…Ο Κούκος είναι πτηνό της οικογενείας των Κοκκυγιδών, γνωστός για το φαινόμενο του παρασιτισμού, ο οποίος, ονομάζεται αναπαραγωγικός παρασιτισμός. Ο κούκος γεννάει τα αυγά του στις φωλιές άλλων πουλιών, βρίσκοντας την κατάλληλη στιγμή και απορρίπτοντας από την εκάστοτε φωλιά αντίστοιχο αριθμό αυγών του ιδιοκτήτη. Τα παρασιτούμενα πτηνά ονομάζονται ξενιστές. Οι ξενιστές σιτίζουν τους νεοσσούς του Κούκου και, σε 14 ημέρες, ο νεοσσός έχει περίπου το τριπλάσιο μέγεθος ενός ενήλικου ξενιστή. Το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο παρατηρείται ενίοτε και στην πολιτική… (Βικιπαίδεια)
Η περίπτωση του κ. Μουζάλα αποτελεί ένα διδακτικό παράδειγμα της τακτικής του Κούκου εφαρμοσμένη στην πολιτική. Ευθύς μόλις ανέλαβε Υπουργός το Σεπτέμβρη 2015 άδειασε το Υπουργείο από κάθε θεσμική αρμοδιότητα και εγκατέστησε στην «φωλιά» αυτή… τα δικά του αυγά.
Ο Υπουργός φώλιασε στις δομές, αντί τους νόμιμους διοικητές, όπως όριζε ο νόμος, τα δικά του «παιδιά» (κάποιοι τα αποκαλούν «τα μουζαλόπαιδα»). Τα οποία, ελλείψει άλλων προσόντων, ήταν γνήσια Μουζαλικά. Τα αποτελέσματα εκδηλώνονται πλέον καθημερινά, με τις δομές να βουλιάζουν στην ανοργανωσιά. Και αυτό είναι μόνο η ορατή κορυφή του παγόβουνου. Άλλα τόσα «σκανδαλάκια» παραμένουν ακόμα… κάτω από το χαλί…
Με τις δομές να καίγονται, τον υπουργό να τριπλασιάζει λογαριασμούς που μαγειρεύει η παρέα του, βιώνουμε τώρα και τις πρώτες αυθαίρετες απολύσεις υποκινούμενες από Υπουργό της Αριστεράς. Τι άλλο μας περιμένει;
(“Ο κ. Μουζάλας, τα αυγά του Κούκου, και οι απολύσεις των μη αρεστών – 14/10/2016)
Ο Γιάννης Μουζάλας είναι ένας Υπουργός που «ξέμεινε» από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του 2015 και χειρίζεται το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του προσφυγικού. Έχει κατηγορηθεί για συντηρητική αντίληψη, απόλυτα προσωπική ατζέντα και ανεπάρκεια στη διαχείριση ενός από τα βασικά προβλήματα που απασχολούν τη χώρα.
Αυτό που είναι γεγονός είναι ότι στη διάρκεια της θητείας του δεν βελτιώθηκαν ουσιαστικά οι απαράδεκτες συνθήκες για πρόσφυγες και μετανάστες. Στις κατηγορίες για ένα παράλληλο σύστημα διοίκησης, παρεμβάσεις στις ανεξάρτητες επιτροπές ασύλου, αδυναμία αξιοποίησης των πόρων, οικογενειοκρατία, ο κ. Μουζάλας θα έπρεπε να είχε απαντήσει. Αλλά δεν το έκανε ποτέ. Ούτε έδωσε εξηγήσεις για τις συνεχείς παραιτήσεις τριών Γενικών Γραμματέων και δύο διευθυντών (!) του υπουργείου του, που συχνά συνοδεύτηκαν με καταγγελίες για το ύφος και την αντίληψη της διοίκησης αλλά άφησαν και υπονοούμενα για οικονομικές ατασθαλίες… (“Το μυστήριο Μουζάλα”, 1/11/2017)
Ποιός τα λέει αυτά; Οι διαχειριστές του site tvxs.gr, του συριζαίου ευρωβουλευτή Κούλογλου. Υποκρίπτεται, άραγε, κάποια «ενδοκοματική κόντρα»; Όχι. Ο Μουζάλας έχει φέρει τόσο καλά σε πέρας την πραγματική εθνική (άρα και φαιορόζ) «γραμμή» εναντίον των προσφύγων / μεταναστών ώστε τα ντόπια αφεντικά του τον προορίζουν για προαγωγή. Σε κάποια ακόμα πιο καλοπληρωμένη καρέκλα, κάπου στην ευρώπη. Δύσκολο με τέτοιες «επιτυχίες», αλλά τι σημασία έχει; Εδώ πριν 2 χρόνια ο ψόφιος κοριός νόμιζε ότι είναι μετεμψύχωση του Λένιν· στον Μουζάλα θα τσιγγουνευτούν οι φαιορόζ τα όνειρα για ευρωμεγαλεία;
Φαιορόζ ανθρωπισμός 2
Το ζήτημα δεν είναι «ηθικό»· ή, σίγουρα, δεν είναι μόνο τέτοιο. Είναι και πολιτικό, με την έννοια που δίνουμε απ’ αυτές εδώ τις θέσεις. Το δίδυμο Μουζάλα – ψεκασμένου έχει το 90% της άμεσης, πρακτικής ευθύνης για την συστηματική, μεθοδική εξαθλίωση πολλών εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών. Πρόκειται για την αποτρόπαια «αποτροπή»: να ζουν άθλια ώστε να μην έρχονται άλλοι…
Οι προηγούμενοι καθεστωτικοί έστελναν τους φασίστες τους για να βουλιάζουν τις βάρκες. Σκότωσαν άμεσα και κατευθείαν. Οι τωρινοί είναι πιο «ανθρωπιστές»: προτιμούν να οχυρώνονται πίσω απ’ τον μικροαστικό μισανθρωπισμό (: φασισμό) των ντόπιων. Σκοτώνουν «με το γάντι», παριστάνοντας τους κακόμοιρους που θα ήθελαν αλλά δεν μπορούν (τρώγοντας εν τω μεταξύ τους ευρωπαϊκούς παράδες, αυτοί και οι φίλοι τους)… Κι όμως: η «βασιλεία» τους έχει κυλήσει χωρίς καν την ελάχιστη πρακτική ένσταση / αντίρρηση. Γιατί; Επειδή διάφοροι «υπερασπιστές των προσφύγων / μεταναστών» ασχολούνται εδώ και πολύ καιρό να βάζουν στο στόχαστρο τους υπεύθυνους του υπόλοιπου 10%, και μάλιστα εντελώς αδιάκριτα: τις μ.κ.ο.
Έχουν οι «μη κυβερνητικές οργανώσεις» κάποια ευθύνη για την εξαθλίωση; Ναι. Αλλά όχι έτσι, γενικά και αδιαφοροποίητα. Ευθύνες έχουν πολλοί ιδιοκτήτες μ.κ.ο., καθώς και ένα ποσοστό εργαζόμενων σ’ αυτές. Όμως σε κάθε περίπτωση αυτοί κινούνταν στο «πλαίσιο» που είχε προσδιορίσει το ελληνικό κράτος. Δηλαδή, αν πρέπει να μιλήσουμε για πρόσωπα, το δίδυμο Μουζάλα – ψεκασμένου.
Η στοχοποίηση της «ουράς» και όχι των κεφαλιών του τέρατος δεν ήταν μια «πολιτική αβλεψία». Ήταν ξέπλυμα των κεφαλιών. Στοιχειώδης ανάλυση της δομής των μηχανισμών που «διαχειρίζονται τις προσφυγικές ροές» στην ελλάδα θα ήταν υπεραρκετή για να δείξει ποιοι κάνουν τι. Στο κάτω κάτω: αν δεν μπορούν οι «επαναστάτες» να κάνουν μια στοιχειώδη ανάλυση του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, τι σκατά μπορούν να κάνουν;
Είπαμε μερικά πράγματα εδώ πριν κάτι μήνες. Ενδεικτικά: σκοτώνοντας με κάθε τρόπο (Κυριακή 26 Φλεβάρη ’17)· πρόσφυγες και μπίζνες (Δευτέρα 13 Μάρτη ’17)· τα κάτεργα(Δευτέρα 13 Μάρτη ’17). Τώρα οι τρισκατάρατες μ.κ.ο. διώχτηκαν απ’ την ιστορία (ίσως για να μπουν κάποιες απ’ αυτές απ’ την πίσω πόρτα…) και το ελληνικό κράτος είναι επίσημα ο μοναδικός «διαχειριστής». Επί τη ευκαιρία όμως, αφού χωρίς τις μ.κ.ο. χάνεται ο φερετζές που έκρυβε τα ανθρωποφάγα σαγόνια του, θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και ο «ανθρωπιστής υπουργός».
Τι απομένει προς το παρόν εκτός απ’ την εξαθλίωση των ανθρώπων; Η συνενοχή όσων προσπαθούν να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη «πετώντας την μπάλα» όσο πιο μακρυά γίνεται…
Φαιορόζ ανθρωπισμός 3
Απ’ τον αγγλικό καθεστωτικό guardian μαθαίνουμε ότι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σάμου (μόνο εκεί;) είναι πιθανό να ξαναπεθάνει κόσμος τον χειμώνα που έρχεται. Πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν οι αιχμάλωτοι των ελληνικών «hot spots» σε καλοκαιρινές σκηνές μέσα στα δέντρα; Η μόνη ελπίδα που τους έχει απομείνει είναι να αρρωστήσουν, για να περάσουν κάποιες μέρες σε κάποιον προφυλαγμένο από καιρούς και δαίμονες νοσοκομειακό θάλαμο.
Αυτός ήταν και παραμένει ο στόχος (και) των φαιορόζ: η απο-ανθρωποποίηση των φυγάδων. Αυτόν τον σκοπό έχει υπηρετήσει πιστά τόσο ο Μουζάλας όσο και ο ψεκασμένος· με τους μηχανισμούς τους, τις παρέες τους, τα κυκλώματά τους. Με το αζημίωτο φυσικά: είναι απλό να είναι οι αξιωματούχοι καθάρματα, αλλά θεωρούν δικαίωμά τους να πληρώνονται καλά γι’ αυτό. Πάνω απ’ το τραπέζι· και από κάτω.
Να γίνεται η αρρώστια η μόνη ελπίδα σου να ζεσταθείς μέσα στο χειμώνα: αυτή η «ελπίδα που ερχόταν» το 2015 ήταν φονική. Κάτι καταλάβαιναν οι φασίστες που «στέκονταν προσοχή» στο δρόμο της…
Το είδαμε: bluebig.wordpress.com
Πηγή: www.sarajevomag.gr
Cover artwork: Luis Cruz Azaceta’s “The Journey,” 1988, refers to the artist’s escape from Cuba, and to the hardships experienced by immigrants of all kinds.
