθησε να επιβάλλει και η Vodafone στους 1000 εργαζόμενούς της στα κεντρικά γραφεία της τον περασμένο Σεπτέμβρη.
Από τις πρώτες όμως εταιρείες που εφάρμοσαν το καθεστώς αυτό είναι η πολυεθνική εταιρεία παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και φορολογικών συμβουλών PWC (Price Waterhouse Cooper) η οποία «συμπτωματικά» είναι η ίδια που πριν ένα χρόνο ανέλαβε την μισθοδοσία, την κατάρτιση των προγραμμάτων και μέρος του HR Management της Leroy Merlin.
Η PWC, το νομικό τμήμα της Leroy Merlin με επικεφαλής τον Β.Κυριακού και ο διευθυντής Ελλάδας-Κύπρου της Leroy Merlin, OlivierArduin, είναι αυτοί που αποφάσισαν και υλοποίησαν την κατάργηση του 8ωρου στα Leroy Merlin.
Παρεμπιπτόντως, μιας και η Leroy Merlin είναι περήφανη για τις νέες θέσεις εργασίας που ανοίγει, πόσους νέους εργαζόμενους θα μπορούσε να καλύψει το «budget» των 290.000 ευρώ (10.000 για κάθε παράβαση ωραρίου είναι το «μαλλί»)για την επόμενη 5ετία, 10ετια;
Πόσοι επιπλέον λογιστές, βοηθοί αγοραστών, υπάλληλοι γραφείου, computerαδες θα μπορούσαν να καλύψουν τον όγκο δουλειάς που σηκώνουν οι εργαζόμενοι των κεντρικών γραφείων της εταιρείας;
Κι όμως.
Η επιβολή 9ωρου δουλειάς είναι πιο φτηνή και συμφέρουσα λύση: γλιτώνει τα πρόστιμα, ξεζουμίζει το ήδη υπάρχον προσωπικό, συνεχίζει να καινοτομεί στις αντεργατικές πολιτικές και …όλα μέλι, γάλα.
Η εργοδοσία των LeroyMerlin έχει παράδοση σε τέτοιες καινοτομίες.
Η προηγούμενη καινοτομία της είναι η «πρόσληψη» δεκάδων συναδέλφων από την δουλεμπορική εταιρεία Man Power υπό το καθεστώς της ενοικιαζόμενης εργασίας. Πρόκειται για άλλη μια φτηνή και συμφέρουσα λύση αφού οι συνάδελφοι δουλεύουν με απανωτές μηνιαίες συμβάσεις και με μισθό-ψίχουλα. Επιπλέον, εργάζονται εδώ και μήνες στα καταστήματα της Leroy Merlin χωρίς να έχουν κατακτήσει το ελάχιστο εργασιακό δικαίωμα (πχ. προϋπηρεσία, δικαίωμα αποζημίωσης, περίθαλψη σε περίπτωση ατυχήματος) ενώ παράλληλα τους πλασάρεται το «τυράκι» της δήθεν απορρόφησής του από τη Leroy Merlin.
Έτσι, πόστα όπως η τροφοδοσία των ραφιών, απ’ όπου προκύπτουν οι περισσότεροι τραυματισμοί και ατυχήματα λόγω της εντατικοποίησης και της αναπόφευκτης σωματικής κόπωσης που απαιτούν, αποδεικνύονται τα πιο κακοπληρωμένα για τους εργαζόμενους που τα ασκούν.
Αν αυτό δεν είναι «καινοτομία» στον κόσμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, τότε τι είναι;
Κι ενώ τα Leroy Merlin επιχειρούν να επιβάλλουν 9ωρο εργασίας, άλλη μια έμπρακτη απόδειξη του ανθρωποκεντρισμού ξαναβγαίνει στο φως. Είναι αυτός ο ανθρωποκεντρισμός που το καλοκαίρι του 2018 οδήγησε την εργοδοσία στην απόλυση συναδέλφισσας με σκλήρυνση κατά πλάκας επειδή…έπεσε η παραγωγικότητά της.
Και ως δια μαγείας, μετά από πολλούς μήνες, η Επιθεώρηση Εργασίας(Διεύθυνσή Ανατολικής Αττικής) επέβαλε πρόστιμο 8.000ευρώ στην επιχείρηση για τη διακριτική μεταχείριση σε βάρος της εργαζόμενης λόγω της χρόνιας πάθησής της.
Παράλληλα, στα καταστήματα της Leroy Merlin οι συνάδελφοι καλούνται την περίοδο αυτή να περάσουν την γνωστή διαδικασία «αξιολόγησής» τους. Μόνο που φέτος, η εργοδοσία εγκαινιάζει την καθιέρωση της ρουφιανιάς και του ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων μέσα από την καινοτομία του περίφημου feedback. Δηλαδή, την «δυνατότητα» των συναδέλφων να αξιολογεί ο ένας τον άλλων, διατυπώνοντας συμβουλές βελτίωσης της απόδοσης ο ένας στον άλλον μέσα στη ετήσια φόρμα αξιολόγησης όπου την πλήρη εξουσία για το τελικό της αποτέλεσμα έχει…ο εκάστοτε διευθυντής!
Σε πρόσφατο δελτίο τύπου που εξέδωσε η Leroy Merlin στις 17/02, αναπαράγει μαζεμένα όλα όσα παραπάνω αναδείξαμε. Μάλιστα, διατυμπανίζει τον σχεδιασμό της να εγκαινιάσει νέο κατάστημα στα τέλη του 2019, επικαλούμενη τις θέσεις εργασίας που δημιουργεί ενισχύοντας την εθνική οικονομία! Τυχαία όμως και πάλι να ξεχνά να αναφέρει κάτω από ποιους όρους θα εργάζονται οι νέοι συνάδελφοι. Αναπαράγει το παραμύθι της ευημερίας και της ανάπτυξης της εταιρείας λες και θα μοιραστεί με τους εργαζόμενους της τα κέρδη από τις νέες της δραστηριότητες.
Η μόνη εγγύηση των συμφερόντων και των δικαιωμάτων μας είναι η συλλογική μας οργάνωση και ετοιμότητα μέσα στους χώρους δουλειάς, η οργανωμένη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες και όχι τα ψίχουλα των αφεντικών.
Πηγή: https://orthostasia.wordpress.com/
