fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

“Δουλεύεις 12-15 ώρες τη μέρα, 30 μέρες το μήνα” | Επάγγελμα Οδηγός Ταξί

στo Working heroes

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
Επάγγελμα: Οδηγός Taxi
Μάκης Χ., ετών 35 / Makis Taxi Services
Αθήνα, Νοέμβριος 2017
Συνέντευξη στην Αμάντα Πατσοπούλου

 

Ένα παράδοξο στη χώρα μας είναι το γεγονός πως όλοι όσοι/ες έχουμε δίπλωμα οδήγησης, νομίζουμε ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε επαγγελματίες οδηγοί ταξί. Σε μία κοινωνία γεμάτη στερεότυπα για τους ταξιτζήδες, σε δρόμους που μεροληπτούν εναντίον αυτού του κλάδου, το I for Interview βρήκε την ευκαιρία να πιάσει κουβέντα με τον Μάκη, οδηγό ταξί εδώ και 7 χρόνια. Προς έκπληξη μας, ο Μάκης, όχι μόνο απάντησε ανοιχτά σε όλες τις ερωτήσεις μας αλλά μας ξάφνιασε εξίσου, λέγοντας μας πως είναι ιδιαίτερα θετικός στη νέα τάση που επέβαλαν οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες περί της αξιολόγησης των ταξιτζήδων. Μία νέα γενιά οδηγών ταξί, μία νέα προσέγγιση στην υπηρεσία και ένας επαγγελματισμός καθρεφτίζονται στα λεγόμενα του. Πριν μπείτε στο επόμενο ταξί, διαβάστε όσα συζητήσαμε:

Πόσα χρόνια απασχολείσαι σαν Οδηγός Ταξί; Ποιες είναι οι συνθήκες εξάσκησης του επαγγέλματος για σένα, έχεις ιδιόκτητη άδεια ή ενοικιάζεις ταξί, μισή βάρδια ή ολόκληρη;

Είμαι οδηγός ταξί από το 2010 ενοικιάζω την άδεια ταξί και το αυτοκίνητο για ολόκληρη την βάρδια

Τι άλλες δουλειές έχεις εξασκήσει στο παρελθόν; Έχεις κάποια ειδίκευση ή πτυχίο ή τέχνη πέρα από την επαγγελματική άδεια οδήγησης;

Έχω σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΤΕΙ Χαλκίδας. Στο παρελθόν και παράλληλα με τις σπουδές μου έκανα διάφορες δουλειές, όπως σε σούπερ μάρκετ, σε μαγαζί με οπτικά είδη, delivery και άλλα.

Πώς και γιατί αποφάσισες να «ανέβεις» στο ταξί;

Ανέβηκα στο ταξί εντελώς τυχαία. Δεν ήταν κάτι που το σκεφτόμουν καιρό. Ο πατέρας μου δούλευε ήδη πέντε χρόνια ταξί, είδα και ότι στο επάγγελμα που είχα σπουδάσει δεν είχα πολύ μέλλον ενώ παράλληλα στο ταξί τότε “έβγαινε ένα καλό μεροκάματο” -ήταν η εποχή πριν από την κρίση-  και κάπως έτσι, το 2010 αποφάσισα να το δοκιμάσω.

Τι διαφορές έχει, στην πράξη και στο καθημερινό εισόδημα, ένας οδηγός ταξί με ιδιόκτητη άδεια σε σχέση με έναν οδηγό; Μπορείς να μας δώσεις μια γενική εικόνα για το πώς εξασφαλίζει «ένα καθαρό μισθό στα χέρια του» ένας οδηγός με βάση τη καθημερινότητά του;

Στην πράξη, ένας οδηγός ταξί έχει να πληρώσει το ενοίκιο του, το οποίο δεν το έχει προφανώς ο ιδιοκτήτης ταξί. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα εάν κάποιος ενοικιάζει την άδεια 50 ευρώ την ημέρα + 10 ευρώ ΟΑΕΕ + 15 ευρώ το πετρέλαιο + 10 ευρώ οι φθορές μας κάνει σύνολο 85 ευρώ. Από κει και πέρα, μετά τα 85 ευρώ, ό,τι βγάλεις είναι το κέρδος σου. Υπάρχουν μέρες που δεν έχει δουλειά και έτσι απλά, μπορεί να μην έχεις καθόλου κέρδος.

Οπότε, πού κυμαίνεται σε ευρώ ένα «καλό» ημερομίσθιο σήμερα στην Αθήνα; Πότε θεωρείς ότι έκλεισε καλά η βάρδια και πότε «μπαίνεις μέσα» οικονομικά;

Με βάση όσα είπα παραπάνω, ένα καλό ημερομίσθιο είναι γύρω στα 115 ευρώ στη βάρδια σου,  να έχεις δηλαδή τουλάχιστον 30 ευρώ κέρδος. Από εκεί και πέρα και σε μέρες που δεν έχει δουλειά, κοιτάς τουλάχιστον να βγάλεις τα έξοδά σου για “να μη μπεις οικονομικά μέσα”.  Στο μήνα επάνω εάν καταφέρεις και έχεις 900 ευρώ κέρδος, λες και ευχαριστώ. Θα μου πεις,  900 ευρώ στην Ελλάδα της κρίσης είναι άσχημα; Αν αναλογιστείς όμως ότι δουλεύεις 12 με 15 ώρες την ημέρα, 30 μέρες το μήνα για 900 ευρώ τότε, ναι είναι λίγα. Επίσης, βάση της ποιότητας της δουλειάς και της φύσης του επαγγέλματος,  τα νεύρα, την κούραση, την ψυχολογική φθορά κτλ. , είναι λίγα.

Υπάρχουν τακτικές εξάσκησης του επαγγέλματος; Και αν ναι, ποιες είναι αυτές; (πχ. άλλοι προτιμούν την πιάτσα, άλλοι κινούνται συνεχώς ψαρεύοντας επιβάτες, άλλοι λειτουργούν με «κλειστές» συμφωνίες με ξενοδοχεία και εστιατόρια κλπ.) Ποιος είναι ο πιο εφικτός και πιο προσοδοφόρος τρόπος να δουλέψεις ένα ταξί κατά τη γνώμη σου;

Οι τακτικές εξάσκησης του επαγγέλματος διαφέρουν και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες Ένας παράγοντας είναι η ηλικία. Κάποιος που έχει δουλέψει 35 χρόνια στους δρόμους, έχει κουραστεί, έχει βαρεθεί και προτιμά να κάθεται στην πιάτσα. Άλλος παράγοντας είναι η κατάσταση του αυτοκινήτου, δηλαδή εάν κάποιος έχει ένα ακριβό και καινούργιο αυτοκίνητο, τύπου Mercedes, μπορεί να δουλέψει με ξενοδοχεία. Και επίσης εξαρτάται η τακτική σου από το αν είσαι ιδιοκτήτης ή οδηγός. Όταν είσαι οδηγός και έχεις τόσα πολλά έξοδα ανά ημέρα, είναι πολύ δύσκολο να πάρεις το ρίσκο να κάτσεις στην πιάτσα μία ώρα και να πάρεις μία κοντινή διαδρομή για 3,5 ευρώ. Δε συμφέρει. Εγώ δουλεύω κυρίως “το δρόμο”,  δηλαδή ένα 80% στο δρόμο και ένα 20% σε πιάτσα. Συνήθως προτιμώ την πιάτσα το βράδυ και σε μέρη που βγαίνει κόσμος για ποτό, για καφέ, για φαγητό.

Πόσες ώρες εργάζεσαι την ημέρα, πόσες ημέρες την εβδομάδα; Διάλειμμα, φαγητό, άλλες συνήθειες; Περιέγραψε μας την εργασιακή σου καθημερινότητα και τη ρουτίνα σου.

Εργάζομαι από 12 έως 15 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, 30 ημέρες το μήνα. Συνήθως ξεκινάω τη βάρδια μου στις 6:00 το πρωί και τελειώνω 18:00 το απόγευμα ή 20:00 ή πολλές φορές ακόμα πιο αργά, αναλόγως με την είσπραξη που έχω κάνει. Γύρω στις 14:00, το μεσημέρι κάνω ένα διάλειμμα 20 λεπτών για το μεσημεριανό φαγητό μου. Έχω ξεχάσει τι σημαίνει να κάθεσαι τα Σαββατοκύριακα, να πηγαίνεις για καφέ με φίλους κτλ κτλ.

Οδική παιδεία, οδική συμπεριφορά, οδικές παραβάσεις: πώς εξηγείς το φαινόμενο που περιγράφεται ως «οδήγηση ταρίφα». Είναι η τριβή με την οδήγηση που προκαλεί τόσες παραβάσεις ή είναι μια γενικότερη νοοτροπία- αυτοπεποίθηση περί οδηγητικών ικανοτήτων; Τι «κακές συνήθειες» καταλογίζεις στον εαυτό ή/και σε συναδέλφους σου;

Δεν πιστεύω ότι η “οδήγηση ταρίφα” όπως λες οφείλεται στην αυτοπεποίθηση περί οδηγητικών ικανοτήτων, περισσότερο πιστεύω πως οφείλεται στην τριβή με την οδήγηση, στις πολλές ώρες και στην κούραση. Φαντάσου ότι όταν πηγαίνεις ένα ταξίδι τριών ωρών, νιώθεις κουρασμένος. Πόσο μάλλον όταν είσαι 12 και 15 ώρες στην κίνηση και στο χάος της Αθήνας! Προφανώς, όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί επαγγελματίες. Έτσι και στο δικό μας κλάδο. Εννοείται βέβαια πως όταν κάποιος περνάει με κόκκινο το φανάρι, αυτό δε σημαίνει ότι το κάνει επειδή είναι κουρασμένος! Όπως σου είπα πριν, απλά είναι κακός επαγγελματίας.  Επίσης υπάρχουν κάποια πράγματα που δε μπορεί να τα καταλάβει κάποιος όσο είναι “έξω από το χορό”, άλλωστε και εγώ πριν γίνω ταξιτζής τους κατηγορούσα για τα πάντα στο δρόμο. Όταν μπήκα λοιπόν στο χορό, τότε και χόρεψα και είδα κάποια πράγματα και έτσι αποφάσισα να μη ξανά κατηγορήσω κανένα άτομο, σε κανένα επάγγελμα και για κανένα λόγο.  Μας κατηγορούν ότι σταματάμε μέσα στη μέση του δρόμου,  ενώ λίγο πιο κάτω έχει χώρο στα δεξιά για να αποβιβάσουμε τον πελάτη. Όταν όμως έχω τη γιαγιά λοιπόν και της λέω “Κυρία μου, να σας αφήσω 4 μέτρα πιο κάτω για να μην ενοχλούμε και τους άλλους;” και αρχίζει η γιαγιά και ωρύεται γιατί δε θέλει να περπατήσει ούτε 4 μέτρα, εγώ τι να κάνω; Οπότε όπως καταλαβαίνεις, όποια απόφαση κι αν πάρω, κάποιος θα δυσαρεστηθεί, είτε είναι η γιαγιά είτε ο οδηγός από πίσω μου.

Η ιδιότητα «Ταξιτζής» συνοδεύεται πλέον από δεκάδες στερεότυπα και αντιμετωπίζεται περισσότερο ως «φιλοσοφία/νοοτροπία/στάση ζωής» και λιγότερο ως επάγγελμα. Πώς κατέληξε η ελληνική κοινωνία «να αγαπά να μισεί» το μέσο ταξιτζή και να του αποδίδει μία τόσο γραφική φιγούρα; Το «πανεπιστήμιο της ζωής» και οι συζητήσεις επί παντός επιστητού που φημίζεται πως διαδραματίζονται μέσα στα οχήματα των ταξιτζήδων, είναι μύθος ή έχουν μία δόση αλήθειας;

Νομίζω ότι η κοινωνία αγαπάει να μισεί τον ταξιτζή περισσότερο λόγω των καταλοίπων που υπάρχουν από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Είναι αυτό που λένε ότι “το χρήμα διαφθείρει”. Εκείνη την εποχή βλέπεις, οι ταξιτζήδες δεν είχαν ανάγκη τους πελάτες όπως τώρα, είχαν πάρα πολύ δουλειά! Οπότε και είχαν τη λογική του “αν δεν σ’ αρέσει η συμπεριφορά μου ή το ταξί μου κατέβα και θα πάρω άλλους 50 στα δέκα μέτρα πιο κάτω”.  Αυτή η λογική συνυπήρχε με το γεγονός ότι ασκούσαν το επάγγελμα άτομα τα οποία δεν είχαν… δε θα πω τη μόρφωση αλλά πως “δεν είχαν την παιδεία περισσότερο” και τη θέληση να εξελιχθούν, να κάνουν το επάγγελμα καλύτερο.  Οπότε έτσι ήρθε η τριβή και η ρήξη με τον κόσμο.  Νομίζω πως και στις μέρες, το ίδιο συμβαίνει  λόγω εκείνης της εποχής, αφού κυρίως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι είναι προκατειλημμένοι με τον ταξιτζή σε αντίθεση με τους νέους που είναι πιο χαλαροί. Πιστεύω ότι η γενιά των νέων ταξιτζήδων, όπως είναι η δική μου, έχει ανεβάσει το επίπεδο του επαγγέλματος και δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν, είτε από θέμα συμπεριφοράς είτε από θέμα καθαριότητας ή ευγένειας και τα λοιπά.  Όσον αφορά στο θέμα του “Ανοικτού Πανεπιστημίου” και του “ξερόλα ταρίφα”,  είναι και αυτό ένα στερεότυπο που φθίνει και σιγά-σιγά θα εξαλειφθεί. Είναι πιστεύω η ίδια περίπτωση, φαινόμενο που δημιουργήθηκε από τους μεγαλύτερους ταξιτζήδες που ζήσανε τις χρυσές εποχές των ταξί. Προφανώς όταν δουλεύεις 30 – 35 χρόνια στο τιμόνι, σίγουρα θα υπάρχουν πολλές ιστορίες που όντως συνέβησαν και δεν είναι παραμύθια. Έχουν συμβεί και σε μένα πολλά,  αλλά λόγω χαρακτήρα δε θα κάτσω να τις πω στον πελάτη, να τον ζαλίζω και να το παίξω ξερόλας. Απλά θα τις κρατήσω για μένα.

Ποια είναι η προσωπική σου τοποθέτηση και αξιολόγηση της εφαρμογής BEAT; Κρίνοντας αντικειμενικά αλλά και σε συνδυασμό με την προσωπική σου εμπειρία από τη χρήση της, ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα εντοπίζεις στην ένταξη ενός επαγγελματία οδηγού ταξί στην πλατφόρμα;

Χρησιμοποιώ την εφαρμογή beat και είμαι πολύ ευχαριστημένος αφού το 80% των διαδρομών που παίρνω, είναι από την εφαρμογή.  Τα πλεονεκτήματα από την εφαρμογή είναι ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να πάρω μία κούρσα και να μην κάνω άσκοπα χιλιόμετρα ψάχνοντας για πελάτες από το δρόμο. Επίσης, ξέρω από πριν ποιος θα μπει μέσα στο ταξί, υπάρχουν τα στοιχεία του στο database της εφαρμογής,  οπότε δε θα έχω πρόβλημα αν είναι κάποιος απατεώνας που θέλει να με κλέψει. Σαν μειονέκτημα δε μπορώ να βρω κάτι, γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Η εφαρμογή BEAT εισήγαγε έναν άτυπο μηχανισμό ατομικής αξιολόγησης της υπηρεσίας που προσφέρει ο κλάδος σας, καθώς έδωσε στον πελάτη τη δυνατότητα να επιλέγει βάσει ποικίλων κριτηρίων ποιο ταξί θα «καλέσει» αλλά και να βαθμολογεί ή/και να σχολιάζει έπειτα, μετά την ολοκλήρωση της υπηρεσίας, τον εκάστοτε οδηγό μέσα από την ηλεκτρονική πλατφόρμα. Σχετικά με αυτό, η ΠΟΕΙΑΤΑ απευθυνόμενη στον Νίκο Δανδράκη (ιδρυτής της εφαρμογής Beat App) ανέφερε το εξής: «…έβαλε (τους ταξιτζήδες) σε κοινή θέα για να επιλέγει ο πελάτης, όπως γίνεται με τις πόρνες στις βιτρίνες στα Red Lights στο Άμστερνταμ». Ασπάζεσαι αυτή την ερμηνεία της ΠΟΕΙΑΤΑ, θεωρείς προσβλητική και υποτιμητική τη δυνατότητα αξιολόγησης από τους επιβάτες;

Δε θεωρώ προσβλητική ή υποτιμητική τη δυνατότητα αξιολόγησης από τους πελάτες! Ίσα ίσα! Πιστεύω ότι μέσα από την αξιολόγηση μπορούμε να βελτιωνόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι, να προσφέρουμε καλύτερες παροχές και υπηρεσίες, να ανεβάζουμε τον κλάδο σε ένα άλλο, καλύτερο επίπεδο. Το να επιλέγει κάποιος το ταξί που θέλει να μπει μέσα,  γιατί πχ. θέλει να είναι καθαρό ή να επιλέγει και τον οδηγό, γιατί θέλει να είναι ευγενικός, είναι δικαίωμα του πελάτη. ‘Οπως εγώ Θα διαλέξω σε ποιο εστιατόριο θα πάω από τα τρία που μπορεί να έχω στο μυαλό μου, το ίδιο πιστεύω πως προσφέρει και η εφαρμογή στον πελάτη. Πολλές φορές έχω πάρει τους ίδιους πελάτες, με προτιμούν προφανώς γιατί έχω ένα καθαρό ταξί και είμαι ευγενικός . Ουσιαστικά το beat με βοηθάει να φτιάχνω πελατολόγιο. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος από εμένα, δε θα με ξανά χρησιμοποιήσει όπως και εγώ, αν πάω στο εστιατόριο και δε μου αρέσει το φαΐ, απλά δε θα ξαναπάω!

Θεωρείς πως ο επιβάτης  έχει τη δυνατότητα και την ορθή κρίση να αξιολογήσει αμερόληπτα έναν ταξιτζή  και την παρεχόμενη υπηρεσία του ή επηρεάζεται από προσωπικές  και ευκαιριακές παραμέτρους πχ. κακή διάθεση της ημέρας, βαθμός αρέσκειας της προσωπικής εμφάνισης του ταξιτζή, ρατσιστικές τάσεις κλπ ; Μήπως η αξιολόγηση τελικά, δεν είναι ένα κίνητρο για τον επαγγελματία αλλά είναι μία αδικία στην πλάτη του;

Πιστεύω ότι το 90% των αξιολογήσεων γίνονται έπειτα από ορθή κρίση. Σίγουρα υπάρχει και ένα 10% που επηρεάζεται από προσωπικές παραμέτρους. Μπορεί όντως να μην έχει καλή διάθεση εκείνη την ημέρα ο πελάτης,  να στραβώσει με κάτι που μπορεί να έκανα εγώ στο δρόμο,  μία απότομη προσπέραση, ένα απότομο φρενάρισμα. Όμως είναι πολύ μικρό αυτό το ποσοστό για να επηρεάσει τη συνολική εικόνα. Τώρα για περιπτώσεις ρατσιστικές, δε νομίζω πραγματικά ότι κάποιος θα διαλέξει για παράδειγμα ένα Πακιστανό ταξιτζή μόνο και μόνο για να τον βαθμολογήσει χαμηλά.  Προφανώς εφόσον μπορεί να τον δει στην εφαρμογή δεν θα το διαλέξει καν για οδηγό για εμένα αποτελεί ένα κίνητρο μία χαμηλή βαθμολογία όταν έχει υπόσταση αν κάποιος παραπονεθεί ότι είναι βρώμικο τα ταξί Προφανώς και θα πάω να το διορθώσω για να μην ξαναγίνει νομίζω Σημασία έχει και στη ζωή Αλλά και στο επάγγελμά μας γενικά και σε όλα τα επαγγέλματα να εξελισσόμαστε να μη μένουμε στάσιμοι και το beat αλλά και τα σχόλια των πελατών που παίρνω το δρόμο είτε είναι καλά είτε είναι κακά με βοηθάνε να  εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερος

Περί ρατσιστικών διακρίσεων, αν και συμφωνώ πως θα ήταν υπερβολή να επιλέξει κάποιος έναν οδηγό απλά και μόνο για να τον βλάψει με μία αρνητική βαθμολογία, από την άλλη όμως, πιστεύω πως είναι ρατσιστικό από μόνο του το γεγονός ότι δε θα τον διαλέξει καν εξαιτίας αυτού. Αν δεν ήξερε ποιος είναι ο οδηγός, δε θα είχε καν τη δυνατότητα να τον αποφύγει, οπότε δε θα μπορούσε να κάνει διάκριση. Σωστά;

Ναι σωστό. Εγώ όμως αναφέρομαι στο θέμα του ρατσισμού σε σχέση με τη βαθμολογία, δηλαδή να τον βαθμολογήσει άσχημα για παράδειγμα λόγω φυλετικής διάκρισης. Έτσι όπως το θέτεις, ναι είναι ρατσιστικό, αλλά σκέψου πως το ίδιο ισχύει και για το δρόμο. Αν κάποιος είναι ρατσιστής και δει έναν πχ. αλλοδαπό ταξιτζή, και πάλι δε θα μπει, μου έχει τύχει να το δω. Οπότε δεν είναι θέμα της εφαρμογής, είναι στον άνθρωπο. Αν είναι ρατσιστής ο άλλος, θα είναι ρατσιστής είτε από την εφαρμογή είτε από τον δρόμο.

Ταξίμετρο: οι «παλιάς κοπής» επαγγελματίες οδηγοί ταξί, είχαν μία έντονη τάση να «ξεχνούν» το ταξίμετρο. Το φαινόμενο αυτό, που απέδωσε και μία ακόμα από τις κακές φήμες στο επάγγελμα σας, έχει εξαλειφθεί ή όχι;

Νομίζω ότι το φαινόμενο αυτό έχει εξαλειφθεί, αν όχι πλήρως, πλέον είναι πολύ λίγοι οι επαγγελματίες που το κάνουν ακόμα. Είπαμε,  σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες και υπάρχουν και οι κακοί.

Μίλησε μας για τις δυσκολίες και τα άγχη του επαγγέλματος: επικινδυνότητα, κούραση, άγχος για το μεροκάματο, ψυχική φθορά λόγω της πολύωρης οδήγησης κλπ.

Σίγουρα είναι ένα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα και ειδικά κατά τη βραδινή βάρδια, γιατί δε ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις, ποιον βάζεις μέσα στο ταξί σου και τι σκοπούς έχει. Πέρα από αυτό, πιστεύω ότι το χειρότερο στο επάγγελμά μου είναι η ψυχολογική φθορά, ακόμα περισσότερο και από την σωματική. Το να είσαι συνέχεια στο δρόμο, να πρέπει να είσαι προσεκτικός και προπαντός, το να προσπαθείς να παραμείνεις ήρεμος στις τυχόν προστριβές που θα δημιουργηθούν με άλλους οδηγούς, αυτό σε φθείρει και σε κουράζει περισσότερο. Μη ξεχνάμε ότι πάνω σε όλα αυτά, προστίθεται και το άγχος για το αν θα καταφέρεις να βγάλεις το μεροκάματο, αν θα έχει δουλειά και αν τελικά θα βγάλεις έστω τα έξοδα σου.

Το επάγγελμα του οδηγού ταξί (όχι τόσο ως ιδιοκτήτη, αλλά κυρίως ως οδηγού που νοικιάζει την άδεια) λόγω ανεργίας και οικονομικής κρίσης της τελευταίας 10ετίας, φαντάζει μία «εργασιακή λύση» στο μυαλό πολλών ανθρώπων. Έχω διαβάσει κατά καιρούς δύο αντίθετες απόψεις για αυτό το φαινόμενο εισροής τόσο διαφορετικών ανθρώπων στο επάγγελμα , καθώς πλέον συναντάμε στο επάγγελμα από άνεργους πτυχιούχους ΑΕΙ , ανθρώπους που «έκλεισαν» προσωπικές επιχειρήσεις/βιοτεχνίες και πολλούς άλλους. Η πρώτη άποψη επικροτεί την ποικιλία κοινωνικών και μορφωτικών βαθμίδων πίσω από το τιμόνι καθώς ωθεί «τους παλιούς ταξιτζήδες» σε μία ποιοτικότερη παροχή υπηρεσιών ενώ  η δεύτερη άποψη, τους χαρακτηρίζει «αλεξιπτωτιστές», ανθρώπους που παρεισφρέουν στον κλάδο και «χαλάνε» την πιάτσα. Πώς σου φαίνεται αυτή  η νέα γενιά ταξιτζήδων, στην οποία ανήκεις και εσύ; Αν την αντιπαραβάλεις με τους ταξιτζήδες των 80s και 90s, τι διαφορές εντοπίζεις μεταξύ σας;

Νομίζω ότι είναι δύσκολο για τους ταξιτζήδες του 1980-90 να αλλάξουν την κακή νοοτροπία στην οποία είχαν συνηθίσει για τόσα χρόνια. Προφανώς και βοηθάει να μπαίνουν άτομα στον κλάδο “μορφωμένα”, αν και περισσότερο πιστεύω ότι αυτό που μετράει είναι η παιδεία και όχι η μόρφωση. Ξέρω “άτομα του Δημοτικού” που έχουν τρομερή παιδεία και συμπεριφέρονται άψογα ενώ άτομα “μορφωμένα” έχουν κακή συμπεριφορά.  Είναι θέμα παιδείας και χαρακτήρα του ανθρώπου. Η νέα γενιά ταξιτζήδων έχει ανεβάσει πολύ το επίπεδο του κλάδου και θα συνεχίσει να ανεβαίνει και στο μέλλον ακόμα περισσότερο.

Ασφάλιση, εφορία και άλλες επιβαρύνσεις για τον κλάδο σας: Τι πάγια έξοδα και υποχρεωτικές εισφορές έχει ένας οδηγός ταξί;

Η ασφάλιση είναι στα 250 ευρώ, η Εφορία στο 26% συν την απόδοση του ΦΠΑ, ουσιαστικά είναι όπως σε όλες τις επιχειρήσεις. Όταν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας,  έχεις το κράτος συνέταιρο σου.

Σύμφωνα με το νόμο που ορίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του οδηγού και του επιβάτη «Κάθε οδηγός Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτου οφείλει να μην επιλέγει, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, επιβάτες». Πόσο δίκαιο είναι αυτό για τον πελάτη αλλά και για τον οδηγό; Η υποχρέωσή σου να μεταβείς σε οποιονδήποτε προορισμό σου ζητηθεί, έχει προκαλέσει ποτέ καυγά με πελάτη; Πόσο επιζήμια ή όχι μπορεί να είναι μία «κακή κούρσα» για σένα; Φέρε μας ένα παράδειγμα «άβολης και κακής κούρσας».

Να σου πω την αλήθεια, έχει τύχει να μην πάρω πελάτη από περιοχές θεωρητικά κακόφημες γιατί φοβήθηκα. Και αυτό είναι και ένας λόγος της επικινδυνότητας του επαγγέλματος. Αν νιώσω ότι απειλούμαι ή ότι δεν είμαι ασφαλής, προφανώς θα κοιτάξω το συμφέρον μου. Βέβαια, αυτό συμβαίνει μία φορά στις χίλιες κούρσες και εννοείται ότι δε διαλέγω κούρσες γενικά. Ακόμα και να ήθελα να το κάνω, το να διαλέγω τις κούρσες μέσα στην κρίση  είναι στην ουσία σαν να αρνείσαι τα λεφτά του άλλου.  Γιατί αυτό κάνεις όταν αποφασίσεις να μην πάρεις κάποιον κούρσα.

Επίσης, ο ίδιος νόμος ορίζει πως κάθε οδηγός Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτου οφείλει «να μην αρνείται τη μίσθωση, εκτός αν ο επιβάτης βρίσκεται υπό την επήρεια τοξικών ουσιών ή μέθης και δε συνοδεύεται από άλλο νηφάλιο άτομο». Ποιο είναι το πιο δύσκολο περιστατικό που σου έχει τύχει (αν σου έχει τύχει); Πώς διαχειρίζεται ένας οδηγός μία τέτοια κατάσταση;

Μου έχει τύχει να πάρω μεθυσμένο άτομο και είναι από τις πιο άβολες στιγμές. Πρέπει να είσαι προσεκτικός και στο τι θα πεις και στο τι θα κάνεις. Στο ένα περιστατικό, ο παππούς που είχα πάρει ήτανε τυφλά και δε μπορούσε να μου πει πού είναι το σπίτι του. Κάναμε 15 λεπτά γύρους για να καταλάβει πού είναι το σπίτι του και στο τέλος δε ξέρω αν όντως εκεί που τον άφησα ήταν πράγματι το σπίτι του. Άλλη μία φορά πάλι, είχα πάρει έναν πιτσιρικά μεθυσμένο. Αυτός απλά άρχισε και έγερνε ώσπου αποκοιμήθηκε πάνω στο χέρι μου και δε μπορούσα να αλλάξω ταχύτητα. Απλά τον σκούνταγα κάθε 1 λεπτό, σηκωνόταν , ξύπναγε… Πρέπει να είσαι προσεκτικός με άτομα υπό την επήρεια μέθης, πραγματικά δε ξέρεις πώς θα αντιδράσουν σε κάτι που θα πεις ή θα κάνεις.

Σύμφωνα με τον κανονισμό, ο οδηγός οφείλει να πάρει τη συγκατάβαση του πελάτη για «να θέσει σε λειτουργία μουσικές συσκευές». Πόσο τηρείται αυτός ο κανόνας; Πόσο συχνά αντικρούεται η διάθεσή σου για μουσική  με τη διάθεση του πελάτη για απόλυτη ησυχία; Τι κάνεις σε αυτή τη περίπτωση;

Γενικά στο ταξί διαλέγω να έχω χαλαρή, ξένη μουσική γιατί πιστεύω ότι έτσι χαλαρώνω και εγώ αλλά και ο πελάτης. Υπάρχουν ακόμα και γιαγιάδες που δεν ακούνε ξένη μουσική και μου λένε “Τι ωραία και χαλαρά που είναι εδώ μέσα, με τη μουσική που έχεις με έκανες να ηρεμήσω!”. Από ‘κει και πέρα, εάν μου ζητηθεί από τον πελάτη κάποιος συγκεκριμένος σταθμός, τον βάζω! Έχω βάλει ακόμα και το σταθμό της εκκλησίας για μία γιαγιούλα που ήθελε να ακούσει τη λειτουργία.

Ο κλάδος σας είναι δυστυχώς άκρως ανδρο-κρατούμενος. Πώς συμπεριφέρονται πλειοψηφικά οι συνάδελφοί σου στις γυναίκες οδηγούς ταξί;

Όντως είναι ανδρο-κρατούμενο επάγγελμα όμως τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης, έχει αυξηθεί πάρα πολύ ο αριθμός των γυναικών στο ταξί. Να σου πω την αλήθεια, δε βλέπω κάποια άσχημη συμπεριφορά από άντρες συναδέλφους προς τις γυναίκες. Στις πιάτσες που αράζουν, μιλάνε, κάνουν παρέα και γίνονται και φίλοι, δε νομίζω ότι υπάρχει ρατσισμός μεταξύ ανδρών και γυναικών ταξιτζήδων. Περισσότερες ρατσιστικές επιθέσεις δέχονται από τους γύρω οδηγούς μάλλον. Αν  δεν ήταν τόσο επικίνδυνο το επάγγελμα, θα υπήρχε μεγαλύτερος αριθμός γυναικών στον κλάδο. Ξέρω γυναίκες που το σκέφτονται αλλά φοβούνται γιατί είναι ευάλωτες μέσα στο ταξί αφού πιο εύκολα θα πάει κάποιος να απειλήσει ή να κλέψει μία γυναίκα παρά έναν άνδρα είναι η αλήθεια.

Ανάμεσα στον οδηγό και  στο πίσω κάθισμα ή το κάθισμα του συνοδηγού, δε μεσολαβεί τίποτα, κανένα προστατευτικό μέσο. Πόσο επικίνδυνο είναι να εξασκείς το επάγγελμα, ειδικά σε μεγαλουπόλεις της Ελλάδας; Ποιες είναι οι «χειρότερες» ώρες για σένα; Υπάρχουν περιοχές που θα ήθελες να αποφύγεις;

Δυστυχώς δε μεσολαβεί τίποτα ανάμεσα στον οδηγό και τον πελάτη του πίσω καθίσματος και  είναι κάτι το πάρα πολύ επικίνδυνο. Ξέρω περιστατικά από συναδέλφους που τους έχουνε επιτεθεί από το πίσω κάθισμα αρπάζοντας τους από το λαιμό ή έχουνε βγάλει μαχαίρι ή  και πιστόλι για να τους κλέψουν. Είναι ένα πάρα πολύ επικίνδυνο επάγγελμα. Σε κακόφημες περιοχές, αποφεύγω να παίρνω διαδρομές. Νομίζω ότι οι χειρότερες ώρες είναι μετά τις 00:00 και μέχρι το ξημέρωμα. Γενικά η πιθανότητα στατιστικά του να πάρεις κάποιον και να σε κλέψει νύχτα, είναι μεγαλύτερη από ότι την ημέρα.

Έχεις αρνηθεί πότε κούρσα εξαιτίας κάποιου κακού ενστίκτου; Έχεις βρεθεί ποτέ θύμα ληστείας ή υπό την απειλή αυτής;

Φυσικά και έχω αρνηθεί κούρσα λόγω κακού ενστίκτου. Δεν  σταμάτησα δηλαδή, παρότι μου κάναν νόημα. Όχι γιατί φόραγε άσχημα ρούχα ή “δε μου άρεσε η φάτσα του”,  αλλά είχα κάποιο κακό προαίσθημα ότι κάτι κακό θα συμβεί. Μπορεί κάποιος να μπει με κοστούμι και να σε κλέψει εξίσου. Μου έχει τύχει περιστατικό, να έχω πάρει δύο άτομα, ο ένας να κάθεται μπροστά και ο άλλος πίσω. Μου ζήτησαν να πάμε σε μία κακόφημη περιοχή, ξεκίνησα να πάω και στο μυαλό μου μέσα τριγύριζε η σκέψη ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί.  Οπότε συνεχώς με την άκρη του ματιού μου τσέκαρα τον έναν που καθόταν μπροστά και από τον καθρέφτη τον άλλον που καθόταν πίσω ώσπου κάποια στιγμή, όπως κοιτάω δεξιά, βλέπω από το μανίκι του ενός να του βγαίνει ένα μεγάλο κατσαβίδι και αυτός με γρήγορη κίνηση να το βάζει πάλι μέσα, για να μην το δω φυσικά. Όταν το είδα αυτό κατάλαβα ότι προφανώς κάτι δεν πάει καλά. Δε συνηθίζεται να κρύβει κάποιος ένα τεράστιο κατσαβίδι μέσα στο μανίκι του! Με το που βγήκαμε σε έναν κεντρικό δρόμο, σταμάτησα το αυτοκίνητο και έβγαλα τα κλειδιά. Βγήκα έξω και τους είπα να φύγουν. Άνοιξαν την πόρτα και χωρίς να πούνε τίποτα φύγανε. Δε μπορώ να ξέρω στα σίγουρα ότι θέλανε να με κλέψουν αλλά και μόνο από το γεγονός ότι δεν αντέδρασαν αλλά φύγανε, κατάλαβα ότι οι προθέσεις τους δεν ήταν καλές. Μετανιώνω μόνο για το ότι δε βρήκα κάποιον αστυνομικό στο δρόμο για να τους κάνει έλεγχο. Είμαι σίγουρος ότι εκείνη τη μέρα,  θα λήστεψαν κάποιον άλλον.

Ποιες είναι οι προσωπικές επαγγελματικές σου επιδιώξεις; Σκοπεύεις να παραμείνεις στον κλάδο ή θα ήθελες να κάνει κάτι άλλο στο μέλλον;

Μου αρέσει να εξελίσσομαι, θα παραμείνω στο χώρο αλλά δε θέλω να παραμείνω στάσιμος. Έχω πλάνο κάποια στιγμή να αγοράσω δικό μου ταξί, δική μου άδεια και να συνεχίσω να γίνομαι καλύτερος. Βέβαια στη ζωή δε ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και πώς να στα φέρει στο μέλλον, ελπίζω όμως ότι όλα θα πάνε καλά.

 

Συνέντευξη στην Αμάντα Πατσοπούλου

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

 

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Working heroes

Στην Κορυφή