fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Η γενιά του Windrush | Ποιοι είναι και γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα;

στo Workerland

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
Ελεύθερη μετάφραση: V for Vallia  για το #IforInterview
Αγγλικό κείμενο: “Windrush generation: Who are they and why are they facing problems?”

Χιλιάδες άνθρωποι που έφτασαν στο Ηνωμένο Βασίλειο ως παιδιά στο πρώτο κύμα της μετανάστευσης της Κοινοπολιτείας, αντιμετωπίζουν την απειλή της απέλασης.

Παρά το γεγονός ότι ζουν και εργάζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο εδώ και δεκαετίες, σε πολλούς από αυτούς που αποκαλούνται γενιά του Windrush, λένε τώρα ότι βρίσκονται εκεί παράνομα λόγω έλλειψης επίσημης γραφειοκρατίας.

Ποιοι είναι;

Εκείνοι που έφτασαν στο Η.Β. μεταξύ του 1948 και του 1971 από χώρες τις Καραϊβικής έχουν χαρακτηριστεί ως η γενιά του Windrush.

Ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου 1948 όταν το πλοίο MV Empire Windrush έφτασε στην αποβάθρα Tilbury, το οποίο έφερε εργαζόμενους από τη Τζαμάικα, το Τρινιντάντ, το Τομπάγκο και άλλα νησιά ως ανταπόκριση στην έλλειψη εργατικού δυναμικού στο Η.Β.

Το πλοίο είχε 492 επιβάτες – πολλοί από αυτούς ήταν παιδιά.

Δεν είναι σαφές πόσοι άνθρωποι ανήκουν στη γενιά Windrush, καθώς πολλοί από αυτούς που έφθασαν ως παιδιά ταξίδευαν με τα διαβατήρια των γονιών τους και δεν ζήτησαν ποτέ ταξιδιωτικά έγγραφα – αλλά θεωρείται ότι είναι χιλιάδες.

Υπάρχουν σήμερα 500.000 κάτοικοι στο Η.Β. που γεννήθηκαν σε μια χώρα της Κοινοπολιτείας και έφθασαν πριν από το 1971 – συμπεριλαμβανομένων των αφίξεων Windrush – σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παρατηρητηρίου Μετανάστευσης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Το τέλος της γενιάς

Η εισροή έληξε με το νόμο περί μετανάστευσης του 1971, όταν οι υπήκοοι της Κοινοπολιτείας που ζούσαν ήδη στο Η.Β. έλαβαν αόριστη άδεια παραμονής.

Μετά από αυτό, ένας Βρετανός κάτοχος διαβατηρίου που γεννήθηκε στο εξωτερικό μπορούσε να εγκατασταθεί στο Η.Β. μόνο αν είχε αρχικά άδεια εργασίας και, δεύτερον, αν θα μπορούσε να αποδείξει ότι ένας γονέας ή παππούς/γιαγιά είχε γεννηθεί στο Η.Β.

Πού βρίσκονται τώρα;

Πολλοί από τους αφιχθέντες έγιναν χειρωνακτικοί εργάτες, καθαριστές, οδηγοί και νοσηλευτές – και κάποιοι άνοιξαν νέους δρόμους στην εκπροσώπηση των μαύρων Βρετανών στην κοινωνία.

Ο Τζαμαϊκανός-Βρετανός αγωνιστής Sam Beaver King, ο οποίος πέθανε το 2016 σε ηλικία 90 ετών, έφθασε στις αποβάθρες Tilbury στα 20 του χρόνια, πριν βρει δουλειά ως ταχυδρόμος.

Αργότερα, έγινε ο πρώτος μαύρος δήμαρχος του Southwark στο Λονδίνο.

Ο βουλευτής εργασίας David Lammy, του οποίου οι γονείς έφθασαν στο Η.Β. από τη Γουιάνα, περιγράφει τον εαυτό του ως “περήφανο γιο του Windrush”.

Είναι εκεί νόμιμα;

Το Υπουργείο Εσωτερικών δεν είχε τηρήσει κανένα αρχείο για εκείνους που τους είχε χορηγηθεί άδεια παραμονής ή είχαν εκδώσει οποιοδήποτε τεκμήριο που το επιβεβαιώνει – πράγμα που σημαίνει ότι είναι δύσκολο για τους αφιχθέντες με το Windrush να αποδείξουν ότι είναι νόμιμα στο Η.Β.

Επειδή προέρχονται από βρετανικές αποικίες που δεν είχαν αποκτήσει ανεξαρτησία, πίστευαν πως είναι Βρετανοί πολίτες.

Η διεθνής γραμματέας ανάπτυξης Penny Mordaunt είπε πως “δεν υπάρχει καμία αμφιβολία” για το δικαίωμα της παραμονής της γενιάς του Windrush.

Ανέφερε συγκεκριμένα στο πρόγραμμα BBC Radio 4’s: “Οι άνθρωποι δεν πρέπει ν’ ανησυχούν γι’ αυτό – έχουν το δικαίωμα να μείνουν και πρέπει να τους καθησυχάσουμε γι’ αυτό”.

Η εκπρόσωπος της Theresa May δήλωσε ότι η πρωθυπουργός ήταν σαφής πως “κανένας που έχει το δικαίωμα να είναι εδώ δεν θα αναγκαστεί να φύγει”.

Γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα;

Εκείνοι που στερούνται εγγράφων χρειάζονται τώρα αποδείξεις για να συνεχίσουν να εργάζονται, να λάβουν νοσηλεία – ή ακόμα και να παραμείνουν στο Η.Β.

Ο Michael Braithwaite, 66 ετών, μετακόμισε από τα νησιά Μπαρμπάντος στο Η.Β. όταν ήταν 9 ετών μαζί με τον πατέρα του ο οποίος δούλευε στο ταχυδρομείο.

Όμως πέρυσι, όταν δούλευε ως βοηθός διδασκαλίας ειδικής αγωγής, απολύθηκε επειδή δεν μπορούσε να αποδείξει τη νόμιμη παραμονή του.

Η εφημερίδα Guardian έχει επισημάνει μία σειρά περιπτώσεων που απειλούνται με απέλαση.

Τι λέει η κυβέρνηση;

Το Υπουργείο Εσωτερικών δήλωσε ότι εκπρόσωποι των αρχηγών της Κοινοπολιτείας θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα με την κυβέρνηση για να συζητήσουν την κατάσταση.

Η Υπουργός Μετανάστευσης, Caroline Nokes, είπε στο ραδιόφωνο του BBC, ότι η κυβέρνηση “έχει απόλυτη ευθύνη” για να αποτρέψει περαιτέρω “λάθη”.

Ζήτησε προσωπικά συγγνώμη σε όσους έχουν πληγεί από την κατάσταση.

Εν τω μεταξύ, 140 βουλευτές από όλους τους πολιτικούς χώρους, έχουν γράψει στην πρωθυπουργό Theresa May, ζητώντας μία “άμεση και αποτελεσματική” απάντηση στις ανησυχίες.

Τι γίνεται με άλλες αφίξεις της Κοινοπολιτείας;

Δεν αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα όλοι οι αφιχθέντες στο Η.Β. εκείνης της περιόδου.

Η παρουσιάστρια παιδικών προγραμμάτων Floella Benjamin, η οποία γεννήθηκε στο Τρινιντάντ, δήλωσε: “Θα μπορούσα τόσο εύκολα να είμαι ένα από τα παιδιά του Windrush από τα οποία ζητείται τώρα να φύγουν, αλλά ήρθα στη Βρετανία ως παιδί χωρίς τους γονείς μου με βρετανικό διαβατήριο”.

Η βαρόνη Benjamin, 68 ετών σήμερα, μετακόμισε στο Beckenham το 1960.

Αναφέρει ότι, “Πριν το 1973, πολλά παιδιά της Καραϊβικής ήρθαν στη Βρετανία με το διαβατήριο των γονέων τους και όχι με δικό τους. Γι’ αυτό πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έρχονται στο φως”.

Πώς προχωρά η καμπάνια;

Περισσότεροι από 130.000 άνθρωποι υπέγραψαν ένα αίτημα που καλεί την κυβέρνηση να χορηγήσει αμνηστία σε όσους έφθασαν στο Η.Β. ως ανήλικοι από το 1948 έως το 1971.

Ο δημιουργός του αιτήματος, ο ακτιβιστής Patrick Vernon, καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει όλες τις απελάσεις, ν’ αλλάξει το βάρος της απόδειξης και να παράσχει αποζημίωση για “απώλεια και βλάβη”.

Ο κύριος Vernon, του οποίοι οι γονείς μετανάστευσαν από την Τζαμάικα στο Η.Β. τη δεκαετία το ’50 ζήτησε “δικαιοσύνη για δεκάδες χιλιάδες άτομα που εργάστηκαν σκληρά, πλήρωσαν τους φόρους τους και μεγάλωσαν παιδιά και εγγόνια και βλέπουν τη Βρετανία ως το σπίτι τους”.

Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουν αντιταχθεί στη λέξη “αμνηστία” – λέγοντας ότι υπονοεί πως η γενιά του Windrush δεν έχει νόμιμα το δικαίωμα να ζήσει στο Η.Β.

Πώς γιορτάζεται το Windrush;

Κάθε χρόνο διοργανώνονται εκδηλώσεις για να τιμήσουν την αύξηση του πλοίου Windrush πριν από 70 χρόνια καθώς και το μεταγενέστερο κύμα μετανάστευσης από τις χώρες της Καραϊβικής.

Ένα μοντέλο του πλοίου παρουσιάστηκε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου του 2012, ενώ η μέρα Windrush στις 28 Ιουνίου, χαρακτηρίζεται από εκθέσεις, εκκλησιαστικά δρώμενα και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Ελεύθερη μετάφραση: V for Vallia  για το #IforInterview
Αγγλικό κείμενο: “Windrush generation: Who are they and why are they facing problems?”

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

 

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Workerland

Στην Κορυφή