Η εργατική τάξη, το ελληνικό κεφάλαιο και το παράδειγμα μιας χρεωκοπίας γνωστής αλυσίδας στη Λακωνία
Την ώρα που το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, στην εποχή της κυβέρνησης της «αριστεράς», μέσω της καλά οργανωμένης προπαγανδιστικής του μηχανής μας ταΐζει με πολεμοχαρή σχέδια (Τουρκία), με την εθνικιστική υστερία για το όνομα της Μακεδονίας, αλλά και με την δήθεν ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, τα πρωτογενή πλεονάσματα κοκ, η εξαθλίωση της εργατικής τάξης στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους διευρύνεται. Με άλλα λόγια, όσο και να ωρύεται το ελληνικό κεφάλαιο ότι τα πράγματα πάνε «καλύτερα», η σκληρή πραγματικότητα για τους/τις εκατοντάδες χιλιάδες εργατών/τριών στην Ελλάδα είναι διαφορετική.
Τις τελευταίες μέρες πήρε ξανά έκταση κάτι που ήταν γνωστό εδώ και μήνες, ότι δηλαδή επιχειρηματίας στη Λακωνία πετά 160 εργαζόμενους στο δρόμο από αλυσίδα καταστημάτων της περιοχής. Οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πάνω από 90 από αυτούς τους εργαζόμενους έχουν καταφύγει στη δικαιοσύνη προκείμενου να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους και να προστατεύσουν την αξιοπρέπειά τους. Δεν είναι λίγοι δε και οι υπάλληλοι, οι οποίοι – λόγω των δυσμενών συνθηκών – αναγκάστηκαν να παραιτηθούν, προκειμένου να αναζητήσουν αλλού επαγγελματική στέγη, κινδυνεύοντας έτσι να χάσουν τις αποζημιώσεις απόλυσης και των δεδουλευμένων. Φαίνεται πως ο Λάκωνας επιχειρηματίας προσπαθεί να μπει στον Πτωχευτικό Νόμο ή να δηλώσει πτώχευση, καθώς τα χρέη του προς το Δημόσιο αλλά και προς τον Ιδιωτικό Τομέα είναι τεράστια. Τα καταστήματα εδώ και πολλούς μήνες είναι άδεια από εμπορεύματα και τα όποια χρήματα υπήρχαν στα ταμεία είναι άγνωστο το πού πήγαν. Τα περισσότερα καταστήματα της αλυσίδας άρχισαν να κλείνουν όταν η ΔΕΗ άρχισε να κόβει το ρεύμα για χρέη.
Οι εργαζόμενοι της αλυσίδας, σύμφωνα με ανακοίνωση, δίκαια απαιτούν:
-
Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων.
-
Τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας.
-
Την πλήρη ενημέρωση σχετικά με το μέλλον της επιχείρησης και των εργαζομένων.
Για τον λόγο αυτό, οι εργαζόμενοι καλούν όλους τους φίλους και φίλες να σταθούν στο πλευρό τους την προσεχή Παρασκευή, 27/4/2018, ώρα 9 πμ, στο Ειρηνοδικείο Γυθείου όπου εκδικάζεται η προσφυγή τους.
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, σχεδόν σε κάθε γωνιά του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, εργαζόμενοι/ες έφτασαν στα όρια της εξαθλίωσης. Απολύσεις, περικοπές μισθών, χρεωκοπία επιχειρήσεων, εξαγορές ή συγχωνεύσεις με τραγικές συνέπειες για την εργατική τάξη. Την ίδια ώρα που «διάφοροι» μας λένε ότι τα «μνημόνια» και τα μέτρα λιτότητας εξυπηρετούν αποκλειστικά το «ξένο κεφάλαιο» και την κερδοφορία του, αρχίζει να αχνοφαίνεται ποια είναι η πραγματική έκταση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, ποιος άλλος επωφελείται από τα μέτρα που πάρθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και δεν είναι άλλος από το ελληνικό κεφάλαιο. Γιατί ποιον άλλον θα εξυπηρετούσε αυτή η νέα πραγματικότητα με τις περικοπές μισθών και τη συνολική επίθεση σε κάθε εργατικό δικαίωμα, σε κάθε εργατική διεκδίκηση; Εμείς για ακόμα μια φορά θα βροντοφωνάξουμε ότι ο κύριος εχθρός βρίσκεται εδώ και είναι μέσα στην ίδια μας την χώρα [1]. Και είναι ο ίδιος για όλους τους εργάτες/τριες. Όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν εδώ τα προηγούμενα χρόνια, είχαν έναν και μόνο στόχο. Τη διαφύλαξη, συντήρηση και διεύρυνση της κερδοφορίας του κεφαλαίου αυτής της χώρας. Ωστόσο κανείς δεν υποστηρίζει ότι επενδυτικά κεφάλαια και από άλλες μεριές του πλανήτη δεν επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση. Όσοι όμως υποστηρίζουν αντιδραστικά ιδεολογήματα περί μιας παγκόσμιας συνωμοσίας ενός αφηρημένου «καπιταλιστικού» κακού που από την μία βρίσκεται στις «τράπεζες» και τους «διεθνείς τοκογλύφους» και από την άλλη σε αιμοσταγή κράτη και λαούς, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, ρίχνουν νερό στο μύλο ενός φετιχιστικού «ψευδο-αντικαπιταλισμού» και της εθνικοσοσιαλιστικής (ναζιστικής) κοσμοθεωρίας.
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Ένας Έλληνας καπιταλιστής κλείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα κηρύσσοντας χρεωκοπία. Καλό είναι να αναρωτηθούμε πού βρίσκονται τώρα τα χρήματά του. Πιθανόν ασφαλισμένα σε τράπεζες άλλων χωρών. Το κεφάλαιο δεν είναι εθνικό, είναι παγκόσμιο. Για τις εργάτριες/τες δεν πρέπει να έχει σημασία αν είναι «μεγάλο» ή «μικρό». Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι το κεφάλαιο είναι μια σχέση κυριαρχίας και εκμετάλλευσης, η οποία διαμεσολαβεί πάνω σε κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι αυτή η σχέση που στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια και την εξαθλίωση και αυτό είναι το ζουμί.
Την ίδια ώρα φασίστες κάθε κοπής διατυμπανίζουν ότι το πρόβλημα της ανεργίας και της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης δεν είναι η καπιταλιστική κρίση, η εκμετάλλευση της εργασίας κοκ, αλλά οι Άλλοι (με Α κεφαλαίο) εξαθλιωμένοι εργάτες που έρχονται από χώρες που έχουν υποστεί τις συνέπειες της καπιταλιστικής κατάρρευσης,των πολέμων (π.χ. Συρία) και των ανθρωπιστικών κρίσεων. Είναι ένα ακόμα ιδεολογικό όπλο στα χέρια της καπιταλιστικής κυριαρχίας ενάντια στην εργατική και κοινωνική χειραφέτηση.
Οι υποσχέσεις της Κυβέρνησης για έξοδο από την κρίση αν και κάλπικες, ακόμα και για το ίδιο το ελληνικό κεφάλαιο, έχουν και μια μικρή δόση «αλήθειας», αν δηλαδή μπορεί να υπάρχει έστω και μια στιγμή αλήθειας σε ένα καθολικό ψέμα. Αλλά αυτή η περίφημη «έξοδος από την κρίση» δεν αφορά την εργατική τάξη σε αυτή τη χώρα, είτε αυτή έχει ελληνική ταυτότητα, είτε όχι. Για την εργατική τάξη, η κρίση θα παραμείνει μια μόνιμη κατάσταση, μέχρι αυτή η τάξη να κατανοήσει τη δύναμή της και να αμφισβητήσει συνολικά την καπιταλιστική εξουσία. Γιατί δεν υπάρχει καμία λύση στα πλαίσια του καπιταλιστικού πολιτισμού. Όσο και να μας διαβεβαιώνουν οι διάφοροι «αριστεροί» παρατρεχάμενοι, ότι μπορούμε να γυρίσουμε σε προηγούμενα στάδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης (νεοκεϋνσιανισμός) μέσω μιας «εθνικής ανασυγκρότησης» της καπιταλιστικής οικονομίας, ψεύδονται συνειδητά.
Όλα τα παραπάνω είναι κομμάτια ενός παζλ του κεφαλαίου. Η διεξοδική μελέτη και ανάλυση αυτού του παζλ είναι κομβικής σημασίας για τους αγώνες του μέλλοντος, ειδικά τώρα σε μια περίοδο ήττας και υποχώρησης του εργατικού κινήματος. Αυτά πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη και οι εργάτριες/ες της συγκεκριμένης επιχείρησης στη Λακωνία. Ότι ο εχθρός είναι συνολικά το κεφάλαιο, που είναι και το μόνο υπεύθυνο για την τραγική κατάσταση που βιώνουν σήμερα. Ο κύριος «Λάκωνας επιχειρηματίας» έχει «δέσει τον γάιδαρό του» κηρύξει δεν κηρύξει χρεωκοπία, αντίθετα αυτοί/ές που πάλι θα πληρώσουν τα σπασμένα είναι οι εργαζόμενοι/ες.
Καλούμε κάθε φίλο και φίλη από τη Λακωνία να στηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων και να παρευρεθεί την Παρασκευή, 27/4/2018, ώρα 9 πμ, στο Ειρηνοδικείο Γυθείου όπου εκδικάζεται η προσφυγή τους. Να μην τους αφήσουμε μόνους, γιατί η δική τους υπόθεση δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση κάθε καταπιεσμένου και κατατρεγμένου εργάτη/τριας σε αυτή τη χώρα και σε ολόκληρο τον κόσμο.
-
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους/ες
-
Στήριξη στα αιτήματα που επέλεξαν οι ίδιες/οι
-
Για την εργατική αυτονομία
Ο Εχθρός είναι εδώ και είναι στην ίδια μας την χώρα.
[1] Την φράση αυτή την δανειστήκαμε από τον τίτλο ενός παράνομου φυλλαδίου που έγραψε ο γνωστός Γερμανός κομμουνιστής Καρλ Λίμπνενχτ το 1915, κατά την διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου.
Πηγή: https://theshadesmag.wordpress.com
