Απόδοση κειμένου από άγνωστο συγγραφέα Eleanna Mal
Για το #IfI
Αρχική δημοσίευση: Feminism Pakistan
Όταν ήμουν 6 ετών, έκανα το πρώτο μου στοματικό.
«Ξέρω ένα παιχνίδι!», μου είπε. «Δεν θέλεις να παίξουμε;»
Ήταν πολύ μεγάλο. Έκανα εμετό πάνω του.
Μου είπε ότι θα το κάνω καλύτερα την επόμενη φορά.
Όταν ήμουν 7 ετών, είδα έναν αριθμό από συμμαθητές μου να ζητωκραυγάζει καθώς ένα αγόρι της τάξης μου προσπάθησε να με φιλήσει.
Με αγκάλιασε από πίσω, χαζογελώντας. Του πέταξα άμμο στα μάτια και με φώναξαν στο γραφείο του διευθυντή.
Όταν ήμουν 8 ετών, είχα έναν δάσκαλο που μου ζήτησε να μείνω στην τάξη πιο αργά.
Με ανέβασε στους ώμους του και μου είπε πως ήμουν όμορφη.
«Η αγαπημένη του καθηγητή», με φώναξαν όλοι μου οι φίλοι με βλέμματα γεμάτα ζήλια.
Κανείς δεν μου μιλούσε εκείνη τη μέρα στο μεσημεριανό.
Όταν ήμουν 9 ετών, ένα μεγαλύτερο κορίτσι στο λεωφορείο μου ζήτησε να σηκώσω τη φούστα μου για εκείνη.
Ήταν γλυκιά κι όμορφη και μου είπε πως μόνο έτσι θα γινόταν φίλη μου.
Ήθελα πολύ να είμαι φίλη της.
Όταν ήμουν 10 ετών, υπήρχε ένας συγγενής που απαιτούσε να του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο κάθε φορά που μας επισκεπτόταν.
Ήταν μεγαλόσωμος και φωνακλάς. Κρυβόμουν κάτω από το κρεβάτι μου κάθε φορά που ερχόταν σπίτι.
Ήμουν αγενής.
Όταν ήμουν 11 ετών, ο οδηγός μου είπε πως δεν θα έφευγε εάν δεν του έδινα μια αγκαλιά κάθε μέρα.
Μύριζε φθηνό σαπούνι και τσιγάρα.
Όταν ήμουν 12 ετών, είδα έναν άντρα στο δρόμο να πιάνει το στήθος της μητέρας μου καθώς περνούσε από μπροστά μας.
Τον χαστούκισε ανάμεσα σε φωνές από αυτόπτες που της έλεγαν να ηρεμήσει.
Δεν ηρέμησε.
Όταν ήμουν 13 ετών, βγαίνοντας από ένα εστιατόριο, διασταυρώθηκα με έναν άντρα που αυνανιζόταν ενώ περπατούσε προς το μέρος μου.
Όταν διασταυρωθήκαμε, μου έκλεισε λάγνα το μάτι.
Οι φίλες μου κι εγώ αποστρέψαμε τα βλέμματά μας, έντρομες.
Όταν ήμουν 14 ετών, ένας νεαρός άντρας με ακριβό αμάξι με ακολούθησε σπίτι καθώς επέστρεφα από κάποιο μάθημα ένα απόγευμα.
Αγνόησα την πρότασή του να μπω στο αμάξι και τρομοκρατήθηκα όταν κατέβηκε για να μου προσφέρει ένα κουτί σοκολατάκια, το οποίο αρνήθηκα.
Πάρκαρε στην άκρη του δρόμου και παρέμεινε εκεί για μία ώρα.
«Με ανάβει να σε βλέπω τόσο τρομαγμένη!»
Όταν ήμουν 15 ετών, κάποιος με χούφτωσε στο λεωφορείο.
Με βαριά καρδιά και μεγάλη ντροπή το εκμυστηρεύτηκα στο φίλο μου, ο οποίος εκνευρίστηκε και απογοητεύτηκε που δεν φώναξα στον δράστη την ώρα που συνέβη.
Όλες μου οι διαμαρτυρίες περί φόβου πνίγηκαν καθώς επίπληττε την αδράνειά μου.
Για εκείνον, η παθητικότητά μου κι η σιωπή μου είναι οι λόγοι που τα πράγματα έχουν έτσι και πράξεις σαν κι αυτές θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.
Δεν με άφησε να απαντήσω.
Όταν ήμουν 16 ετών, ανακάλυψα ότι το Facebook έχει μια ξεχωριστή καρτέλα για τα Εισερχόμενα Μηνύματα, τα λεγόμενα «Αιτήματα Μηνυμάτων» που περιέχουν κείμενα από αγνώστους, τα οποία αυτόματα καταλήγουν στα Ανεπιθύμητα.
Με περιέργεια, άνοιξα την καρτέλα και βρήκα αναρίθμητα μηνύματα από άντρες που δεν είχα γνωρίσει ποτέ.
Μου πρότειναν να στείλω γυμνές μου φωτογραφίες, μου έλεγαν ότι είμαι σέξι, με προσέβαλλαν. Διαγραφή μηνύματος.
Όταν ήμουν 17 ετών, καλούσα σε βοήθεια ενώ ένας μεθυσμένος άντρας προσπαθούσε να με παρενοχλήσει σεξουαλικά μες τη μέση του δρόμου.
Ο κόσμος γύρω μου φάνηκε να περπατά πιο γρήγορα.
Στα 18 μου, μου είπαν ότι ο σεξισμός δεν υπάρχει στη σύγχρονη κοινωνία.
Μου είπαν πως η παρενόχληση δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημη για τις γυναίκες όσο το κάνουμε να φαίνεται.
Μου είπαν ότι θα έπρεπε να προσέχω πως ντύνομαι.
Δεν έχει σημασία που ήσουν 6 με τις ροζ πυτζάμες σου.
Θα έπρεπε να φώναζα δυνατότερα.
Αλλά όχι και πολύ δυνατά γιατί μια «κυρία» θα πρέπει να είναι ευγενική.
Θα έπρεπε να ζητήσω βοήθεια.
Αλλά να σταματήσω να αντιδρώ υπερβολικά με το παραμικρό. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Θα έπρεπε να μείνω μέσα στη νύχτα γιατί δεν είναι ασφαλές να βγω.
Δεν μπορεί κανείς να σε κακοποιήσει μες το καταμεσήμερο.
Θα έπρεπε να ταξιδεύω πάντα με όχι λιγότερους από 2 άντρες μαζί μου.
Χρειάζεσαι προστασία.
Δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο να είσαι γυναίκα.
Σήμερα, είμαι 19 ετών.
