Από την facebook page: Πολυεθνικάριος
Έβγαλε η Lacta μια νέα διαφημιστική καμπάνια υπέρ της διαφορετικότητας.
Το γεγονός και μόνο πως μεγάλες εταιρείες προβάλουν και επικοινωνούν πρότυπα ισότητας, συμπερίληψης και σεβασμού, είναι καλό. Αποτυπώνει το γεγονός πως τέτοια μηνύματα είναι πιο ευπρόσδεκτα από την κοινωνία μας. Οπότε η κοινωνία προοδεύει.
Επίσης ενδυναμώνεται και η αποδοχή αυτών των προοδευτικών μηνυμάτων, καθώς οι καμπάνιες αυτές συνοδεύονται από μεγάλη προβολή σε τηλεόραση, internet κλπ. και έτσι εκτίθενται στο μήνυμα πάρα πολλά άτομα.
Ωστόσο, το ότι η καμπάνια είναι καλή, δεν σημαίνει πως οι εταιρείες είναι καλές.
Δεν σημαίνει πως ξαφνικά η Mondelez (o κολοσσός που βγάζει τη Lacta) απέκτησε συνείδηση και σεβασμό στην διαφορετικότητα. Οι εταιρείες δεν έχουν προσωπικότητα, αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Οι εταιρείες δεν είναι άνθρωποι. Απασχολούν ανθρώπους.
Και ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να νοιώθουν περήφανοι για την καμπάνια που έβγαλε η εταιρεία τους. Και μπράβο. Γιατί σαν μήνυμα είναι ωραίο. Αλλά παράλληλα είναι και επικίνδυνο. Γιατί αποκρύπτει πως οι εταιρείες σαν οργανισμοί έχουν έναν και μόνο έναν στόχο. Να βγάλουν περισσότερο κέρδος.
Και για να το κάνουν αυτό προβάλλουν ιστορίες και αποκρύπτουν αλήθειες. Από τη μία μπορεί να σου λένε πως είναι οκ να είσαι gay, straight, queer ή οτιδήποτε άλλο, όπως κάνει η Mondelez. Μπορεί να σου λένε πως ο Colin Kaepernick είναι ίνδαλμα, όπως έκανε η Nike.
Από την άλλη όμως δεν θα σου πουν ποτέ για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για καλύτερους μισθούς, ανθρώπινες συνθήκες εργασίες.
Δεν θα σου πουν ποτέ για τον άνθρωπο που σε εξυπηρέτησε σε ένα από τα καταστήματα γνωστής εταιρείας λιανικής και απειλείται με απόλυση αν πάει τουαλέτα ή αν δεν χαμογελάει. Δεν θα σου πουν ποτέ πως όλοι αυτοί οι «ενοχλητικοί» που σε παίρνουν τηλέφωνο για να σου πουλήσουν προϊόντα γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνιών/ασφαλειών είναι όμηροι διαδοχικών προσωρινών συμβάσεων με κάποια άλλη εταιρεία και όχι αυτή που προμοτάρουν. Δεν θα σου πουν ποτέ για τότε που κατέρρευσε «εργοστάσιο» (σκλαβοπάζαρο βασικά) στο Μπαγκλαντές και σκοτώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι που έφτιαχναν ρούχα για πολλές γνωστές εταιρείες.
Όλα αυτά δείχνουν ένα πολύ σημαντικό αλλά απλό γεγονός που διέπει όλον τον εταιρικό καπιταλισμό και χωρίζει τον κόσμο στα δύο. Τους καταναλωτές και τους εργαζομένους.
Ως καταναλωτής, μπορεί να είσαι ό,τι θέλεις. Ως καταναλωτής είσαι ελεύθερος. Λευκός, μαύρος, ομοφυλόφιλος, τζιβάτος, clean cut. Είσαι ελεύθερος να είσαι ό,τι θέλεις. Γιατί είσαι ένα φυσικό πρόσωπο με λεφτά και δύναμη επιλογής.
Σαν εργαζόμενος όμως δεν είσαι φυσικό πρόσωπο.
Είσαι μια στατιστική. Δεν έχεις πρόσωπο, δεν έχεις αξιοπρέπεια, δεν έχεις καν φυσική υπόσταση. Το μόνο που έχεις είναι χρησιμότητα. Την εργασία που προσφέρεις, στον χρόνο που σου νοικιάζει ο εργοδότης. Και για αυτό το χρόνο σου, παίρνεις μισθό.
Για ένα μέρος της ζωής σου παίρνεις λεφτά.
Πήγαινε αγόρασε τώρα.
Γίνε καταναλωτής.
Έσω ελεύθερος.
Υ.Γ.
ώρες ώρες η επικαιρότητα στα σκάει.
Αυτό το κείμενο τιτλοφορείται
