MUTAFUKAZ / Shôjirô Nishimi, Guillaume Renard
Mutafakaz («Καργιόληδεζ» στην ελληνική απόδοση) στο όνομα, Γαλλία στη χώρα προέλευσης και Guillaume (RuN) Renard στη δημιουργία. Κάπως έτσι, και δεν περιμένει κανείς με τίποτα τι τον περιμένει όταν μπαίνει μέσα στην αίθουσα. Σίγουρα δεν περιμένει να δει ένα αιχμηρό Neo-Noir Anime, με γαλλικές φωνές, που να διαδραματίζεται στα Ghetto της California σε μουσικούς ρυθμούς Hip-Hop, Drum and Bass και Dubstep. Αυτό, φυσικά, αν δεν γνωρίζει κανείς το παρελθόν του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας Guillaume Renard, που με το ψευδώνυμο RuN, γράφει και σχεδιάζει το Mutafakaz σε μορφή comic-strip, από το 2006 στη Γαλλία. Ας θέσουμε όμως πρώτα το περιβάλλον μας:
Βρισκόμαστε στην DMC (Dark Meat City), Καλιφόρνια-ΗΠΑ, όπου ο Αντζελίνο, ένας φτωχός ντελιβεράς, που ζει μαζί με τον άνεργο κολλητό του, Βινζ, και τις κατοικίδιες κατσαρίδες τους σε ένα ρημάζον, αχούρι διαμέρισμα, βλέπει τη ζωή του να αλλάζει απότομα, όταν, αποσβολωμένος από μία εντυπωσιακή κοπέλα στο δρόμο, τρακάρει με το μηχανάκι του. Συμμορίες, κυνηγητά, μυστικές υπηρεσίες, συνωμοσίες και υπέρ-ήρωες, είναι μερικά, μονάχα, από τα συστατικά, που περνάνε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, από κει και πέρα, μπροστά από την οθόνη!
Η ιστορία, πολύ σύντομα, αποκτά τόσα επίπεδα, τόσες υπό-πλοκές και τόσες διαμάχες που “τρέχουν” ταυτόχρονα, που απορεί κανείς πως θα χωρέσει τόση πληροφορία σε τόσο λίγα λεπτά. Παρόλο που τα καταφέρνει κάπως, σε επίπεδο πλοκής, η ταινία υστερεί σημαντικά σε επίπεδο χαρακτήρων. Πολλοί από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, που, όμως, παίζουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων, μας παρουσιάζονται κάπως σύντομα και δισδιάστατα, τα κίνητρα τους και οι προσωπικότητες τους κινούνται από το ομιχλώδες στο υποτυπώδες. Ακόμη και οι κεντρικοί ήρωες, μοιάζουν συχνά σαν μαριονέτες της ιστορίας παρά σαν αυτόνομες οντότητες με λόγους και συναισθήματα, που να υποστηρίζουν τις επιλογές τους, κάτι που δίνει μία νότα επιφανειακότητας στην κατάληξη της ιστορίας. Τα παραπάνω δημιουργούν, μάλιστα, μία χαμένη ευκαιρία, καθώς πρόκειται για μία ιστορία που προσπαθεί να θίξει πολλά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, από την κλιματική αλλαγή, στον ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ανέχεια, την γκετοποίηση και τις αδίστακτες ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ΗΠΑ. Είναι, επίσης, μία από τις ελάχιστες ιστορίες δράσης όπου, στο τέλος της ημέρας, ενάντια σε αδίστακτα κονγκλομεράτα, “νικάει” η συλλογική ισχύς των κατατρεγμένων και των περιθωριοποιημένων, καθότι ο ήρωας διαλέγει να μην επενδύσει στην ατομική (υπερ-ηρωική) του ισχύ που θα τον αποξενώσει.
Ωστόσο, το κενό αυτό αναπληρώνεται, καθώς η πραγματικά εκθαμβωτική πτυχή της ταινίας βρίσκεται στην εικαστική της υπόσταση. Το animation που παράχθηκε από τα στούντιο “Ankama Animation” και “Studio 4ºC” είναι κορυφαίο. Η τεχνοτροπία που χαρακτηρίζεται από τον γνώριμο Anime ρυθμό, μαζί με την καθηλωτική σκηνοθεσία των Nishimi & Renard, απορροφούν τον θεατή μοναδικά μέσα στην ιστορία. Ενώ η αισθητική, τόσο της εικαστικής σύνθεσης των εικόνων, όσο και του ανεπανάληπτου soundtrack, που ελίσσονται ανάμεσα στο Noir/Gangster, το Horror Anime και τις εικόνες του γκετοποιημένου Los Angeles, γνώριμες από την Hip-Hop και τα video games (GTA), έρχεται να συμπληρώσει μία οπτικοακουστική αφήγηση πλούσια και μοναδική στο είδος της. Τόσο, που υποστηρίζει από μόνη της μία επάξια θέση της ταινίας στην παγκόσμια σκηνή του animation, παρά τις αρκετές αδυναμίες της.
Ακόμα, λοιπόν, κι αν κάποιος απογοητευτεί λίγο από τα κενά της ιστορίας, η αισθητική, τα χρώματα, τα σκίτσα, οι ήρωες, η μουσική, είναι όλα τόσο ζωντανά, τόσο γεμάτα ενέργεια, που αξίζει κανείς να βιώσει το Comic του RuN να ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη!
Πηγή: prin.gr
