Από το προφίλ της Δανάης Καρυδάκη
Σε 48 από τις 52 πολιτείες των ΗΠΑ—γη της επαγγελίας, του αμερικανικού ονείρου, της παντελούς έλλειψης κράτους πρόνοιας—ισχύει το επονομαζόμενο stand-your-ground-law, δηλαδή ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να αμυνθεί για την προάσπιση της περιουσίας του χρησιμοποιώντας ακόμα και θανατηφόρα βία εναντίον ενός άλλου ανθρώπου χωρίς να αντιμετωπίσει την κατηγορία του φόνου.
Στην ίδια γη της επαγγελίας, και παρόλο που από το 1973 με τις κρίσιμες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Roe v. Wade και Doe v. Bolton η έκτρωση αποποινικοποιήθηκε σε ομοσπονδιακό επίπεδο, μέσα στο 2019, και εν μέσω χρόνιας διαμάχης μεταξύ pro-life και pro-choice υποστηριχτών, η έκτρωση απαγορεύτηκε δια νόμου πρώτα στην πολιτεία της Alabama και κατόπιν στο Mississippi, το Kentucky, το Ohio, τη Georgia και τη Louisiana. Το επιχείρημα των pro-lifers γνωστό και μη εξαιρετέο.
Η ζωή ξεκινάει με τη σύλληψη, το έμβρυο είναι διακριτός έμβιος οργανισμός και ο τερματισμός της κύησης ισοδυναμεί με φόνο.
Μάλιστα. Δηλαδή αν μπει ένας άνθρωπος 100% ζωντανός και ανεξάρτητος έμβιος οργανισμός μέσα στην αυλή σου και δεν σου καλαρέσει έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσεις αλλά αν έχεις ένα έμβρυο μέσα στη μήτρα σου απόλυτα εξαρτημένο από τον πλακούντα και τις λοιπές σωματικές λειτουργίες της εγκύου απαγορεύεται να διακόψεις την κύηση.
Έχεις νόμιμο δικαίωμα να παρέμβεις στην αυλή σου αλλά όχι στη μήτρα σου ή, με άλλα λόγια, η ιδιόκτητη γη είναι περισσότερο δική σου και σίγουρα μεγαλύτερης αξίας από το σώμα σου. Δεν είναι νέο αυτό.
Όπως δεν είναι νέο ότι η ελάχιστη εξουσία που πηγάζει από τη δυνατότητα που δίνεται στα υποκείμενα με μήτρα (γυναίκες και trans άντρες) να αποφασίζουν για το αν θα φέρουν ή όχι τη ζωή στον κόσμο (από αρχής γενέσεως κοινωνιών όπου εμφανίζονται μέθοδοι αντισύλληψης και τερματισμού της κύησης) είναι πολύ απειλητική για τα υποκείμενα χωρίς μήτρα, που στην πλειονότητά τους (cis άντρες) έχουν το διαχρονικό προνόμιο όχι απλά των ηθικών κρίσεων της κοινωνίας αλλά κυρίως της χάραξης πολιτικής.
Στο ελληνικό παράδειγμα, πολύ συχνά οι ίδιοι άνθρωποι που προτείνουν ως λύση του «προσφυγικού» να βυθίζουν τις βάρκες με τους πρόσφυγες πριν μπουν στα χωρικά ύδατα ή υποστήριζαν το δικαίωμα του κοσμηματοπώλη να σκοτώσει τον Ζακ Κωστόπουλο για να υπερασπιστεί την περιουσία του, κραυγάζουν «αφήστε-με-να-ζήσω» για αγέννητα έμβρυα, διασπείροντας ψευδείς πληροφορίες στον δημόσιο λόγο και τον δημόσιο χώρο.
Η πιο συντηρητική αντιδραστική μορφή πολιτικής επενδεδυμένη με ψευδοεπιστημονική ηθικοπλαστική μπαρουφολογία.
Θα ήταν υποκριτικό, βέβαια, να υποθέτουμε ότι τα σώματά μας είναι απόλυτα δικά μας—η βιοπολιτική καλά κρατεί και τα σώματα μας υπόκεινται σε πολλαπλές μετρήσεις, ελέγχους και μορφές πειθάρχησης από όταν γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουμε.
Και άλλωστε γι’ αυτόν τον λόγο, το τι θα κάνουμε με τις μήτρες μας δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε «επιστημονικά δεδομένα» και «πρόσφατες έρευνες» ούτε στο κατά πόσο είναι ιδανικές οι κοινωνίες στις οποίες θέλουμε ή όχι να μεγαλώσουμε παιδιά (επιλογή σημαίνει να τερματίζεις μια κύηση σε μια κοινωνία με πλήθος παροχών για τους νέους γονείς ή να συνεχίζεις μια κύηση αν το επιθυμείς ακόμα και σε μια κοινωνία χωρίς κράτος πρόνοιας).
Το να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε με τις μήτρες μας είναι μια βαθιά πολιτική θέση, σχεδόν πράξη αντίστασης απέναντι σε μια δυστοπική –και συνάμα ολοένα πιο παρούσα—κοινωνία με ύψιστη αξία το δικαίωμα στην περιουσία, και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας τη στερήσει.
Πηγή: Από το προφίλ της Δανάης Καρυδάκη