fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Ο χρόνος είναι υπόθεση προσωπική

στo Ημερολόγιο Καταστρώματος

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Έχεις τόσο αποποιηθεί την ευθύνη χρήσης του χρόνου, που αν σου προσφερθεί ατεμάχιστος, γνήσιος και ελεύθερος προς ιδιόχρηση, δεν ξέρεις τι να τον κάνεις.

Ο χρόνος είναι μια γραμμική διαδρομή που όλοι ανεξαιρέτως την ακολουθούμε με προδιαγεγραμμένη φορά, από την αρχή της προς το τέλος της. Για τον ίδιο λόγο ο χρόνος είναι θεωρητικά μία υπόθεση προσωπική αφού η χρήση του χρόνου που κάνει ο καθένας μας  ορίζει στην ουσία την καθημερινή μας ζωή.

Είτε κοινότυπος, είτε εξαιρετικός, ο χρόνος είναι οικειοποιημένος · σου ανήκει και εσύ αποφασίζεις πώς θα τον  αξιοποιήσεις. Επίσης, είναι γεγονός, πώς κατά τη διάρκειά του, ο χρόνος δε μετράει. Κοινώς αντιλαμβανόμαστε το πέρασμα του μόλις η κάθε διαδικασία ή δραστηριότητα φτάσει σε πληρότητα.

Στην πραγματικότητα όμως ο χρόνος που σου δίνεται, από τη στιγμή που ανοίγεις τα βλέφαρά σου για πρώτη φορά, μοιάζει να είναι περισσότερο δανεικός, μοιάζει ουσιαστικά με μία παραχώρηση της κοινωνίας προς εσένα. Είναι σαφές πώς τεμαχίζεται η καθημερινότητα σε άνισα μέρη, χωρίς να ερωτηθείς ποτέ για το αν αυτός ο κατακερματισμός είναι στα μέτρα σου. Έτσι γραπώνεσαι από τις αιχμές ενός γραναζιού που γυρνάει και σου ορίζει τα τμήματα χρόνου μέσα στην ημέρα· περπατάς με τον χρόνο στριμωγμένο σε μία σάκα και η καθημερινότητα σου έχει προδιαγραφεί: τόσο χρόνο θα σπαταλήσεις στο σχολείο, τόσο στις δραστηριότητες σου, τόσο στον ύπνο.

Λίγο αργότερα, όταν έχεις φτάσει ακόμα πιο πέρα στην γραμμική διαδρομή που σου αναλογεί, αρχίζει το γρανάζι και γυρνάει λίγο πιο γρήγορα και σε πιέζει να τρέξεις πίσω από το χρόνο, να τελειώσεις τις σπουδές σου εγκαίρως, να ζήσεις,  να κάνεις τα όνειρα σου πράξεις. Κάπως έτσι αρχίζεις να μπερδεύεσαι, να ξεχνάς πως –όπως είπαμε και στην αρχή- ο χρόνος είναι μία υπόθεση προσωπική.

Σύντομα μέσα στην διαδρομή σου, εξανεμίζεται η οικειότητα σου με τον χρόνο και φτάνεις να τον αντιληφθείς σαν εχθρό· είτε επειδή νιώθεις πως «σέρνεται», είτε επειδή νομίζεις πως τρέχει αλλά ποτέ δε συμβαδίζει μαζί σου. Φτάνεις σύντομα σε μία κατάσταση όπου ο χρόνος τεμαχίζεται άδικα μέσα στην ημέρα και εσύ έχεις μάθει να μην παίρνεις πια πρωτοβουλίες, να μην τολμάς να ορίσεις τη χρήση του κατά τα δικά σου γούστα.

Το μεγαλύτερο τεμάχιο από τον χρόνο σου έχει δοθεί στην εργασία: να ξυπνήσεις την ώρα που σου επιβάλει η δουλειά, να ετοιμαστείς  για τη δουλειά, να φτάσεις στον χώρο της εργασίας σου, να εκτελέσεις την εργασία σου – εκεί είναι η περίπτωση που ο χρόνος σταματάει να μετράει- να σχολάσεις, να μεταφερθείς στο σπίτι ή στον επόμενο προορισμό της ημέρας σου. Και ώσπου να βρεις μυαλό να κοιτάξεις το ρολόι, συνειδητοποιείς πως ο χρόνος όρισε πως ήρθε η ώρα που πρέπει να κοιμηθείς.

metropolis-clock

Όσο και να παραπονιέσαι, δεν επεμβαίνεις στον χρόνο γιατί βλέπεις ότι σχεδόν κανείς γύρω σου δεν τον αγγίζει. Συμβιβάζεσαι με την ιδέα ότι το τεμάχιο του πραγματικά δικού χρόνου, του προσωπικού και οικειοποιημένου, είναι ένα μικρό μερτικό και το μόνο που σε νοιάζει είναι να φτάσεις σε αυτό: να φτάσεις στο σχόλασμα, να φτάσεις σπίτι, να φτάσει η αργία. Ξοδεύεις όλα τα τεμάχια της ημέρα σου λαχταρώντας τον ερχομό του λιγοστού αυτού μεριδίου που έχεις αναγνωρίσει ως χρόνο εξαιρετικό.

Η χειρότερη απόδειξη της μη επέμβασής σου πάνω στο χρόνο που σου αναλογεί,  προκύπτει από την περίπτωση στην οποία λόγω συνθηκών σου δίνεται –συνήθως ξαφνικά- η ευκαιρία να αδράξεις άπλετο χρόνο και τότε εσύ δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις με αυτόν. Έχεις τόσο αποποιηθεί την ευθύνη χρήσης του χρόνου, που αν σου προσφερθεί ατεμάχιστος, γνήσιος και ελεύθερος προς ιδιόχρηση, δεν ξέρεις τι να τον κάνεις.

Η νύχτα διαδέχεται την ημέρα, η μία εποχή την άλλη, τα έτη περνούν μπροστά από την ατζέντα σου. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για να κάνεις τίποτα αλλά όλα απαιτούν το χρόνο τους. Αυτή η συνειδητοποίηση σε εγκλωβίζει σε μία πνευματική αδράνεια · τελικά δεν κάνεις τίποτα αφού ήρθε η ώρα να κοιμηθείς. Πιάνεις τον εαυτό σου να παρακαλά «να περάσει η ώρα», οι μέρες, οι μήνες για να έρθει το τεμάχιο του σχολάσματος, της άδειας, του καλοκαιριού και συνέχεια ξεχνάς πως η διαδρομή σου είναι γραμμική · όσο πιο γρήγορα την διασχίσεις τόσο πιο γρήγορα θα φτάσεις στο τέλος. Replay δεν έχει.

 

Γράφει η Αμάντα Πατσοπούλου

 

Cover artwork by Catheredfern

 

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

1 Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Ημερολόγιο Καταστρώματος

17η Νοέμβριου 2020

Γράφει ο ΣτΑκ Για το #IFI Η καταδίκη της χρυσής αυγής σίγουρα
Στην Κορυφή