#oi_istories_sas #IFI
Διηγείται ο/η: Fragola
Είπα και εγώ να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας.
Πριν 3 χρόνια λοιπόν βρήκα δουλειά σε ένα πολύ μεγάλο βιβλιοπωλείο της πόλης μου. Ίσως το μεγαλύτερο. Μέσω προγράμματος voucher. Τι το ήθελα;
Το 4ωρο που έπρεπε να εργάζομαι γινόταν 5ωρο κάθε μέρα, καθώς πάντα, κάθε μα κάθε μέρα, την ώρα που έφευγα από τη δουλειά θυμόταν ότι έπρεπε να πάω στην τράπεζα… «Οκ» έλεγα από μέσα μου, «εντάξει».
Μια μέρα γυρίζει και μου λέει θα έρχεσαι 8.30 όχι 9.
Δηλαδή του λέω θέλετε να αλλάξουμε το πρόγραμμα σε 8.30-12.30 και όχι 9-13.00. «Όχι», μου λέει, «θα έρχεσαι απλά μισή ώρα πιο νωρίς. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι, θα φεύγεις κανονικά στη μία».
Στο σημείο αυτό να πω ότι πληρώθηκα μέσω του προγράμματος και πως ο ίδιος εννοείται ότι δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ. Άρχισα και φόρτωνα. Δεν με πλήρωνε εκείνος, ξόδευα μια ώρα στην τράπεζα κάθε μέρα και ήθελε και μισή ώρα πιο νωρίς να πηγαίνω.
Εντάξει λέω και πάλι. Υπομονή.
Το πράγμα γινόταν πιο ωραίο, καθώς εκεί ερχόταν και η μάνα του η οποία από όλους τους υπαλλήλους έστελνε εμένα να πάω στο σούπερ μάρκετ, στο φαρμακείο και στο φούρνο για τα ψώνια. Ναι μόνο εμένα γιατί εγώ ήμουν από voucher, δεν με πλήρωναν όπως μου είπε η ίδια. Και χάρη μου έκανε.
Τα πρωινά άρχισε να με πονάει η κοιλιά μου και να μην θέλω να πάω στη δουλειά. Εκείνος φώναζε όλη μέρα. Στα τηλέφωνα, στη μάνα του, στους υπαλλήλους. Δυστυχώς, εγώ ήμουν στον ίδιο όροφο μαζί του και άκουγα τα σεξιστικά σχόλια που έκανε με έναν φίλο του προμηθευτή. Ο τύπος ήταν εμετικός.
Με έπιανε κατάθλιψη που έπρεπε να τον τρώω στη μάπα κάθε μέρα. Μετρούσα τα λεπτά μέχρι να σχολάσω. Αλήθεια.
Οι τίτλοι τέλους ήρθαν ένα μήνα πριν λήξει το πρόγραμμα καθώς σε μια παραγγελία έπρεπε ο ίδιος επέμενε να στείλουμε μπλε και όχι γαλάζια τετράδια γιατί λέει τα είχαμε στοκ. Όταν λοιπόν τα γύρισαν πίσω, έριξε σε μένα το φταίξιμο, με έβρισε και λέει είναι καινούργιο το κοριτσάκι, θα μάθει.
Την άλλη μέρα ούτε που πάτησα ξανά εκεί. Με χαρά είδα ότι και οι υπόλοιποι υπάλληλοι άρχισαν να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Ακόμη και σήμερα αναρωτιέται γιατί δεν στεριώνει άνθρωπος εκεί και εγώ αναρωτιέμαι πώς ακόμη το κρατάει ανοιχτό.
