#oi_istories_sas
Διηγείται η Black Hook
Για το #IFI
Πρόσφατα και με αφορμή ένα εργασιακό συμβάν, μπόρεσα επιτέλους να δώσω πρόσωπο στη λέξη μaλάkaς.
Η αλήθεια είναι πως στα 15+ χρόνια εργασίας που μετρώ, είχαν κονταροχτυπηθεί πολλοί/πολλές συνάδελφοι, προϊστάμενοι ή υφιστάμενοι, για τον θρόνο της μαλακίας, διότι ως γνωστόν, η ανταγωνιστικότητα στις εταιρείες απλώνεται σαν θανάσιμος ιός ταινίας sci-fi και καταλαμβάνει ακόμα και αρνητικές έννοιες. Ναι, μπορεί ένας εργαζόμενος να γίνει ανταγωνιστικός στη μaλαkiα και να βάλει τα δυνατά του σκεπτόμενος «καλά, τώρα θα δεις πόσο μαλάκας μπορώ να γίνω!»
Επί του γεγονότος λοιπόν:
Aνώτερο στέλεχος, αρχιμανατζαρέος ντε, κατεβαίνει στον όροφο των «δουλικών» και όπως χασομεράει -ε, συγγνώμη, μανατζάρει τους άλλους πρέπει να πω- παίρνει το μάτι του στην οθόνη υπαλλήλου μία εν τη γενέσει γκάφα.
Η υπάλληλος
Η υπάλληλος είναι 22 ετών και με ευχάριστη προσωπικότητα. Έχει περίπου 3 μήνες στο αντικείμενο, είναι η πρώτη της και παντελώς άσχετη με το αντικείμενο σπουδών της θέση εργασίας. Η ανάγκη της για μισθό την οδήγησε προφανώς στο να κάνει το επαγγελματικό της ντεμπούτο σε μία δουλειά που της είναι σίγουρα αδιάφορη αλλά της φέρνει αυτά τα υπερεκτιμημένα 600 ευρώ στο τέλος κάθε μήνα. Δεν έχει προλάβει να εκπαιδευτεί στο αντικείμενο ενασχόλησής της επαρκώς, παρά μόνο κατάφερε να «της δείξουν» δυο-τρεις διαδικασίες χειρισμού του όγκου εργασίας την πρώτη της μέρα, χωρίς βαθύτερη επεξήγηση εννοιών, όρων, τακτικών και ουσιαστικών πραγμάτων, που ένας έμπειρος εργαζόμενος θα απαιτούσε να μάθει από την πρώτη εβδομάδα. Ουσιαστικά, την έριξαν, όπως κάνουν συνήθως, στα «βαθιά νερά» και της πέταξαν μία καρέκλα, ένα πληκτρολόγιο και ένα τηλέφωνο για να τα βγάλει πέρα.
Το σκηνικό
Ο μάνατΣερ λοιπόν, κωλοβαράει – «επιβλέπει» τη φάση, είπαμε- με τα χέρια στην τσέπη και βλέπει την …ας την λέμε Χ., να γράφει ένα email -για εσωτερική χρήση- στο οποίο έχει αποδώσει λάθος χρήση/έννοια σε μία λέξη (αγγλικά). Η λέξη είναι ορολογία του κλάδου και είναι σχετικά αναμενόμενο ένας άνθρωπος που δε γνωρίζει τη βιομηχανία αυτή να μην την έχει ξανακούσει.
Η Χ. έχει παράλληλα ανοίξει google search και για κακή της τύχη, πετυχαίνει την ορολογία μεταφρασμένη με άλλη έννοια, που θα ταίριαζε ίσως στην περίπτωση. Οπότε, ο google της επιβεβαιώνει την λάθος εντύπωση που είχε και αυτή πλέον έχει πάρει φόρα να ετοιμάσει ένα email που φυσικά δεν θα έβγαζε κανένα νόημα και θα προκαλούσε περίεργες εντυπώσεις στον παραλήπτη.
Ο μάνατΣερ θα μπορούσε να κάνει πολλά.
Θα μπορούσε να την ρωτήσει γιατί το γράφει αυτό! Θα μπορούσε να της πει απλά ότι «έχει κάνει λάθος» και να της εξηγήσει τι σημαίνει η λέξη. Θα μπορούσε να της ζητήσει να «ενοχλήσει» την προϊσταμένη της και να της ζητήσει βοήθεια για τη σύνταξη του email.
Άγνωστος παράγοντας:
Ο μάνατΣερ έχει προσωπική εμπάθεια και ανοιχτή βεντέτα με την προϊσταμένη της Χ. Οπότε, καθώς σκατόψυχος, θέλει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Με ένα παρ ‘ολίγον λάθος -αφού το email δεν έχει καν σταλεί- να ξεφτιλίσει δύο ανθρώπους.
Ζητάει από την Χ., χασκογελώντας σαν σχολιαρόπαιδο κακομαθημένο, να σηκωθεί από τη θέση της και να τον ακολουθήσει δύο μέτρα πιο κει, μέχρι το γραφείο της προϊσταμένης (ας την λέμε Π.).
Ξεκινώντας με ειρωνικό τόνο, ο οποίος αυξάνεται σταδιακά σε έντονη επίπληξη και κορυφώνεται σε στρατοκαυλίαση, αρχίσει να λέει -μπροστά σε όλους τους παρευρισκόμενους- πως η Χ. είναι «άχρηστη», πως δε ξέρει τι της γίνεται, πως μπορεί να είναι χαζή(;) και πως εξίσου άχρηστη είναι και η Π. που δε μπορεί να επιβλέψει σωστά, δεν εκπαιδεύει σωστά.
Και τι σημασία έχει άλλωστε που είναι υπο-στελεχωμένο το τμήμα αυτό και δεν προλαβαίνει κανείς να κατουρήσει! Θα έπρεπε «να κάτσουν τα βράδια, τα Σάββατα, τις Κυριακές και να διαχέουν τη γνώση». Η Χ. ξεσπάει σε κλάματα. Η Π. του ανταπαντάει μαγκωμένα και σχετικά διπλωματικά. Τελικά, με την επέμβαση ανώτερου στελέχους -πάντα υπάρχει ένας πιο πάνω από τον πάνω- το θέμα λήγει.
Σε δεύτερο χρόνο, ο μάνατΣερ βρίσκεται σε «πηγαδάκι» με συναδέλφους στην κουζίνα, τους οποίους δεν «μανατζάρει» άμεσα οπότε και δε μπορεί να τους κάνει «ντα»- και μάχεται να αποδείξει πως η συμπεριφορά του είναι καθ’ όλα αποδεκτή και λογική αφού είναι μάνατΣερ. Δηλαδή, παραθέτω αυτούσια κάποια από τα αηδιαστικά λεγόμενά του – που ξαναλέω, ήταν το επιχείρημά του έναντι στις παρατηρήσεις των συναδέλφων του:
«Τι πάει να πει με ποιο δικαίωμα; Έχω κάθε δικαίωμα να της μιλήσω έτσι!»
«Εγώ ρε; Εγώ δουλεύω από τα 19 μου, ξέρεις τι πούτσα έχω φάει εγώ;»
«Όχι, δεν βγάζω τα απωθημένα μου, αλλά και μένα έτσι μου μίλαγαν όταν πρωτοξεκίνησα»
«Δουλεύω 20 χρόνια και έχω κερδίσει το δικαίωμα να σπάω πλάκα»
«Είμαι manager τους και δικαιούμαι να διασκεδάσω λίγο μαζί τους για να ξελαμπικάρομαι από την πολλή δουλειά που έχω»
«Είναι υποχρέωση της Χ. να τα μάθει μόνη της. Τι σημασία έχει αν είναι χαμηλόμισθη ή αν δεν είναι ικανοποιημένη; ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει σκληρά για να ανταμειφθεί ίσως, μετά από χρόνια.»
Κάποια συνάδελφός του – που μάλλον διαβάζει και αυτή IFORINTERVIEW 🙂 τον χειρίστηκε ως εξής:
Του είπε πως η δική του εργασιακή κακομεταχείριση ή η μεγάλη και τρανή προϋπηρεσία του, δεν του δίνει κανένα απολύτως δικαίωμα να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, σε κανέναν.
Τον ρώτησε αν θα μιλούσε ή έπραττε ομοίως αν η Χ. ήταν άντρας και όχι γυναίκα ή αν θα «μαλάκωνε» τον τόνο του, φοβούμενος μια διαφορετική αντίδραση. Της παραδέχτηκε ότι ίσως και αν το έκανε. Του είπε πως είναι δειλός και «τσάμπα μάγκας» αφού μόνο εκεί που τον παίρνει «ζορίζει τις καταστάσεις» και το τεκμηρίωσε:
«Αν δεν θέλεις να έχεις στην ομάδα σου άτομα με κενά γνώσεων, τότε θα πρέπει να αφιερώσεις εταιρικούς πόρους και εργατοώρες για να εκπαιδεύσεις τους νέους. Αν πάλι δε θες να το κάνεις αυτό αλλά ταυτόχρονα, στα καθήκοντα σου ως μάνατΣερ είναι και η επιλογή των υπαλλήλων προς πρόσληψη, τότε να βγάλεις τα καβούρια από την τσέπη και να πληρώσεις κάτι παραπάνω ώστε να πάρεις παιδιά με το ανάλογο πτυχίο, που θεωρητικά απαιτεί το αντικείμενο, ώστε να κάνεις risk assessment – τρελαίνονται για κάτι τέτοια οι μάνατΣερς- και να αποτρέψεις τέτοιες γκάφες.
Αλλά μάντεψε! Δεν είσαι δα και τόσο σημαντικός εδώ μέσα για να επιβάλεις στο μεγάλο αφεντικό τη σωστή γραμμή.
Αν κάτι θα έπρεπε να έχεις κερδίσει δικαιωματικά με τα 20 χρόνια που έχεις στην πλάτη σου και τον τίτλο που φέρεις στην κωλοκάρτα σου, θα ήταν το θάρρος να πας μέσα στο γραφείο του ιδιοκτήτη και να απαιτήσεις κάποια πράγματα για τους υπαλλήλους. Ή όπως λες και εσύ, να πας μέσα αν είσαι τόσο σκληρός kariolhc και να «σπάσεις» πλάκα με τον εκατομμυριούχο -αφού ψοφάς για πλάκα δηλαδή.
Γιατί δεν πας μέσα να του πεις, «Είδες κύριε Καράφλα μου τι συμβαίνει όταν παίρνουμε ανθρώπους με ψίχουλα και δεν επενδύουμε πάνω τους τίποτα;».
#IFI:
Μαλάκα δεν τον είπε. Και αυτό αφήνει τον επίλογο ελλιπή. Αλλά μπορούμε να το θέσουμε ως ερώτημα για όσους διαβάζουν το άρθρο:
Είναι αυτός ο μάνατΣερ ο μaλάkaς για το πρώτο εξάμηνο του 2019;
#oi_istories_sas
Διηγείται η Black Hook
Για το #IFI