Τη στιγμή που η τέταρτη εξουσία έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, την εποχή που τα πρωτοσέλιδα του κίτρινου τύπου σπέρνουν τον τρόμο, την ίδια εποχή που τα πληρωμένα παπαγαλάκια των τηλεοπτικών εκπομπών αποφασίζουν ποια είναι η γνώμη “των κοινωνικών ομάδων” και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τον μέσο πολίτη ως μαριονέτα πολιτικών ή επιχειρηματικών επιτεύξεων, την ίδια στιγμή, το I for Interview λαμβάνει στο inbox του τις σκέψεις της Μαρίας σχετικά με το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Αν και είναι ενθαρρυντικό να συναντάμε νέους δημοσιογράφους όπως η Μαρία, παθιασμένη με την αλήθεια και γεμάτη αγνές προθέσεις σύμφωνα με το κείμενό της, εμείς θα κρατάμε σίγουρα τις επιφυλάξεις μας αφού ακόμα συναντάμε δημόσια τοποθετημένα τα παραμύθια μίσους και τρομολαγνίας που σερβίρουν οι Αναστασιάδης, Τσίμας, Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε…και δεκάδες άλλοι συνάδελφοι τους.
Μέχρι να έρθει μία καινούρια εποχή ενημέρωσης, ας μείνουμε μαζί με τη Μαρία, μέσα σε έναν κήπο με λουλούδια και αγκάθια.
ΥΓ. Τα σχόλια σας είναι άκρως απαραίτητα.
IFI team
Το κείμενο της Μαρίας Σκαμπαρδώνη:
Η Δημοσιογραφία είναι ένα όμορφο ταξίδι
“Η Δημοσιογραφία είναι ένα όμορφο ταξίδι. Ένα ταξίδι με τις καλές και τις άσχημες μέρες του, ένα επάγγελμα με τα πάνω του και τα κάτω, όπως άλλωστε και όλα σε αυτή τη ζωή. Είναι ένας δρόμος δύσβατος, με αγκάθια πολλά. Ένας χώρος που οι περισσότερες φιλίες που πιστεύεις ότι έχει δημιουργήσει να αποδεικνύονται ψεύτικες, ένα επάγγελμα που καθημερινά σε φέρνει αντιμέτωπο με το φόβο ότι αύριο μπορεί να μην υπάρχεις, να μην έχεις δουλειά και να μην έχεις καμία ιδέα και έμπνευση για το πού θα πας και τι θα κάνεις.
Και όμως, παραμένει ένα μοναδικό επάγγελμα. Γιατί; Γιατί μέσα από αυτή ξεδιπλώνεις και μαθαίνεις τον εαυτό σου, δε φοβάσαι να εκτεθείς στις γνώμες και τις απόψεις των άλλων, διότι ξέρεις ότι μόνο η ανταλλαγή απόψεων ώθησε την ανθρωπότητα να πάει ένα βήμα παραπέρα. Η χαρά της έρευνας και της προσπάθειας ανακάλυψης και διερεύνησης της αλήθειας εξιτάρει το σώμα και το πνεύμα τους. Δε φοβούνται να εκθέσουν το πιστεύω τους και να υπερασπιστούν την αλήθεια τους, ακόμα και αν γνωρίζουν πως αυτό θα τους στοιχίσει.
Στην εποχή μας, μέσα στο χώρο έχουν παρεισφρήσει δημοσιογράφοι οι οποίοι υπηρετούν τις άδικες πράξεις των κυβερνήσεων, άτομα που δεν έχουν συναίσθηση της αξίας του επαγγέλματός τους, δημοσιογράφοι χωρίς συναίσθηση και ιδιαίτερη αγάπη για τη δουλειά τους. Και όμως, ακόμα και τώρα υπάρχουν δημοσιογράφοι που έχουν αίσθηση καθήκοντος, μεγάλη αγάπη για αυτό που κάνουν και αντίληψη. Και τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη όλο και περισσότερο στο χώρο μας.
Η Δημοσιογραφία για εμάς που την επιλέξαμε , μοιάζει με έναν κήπο. Έναν κήπο που μέσα του βρίσκονται διάσπαρτα λουλούδια και αγκάθια. Όλοι μέσα στην πορεία μας σε αυτή, ήρθαμε αντιμέτωποι – και θα ερχόμαστε πάντα- με αγκάθια. Όμως θα αγωνιζόμαστε και δε θα σταματήσουμε ποτέ να βλέπουμε τα όμορφα λουλούδια”
