Αφιερωμένο στις ”υγιείς” δυνάμεις του χώρου, σ΄εκείνες τις δυνάμεις που πήγαν να πολεμήσουν το Τέρας και γύρισαν τέρατα
Οι καλυτεροι απο τους συντροφους μου, γυναικες κι αντρες, σας παρατησαν και τωρα σωζουν καθε λογης ζωο χωρις να περιμενουν κανενα αντικρισμα και μενουν μακρια απο τις σαπιες σας ιδεες, προσπαθωντας ν αφησουν ενα χιλιοστο καλυτερο τον κοσμο που βρηκαν.
Οι πιο ομορφοι απο τους συντροφους μου, γυναικες κι αντρες, περασαν απεναντι, στηθηκαν μπροστα στα δικαστηρια και δεχτηκαν καθε λογης κατακραυγη και ποινη, κλειστηκαν σε κελια και αναμορφωτηρια και δεν εσκυψαν ποτε το κεφαλι στο ακουσμα των καθειρξεων και πολεμησαν “τον θανατο με θανατο” γιατι αγαπουσαν πολυ τη ζωη.
Οι αγνοτεροι απο τους συντροφους μου, γυναικες κι αντρες, επεσαν στο δρομο απο σφαιρα ή μαχαιρι και δεν γυρεψαν τιποτα, μητε να μεινει το ονομα τους μητε τη ζωη τους πισω παρα μοναχα αφησαν ενα ονειρο κατω απο το μαξιλαρι των παιδιων που αυριο μπορει να παρουν εκδικηση για τον κοσμο αυτο που θα βρουν.
Οι σοφοτεροι απο τους συντροφους μου, γυναικες κι αντρες, σωπασαν καιρο τωρα αλλα εκαναν επανασταση την ιδια τους τη ζωη, ξεχασμενοι απο ολους και απο ολα συνεχιζουν με το βλεμμα στον ουρανο και ει αι παντα εκει, οταν εσυ κι εγω μιλαμε πολυ χωρις να λεμε τιποτα, γελανε σε καθε συλληψη τους και τα βραδια απλωνουν μια αρμαθια κλειδια σε μικρα παιδικα δαχτυλα για το αυριο που εκεινοι δεν θα δουν.
Οι πιο λυπημενοι απο τους συντροφους μου, γυναικες κι αντρες, πηδηξαν απο τη ταρατσα ή κουμπωσαν τη θλιψη τους κατω απο τη γλωσσα κι αποκοιμηθηκαν σε χρονο αοριστο και συναμα οριστικο.
Για μενα μονο αυτοι υπαρχουν
Χαρισμα σας λοιπον οι μαυρες και κοκκινες σημαιες, τα σφυροδρεπανα, οι μεγαλοστομες λεξεις, το επαναστατικο υποκειμενο, το κουφαρι του Πολυτεχνειου που το περιφερετε χρονια τωρα για την αιτιολογηση της υπαρξη σας, χαρισμα σας οι “δρασεις”, τα φειγ βολαν και τα μπλοκ στη πορεια, χαρισμα σας το ψεμα, η υποκρισια ακομα και οι πετρες απο τα πεζοδρομια που δεν κοτατε να σηκωσετε πια.
Χαρισμα σας ολα αυτα. Μονο το παιδι δεν σας αφηνουμε και τη ποιηση.
Για μενα αυτοι υπαρχουν μονο.
Κι εγω που δεν καταφερα τιποτα κι ολοι εσεις που “τα καταφερατε” καλο θα ηταν να μην υπηρχαμε.
