Κείμενο/συζήτηση με πρώην εργαζόμενο στο σουπερμάρκετ με τα χαμόγελα των 300ευρώ

Με αφορμή τα επιβαλλόμενα χαμόγελα των 300 ευρώ που απαιτεί εγγράφως γνωστή αλυσίδα σουπερμάρκετ από τους εργαζόμενους της και μετά από την επίσημη απάντηση της διοίκησης  στα ΜΜΕ, το #IFI έλαβε στο inbox το κείμενο ενός πρώην εργαζομένου, στον οποίο «ξύπνησαν» ξανά οι κακές αναμνήσεις από την 4ετή περίοδο της απασχόλησής του στο παρελθόν στην εν λόγω εταιρεία (σε κατάστημα που εδρεύει στην Αθήνα).

Δίνουμε το βήμα στον Γ.Σ. και συμπληρώνουμε με λίγες αποσαφηνιστικές ερωτοαπαντήσεις:

«Προφανώς οι κύριοι και κυρίες «υπεύθυνοι» μας δουλεύουν.

Από τη μία μας λένε ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό και από την άλλη μας λέει η κ. Περιφερειακή, σε συνεννόηση με τον Διευθυντή Πωλήσεων, για ποιους λόγους θα πρέπει να χαμογελάνε οι εργαζόμενοι.

Είναι γνωστό τοις πάσι πως για ό,τι κάνουν και ό,τι λένε, έχουν εντολή από άνωθεν. Δηλαδή από αυτούς που στην συνέχεια προσπάθησαν να το υποβαθμίσουν, γιατί κατάλαβαν την μαλακία που έκαναν…

Και για να έχουμε καλό ερώτημα,  κ.Πα——δη (Διευθύνων Σύμβουλος) για ποιο λόγο θα πρέπει να χαμογελάμε;

Για το ότι έχουμε δουλειά και μας κάνετε τη χάρη να μη ψάχνουμε στα σκουπίδια; Με δάνεια γίνομαι και΄γω μεγαλοεπιχειρηματίας.

Για το ότι εσείς όπως και οι υπόλοιποι μεγαλοεπιχειρηματίες δίνετε μισθούς ψίχουλα εκμεταλλευόμενοι τη δήθεν κρίση; Όχι βέβαια κρίση στις τσέπες σας.

Για το ότι μας πληρώνετε στην ώρα μας; Δηλαδή το αυτονόητο.

Για το ότι όπως μας λέτε μας σέβεστε; Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνετε, να μη μας σέβεστε;

Για το ότι μας πληρώνετε για να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε;

Επειδή κάποιος πελάτης μας πληρώνει, θα πρέπει να έχουμε ένα «κολλημένο» χαμόγελο λες και εμείς δεν έχουμε δικά μας προβλήματα και θα πρέπει να χαμογελάμε πρωί – βράδυ;

Όσον αφορά τις «προσφορές», μη καυχιέστε και τόσο πολύ γιατί, ακόμα και ένας πάγκος της λαϊκής έχει στη μαναβική φθηνότερες τιμές από εσάς που έχετε 225 καταστήματα πανελλαδικά, χώρια τα υπόλοιπα προϊόντα που μπορείς να τα βρεις σε πολύ χαμηλότερες τιμές στα υπόλοιπα S/M ακόμα και τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας.

Υπάρχουν βέβαια πάρα πολλά «σκυλάκια» που σας ακολουθούν τυφλά όπως στελέχη, διευθυντές, υποδιευθυντές, υπάλληλοι οι οποίοι είναι τα μάτια και τα αυτιά που χρειάζεστε ώστε να σας «ενημερώνουν» για το καθετί που συμβαίνει στον εργασιακό χώρο με αντάλλαγμα ένα μισθό.

Άξιοι οι παραπάνω «κύριοι» και «κυρίες».

Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Κλέφτες να γίνουν;

Αφήστε λοιπόν την αλαζονεία και το υφάκι ότι σας «χρωστάμε».

Εσείς οι μεγαλοεπιχειρηματίες μας χρωστάτε που έχετε επωφεληθεί με την υποτιθέμενη κρίση και δίνετε ψίχουλα (εκτός από κάποιους γλύφτες που είναι ικανοποιημένοι με τα χρήματα που παίρνουν έχοντας επιτελέσει το «καθήκον τους»).

Αυτή η εποχή είναι η ΧΑΡΑ του εργοδότη. Εργασιακή ανασφάλεια, αβέβαιο μέλλον, μισθούς πείνας, τρομοκρατία ότι θα πρέπει να δουλεύεις παραπάνω αφού πρώτα έχεις «χτυπήσει» την κάρτα στο σχόλασμα και έχεις βγάλει την μπλούζα με την επωνυμία για να μη φανεί ότι δουλεύεις υπερεργασία, συμπεριφορά από τα στελέχη λες και είμαστε ζώα (φυσικά έπαιρναν την ανάλογη απάντηση).

Όλες αυτές οι «συμβουλές» προς τους εργαζομένους είναι από ΕΣΑΣ κ. Πα——δη. Και μη κάνετε την πάπια. Γιατί ως γνωστόν «ΤΟ ΨΑΡΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ».

A, και να μη ξεχνάτε. Όλα αυτά σας τα γράφω με ΧΑΜΟΓΕΛΟ.

Με ΚΑΘΟΛΟΥ τιμή από έναν ΠΡΩΗΝ εργαζόμενο…και πάντα ΠΡΩΗΝ.»

Συζήτηση με την συντακτική ομάδα του #IforInterview

IFI: Σε τι πόστο ήσουν και πόσα χρόνια στην εργοδοσία τους;

Τα τρία πρώτα χρονιά δούλευα ως βοηθός αποθηκάριου, τετράωρος στον Β. και τον επόμενο χρόνο ως υπεύθυνος αποθήκης στο m.m.

IFI: Αναφέρεις ότι υπήρχε γραμμή να βγάζετε τη μπλούζα εργασίας ώστε να μη φαίνεται ότι είστε υπάλληλοι και να συνεχίζετε τη δουλειά;

Γ.Σ.: Ναι. Να κρυβόμαστε…για να μη μας δούνε. Επειδή δεν ήθελε η διευθύντρια να γράφει υπερωρίες για να δείχνει ότι το μαγαζί «τρέχει» χωρίς επιπλέον κόστος, μας εξωθούσε να βγάλουμε τη μπλούζα , να χτυπήσουμε την κάρτα και να συνεχίσουμε τη δουλειά. Εγώ δεν έκανα κάτι τέτοιο, όμως υπήρχαν «θύματα» που το έκαναν.

Αναγκάστηκα σε παραίτηση γιατί οι συνθήκες ήταν άθλιες. Έκανα δουλειά για δυο άτομα , με εξώθησαν σε δυσμενή μετάθεση γιατί αντιδρούσα και έφυγα με μόνιμο πλέον πόνο στην σπλήνα, παρόλο που έχει περάσει 1,5 χρόνος από τότε. Τι να σου πω! Ότι, κάποια στιγμή, «είχα μείνει από τη μέση μου»,  λόγω των φορτίων και δε με πίστευαν; Πήγα στο γιατρό,  πήρα αναρρωτική και πάλι δε με πίστευαν.

IFI: Από πληρωμές και υπερωρίες;

Γ.Σ.: Υπήρχαν απλήρωτες υπερωρίες για 3 μήνες. Μετά από πολλές πιέσεις δικές μου (τηλεφωνούσα ανώνυμα στην εταιρεία και ζητούσα τα χρήματα των εργαζόμενων) τελικά τα έβαλαν, ένα 8μηνο περίπου πριν φύγω.

IFI: Σου έχει μείνει κάποιο άλλο περιστατικό που θες να αναφέρεις;

Γ.Σ.: Έκλαιγαν συχνά γυναίκες  υπάλληλοι, μεγάλες σε ηλικία, γιατί η πίεση ήταν αφόρητη.

IFI: Εν ώρα εργασίας, ξέσπασμα σε κλάματα η αντίδραση σε κατσάδιασμα;

Και τα δυο. Εν ώρα εργασίας με πελάτες μέσα.

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!