fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

Ημερολόγιο αναζήτησης εργασίας | aka συνέντευξη για δουλειά vol.29430285

στo Lunch break/Οι ιστορίες σας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου
Από το FB profile: Anastasis Askitas
#oi_istories_sas

Ίσως το μεγαλύτερο ποστ που έχω κάνει, άρα διαβάστε το με διαλείμματα.

Η κορυφαία στιγμή μέχρι στιγμής, ήταν αυτή η συνέντευξη πριν λίγες μέρες. Επίτηδες, άφησα μια εβδομάδα να περάσει γιατί αλλιώς οι θρήσκοι θα σταματούσαν να διαβάζουν το post στη δεύτερη σειρά και θα μαζεύονταν με δαδιά κάτω από το σπίτι μου καίγοντας επιδεικτικά τα Instagram Stories μου.

Όπως είναι γνωστό, η κορεατική τίγρης με έχει εγκαταλείψει από καιρό. Η συνέντευξη προγραμματίστηκε για τη μέρα που είχε απεργία ο ΟΑΣΘ, συνεπώς πλήρωσα και ταξί για να πάω. Προφανώς, αν ήξερα λεπτομέρειες, θα γλύτωνα το τίμιο 10αρικάκι από Ευκαρπία μέχρι Βαρδάρι.

Για αρχή, να πω πως εγώ ξεκίνησα για να πάω να συνεντευξιαστώ σε Συμβουλευτική Εταιρεία με διακριτό όνομα, θα την πούμε D.S., από τα αρχικά των λέξεων που συγκροτούσαν το όνομα. Συμβουλευτική εταιρεία λέω, έχω σχετική προϋπηρεσία λέω, κοντά στο αντικείμενο σπουδών λέω, καράκεντρο να μην τρώμε και το μηνιάτικο στις βενζίνες λέω, θα πάω.

Φτάνω στη διεύθυνση (σε οδό με όνομα δυναστείας διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το όνομα του γενάρχη της οποίας έχει δοθεί σε πόλη της Δυτικής Μακεδονίας) στο σωστό αριθμό και ψάχνω το θυροτηλέφωνο.

Πουθενά όμως η εταιρεία D.S.. Εδώ κάπου αρχίζει να βρωμίζει η ιστορία. Βλέπω ότι τα μόνα θυροτηλέφωνα που δεν είναι κατοικίες, ιατρεία ή δικηγορικά γραφεία, ανήκουν σε μια άλλη εταιρεία. Πατάω αυτό και καλά πως δε βρίσκω το σωστό και ρωτάω να μου πουν. Μου λένε “ναι, ανεβείτε” και πλέον έχω σιγουρευτεί πως πρόκειται για τηλεφωνικό κέντρο.

ΓΑΜΩ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ! Οι θρήσκοι μπορούν να παραμείνουν μέχρι το επόμενο κομβικό σημείο, συγκρατήθηκα σε πρώτη φάση.

Πλέον ξέρω ότι δεν υπάρχει προοπτική συνεργασίας, ωστόσο επειδή πλήρωσα ταξί για να κατέβω και επειδή ένα από τα πολλά πράγματα που με κάνουν να κατεβάζω καντήλια είναι το να μου λες στη μάπα ότι με θεωρείς χαζό, ήξερα πως το επόμενο 5λεπτο θα είναι απολαυστικό.

«Αναστάση», είπα στον εαυτό μου, «από εδώ και πέρα δουλεύεις μόνο για το status». Άντε και για να βάλεις μισό λιθαράκι στην ήττα της ταξικής πάλης.

Ανεβαίνω πάνω, φωτισμός ναργιλάδικου. Ούτε ρεύμα πληρώνουν οι αδερφόγαμηδες σκέφτομαι. Μου δίνουν να φορέσω καρτελάκι “Visitor”. Το κρατάω στο χέρι. Δεν θα τσαλακώσω εγώ το πουκάμισό μου, επειδή εσείς νομίζετε ότι είστε η Google.

Κατσικομπήχτες, ντρέπονται να πουν το όνομα της εταιρείας και το αντικείμενο της, το καρτελάκι τους μάρανε. Κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός και οι σχέσεις εκμετάλλευσης που αυτός περιέχει, αλλά το γεγονός πως δεν έχουμε καπιταλισμό.

Αυτή μου η σκέψη ολοκληρώθηκε στο αμέσως επόμενο λεπτό, όταν φανερώθηκε ο ιδιοκτήτης. Αυτό το είδος ανθρώπου που στη Θεσσαλονίκη μπορεί να είναι επιχειρηματίας και να παριστάνει τον φιλελέ αντικρατιστή, αλλά στη Νέα Υόρκη θα καθάριζε παπούτσια στην είσοδο μεγάλου χρηματοπιστωτικού οργανισμού και θα αποκτούσε πρόσβαση στη δημόσια υγεία με το Obamacare.

Κλασσικός γιδογάμης με απαράδεκτο κοστούμι και ύφος χιλίων Καρδιναλίων, που νομίζει ότι είναι ο Steve Jobs αλλά κατά βάση είναι ο γιος του πατέρα του που ήταν παράγοντας, του άνοιξε την επιχείρηση και ο μόνος λόγος που δεν κλείνει είναι ότι η Θεσσαλονίκη είναι ο βιότοπος τέτοιων διανοητικά και τεχνικά απροσάρμοστων που παριστάνουν τους επιχειρηματίες. Βάλε και λίγο γαλάζιο της ΝουΔου στον καμβά και κάπου εκεί κρύβεται ένας μικρός άριστος που χρωστάει στους πάντες.

Μετά την πρώτη χειραψία, μου είπε να περάσω στο γραφείο του. Αυτός δεν ακολούθησε και συνεπώς έκατσα σε μια απομακρυσμένη καρέκλα για όσο έλειπε διότι θεώρησα αδιακρισία να είμαι πάνω στο γραφείο του εν απουσία του.

Μπαίνει μέσα:

– Κάτσε σε αυτή την καρέκλα και κλείσε την πόρτα!

(Οι θρήσκοι μπορείτε να φύγετε)

ΜΑΘΕ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΡΕ ΓΙΔΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΟΥ!

Αλλάζω καρέκλα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν κλείνω την πόρτα.

– Είπα να κλείσεις και την πόρτα.
– Ναι αλλά δεν την έκλεισα!
– Για ποιο λόγο;
– Διότι δεν είμαι εδώ για να κλείνω πόρτες. Η αγγελία δεν έγραφε “θυρωρός”. Εξάλλου δεν με ενοχλεί ανοιχτή. Αν έχετε θέμα μπορείτε να την κλείσετε εσείς!

Σηκώνεται, κλείνει. Θυμάμαι ότι «δουλεύουμε μόνο για το status» και λέω: “Έτσι μπράβο”.

Εκνευρίζεται. Το ευχαριστιέμαι.

Πιάνει το βιογραφικό μου, μου ζητάει να του τα πω και προφορικά. Υποθέτω πως απλά δεν ξέρει να διαβάζει όπως ο μέσος τυρέμπορας επιχειρηματίας στη Θεσσαλονίκη. Του τα λέω. Με κοιτάει.

Επίμονα. Παίρνει ύφος έτοιμο να εκστομίσει κάτι αντάξιο της Θεωρίας της Σχετικότητας. Το ίδιο ύφος πρέπει να είχε ο Πυθαγόρας λίγο πριν πει πως το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των άλλων δύο πλευρών.

Κοιτάει τη μολυβοθήκη ενώ κρατάει ήδη ένα στυλό. Κοιτάει και εμένα. Είμαι σε εγρήγορση. Οι παλμοί μου ανεβαίνουν. Μου λέει με αποφασιστικότητα:

– Πάρε ένα στυλό και πούλησέ το μου!

Ωωω γαμώ το σπίτι μου ρε μαλάκα! Πόσο χαζός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος για να κάνει recruiting με ατάκες από ταινία;

Και δε φτάνει που το θεωρείς τόσο έξυπνο να το κάνεις, παίρνεις και το αντίστοιχο ύφος. Αυτό το λέω για όσους πριν σκέφτηκαν “ε και πως έχει επιχείρηση αφού είναι γιδογάμης”.

Ακόμα πιο βλάκα σε κάνει το γεγονός, ότι έπεσες σε άνθρωπο που βλέπει μια ταινία κάθε 5 χρόνια και ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΔΕΙ. Μαλάκα, φελλέ, που ντρέπεσαι να πεις το όνομά της εταιρείας σου και νομίζεις ότι είσαι broker στη Wall Street.

Σηκώνω φρύδι, χαμογελάω με το ύφος που με έχει κάνει διάσημο μεταξύ όσων με σιχαίνονται, κάθε μου κύτταρο ειρωνέυεται το αμόρφωτο γίδι που έχω μπροστά μου και του λέω.

– Αυτό είναι ατάκα από ταινία!
– Κι άλλοι το κατάλαβαν, αλλά κανείς δε μου πούλησε το στυλο.
– Ξέρετε γραφή;
– Τι εννοείς;
– Άσ’ το! Δώστε μου το στυλό που κρατάτε!
– Δεν έλεγε αυτό στην ταινία;
– Προσλαμβάνετε προσωπικό με βάση το πόσες ταινίες έχουν αποστηθίσει;
– Όχι, θέλω να μου πουλήσεις το στυλό!
– Στην ταινία, η ιδέα πίσω από αυτό το διάλογο ήταν ότι πρέπει να δημιουργήσεις την ανάγκη στον αγοραστή για να αγοράσει.
– Ναι …
– Ε, τι ναι; Αφού εσείς έχετε ήδη στυλό. Δώστε το μου να σας πω να γράψετε κάτι για να χρειαστεί να αγοράσετε.
– Σωστά!
– Προφανώς!
– Ορίστε!
– Γράψτε κάτι σε αυτό χαρτί.
– Τι να γράψω;

ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΓΙΔΟΓΑΜΗ!

– Γράψτε το όνομά σας!
– Τέλεια! Αυτό ήθελα!
– Βασικά γράψτε και να βρείτε κάποιον να σας κάνει HR.
– Τι είναι αυτό;
– Παιχνίδι κινηματογραφικών ερωταπαντήσεων.
– Γελάει!

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝ ΟΤΙ ΤΟΝ ΔΟΥΛΕΥΩ!

– Πιστεύετε ότι κάνετε για την εταιρεία μας;
– Εννοείται!
– Πως και τέτοια σιγουριά!
– Βλέπω πολλές ταινίες!
– Στα σοβαρά;
– Επειδή σας πούλησα το στυλό!
– Χμμμ.

Συνεχίζει στο ίδιο τέμπο με ύφος “τα ξέρω όλα – γαμάω και δέρνω – είμαι ο επιχειρηματίας της χρονιάς – τα λέω τόσο έξυπνα” και ταυτόχρονα εγώ σκέφτομαι άλλες ταινίες που θα μπορούσαν να γίνουν ατάκες σε συνέντευξη. Πχ, να ανοίγει τα πόδια του στυλ “Βασικό Ένστικτο”, να λέει μαλακίες να του λέω ένα απόσπασμα από το Ευαγγέλιο και μετά να τον καθαρίζω στυλ “Pulp Fiction”, να του φέρω 5 γύρες Βόλβη – Πλαταμώνα να ‘ρθει να του στρίψει στυλ “Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες” και άλλα τέτοια.

Αφού έφυγα από εκεί σκέφτηκα αυτό που έλεγε ο Marx. Όχι ο Karl. Αλλά ο Groucho:

«Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μοιάζουν σαν ηλίθιοι ή να μιλούν σαν ηλίθιοι. Αλλά, μην τους αφήνετε να σας ξεγελούν. ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΙ».

Από το FB profile: Anastasis Askitas
#oi_istories_sas

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Lunch break

Dystopian Greece

Ελλάδα 2200 μ.Χ.

- Αυτός ήταν με τον Μητσοτάκη τον Πρώτο; - Τον Δεύτερο. - Μαλάκα τι
Στην Κορυφή