Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη, 18:00, πλ. Λαού, Κερατσίνι
Ο Παύλος Φύσσας ζει-Τσακίστε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά
5 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής και τον φασίστα Γ. Ρουπακιά.
Ο φασισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πάζλ που συνθέτουν οι κυβερνώντες και τα «δημοκρατικά τόξα», οι δικαστές, οι μπάτσοι. Λειτουργεί ως ο πιο πιστός υπηρέτης του κεφαλαίου τόσο στο κοινοβούλιο (κατάργηση 8ώρου, μέτρα υπέρ των εφοπλιστών…) όσο και στους δρόμους (απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, εργοδοτικά σωματεία…). Είναι απαραίτητο εργαλείο της εξουσίας ενάντια στους «παρείσακτους»(επιθέσεις σε καταλήψεις στέγης, σε μετανάστες-τριες, σε οποιονδήποτε δεν χωράει στην ιδεοληψία τους). Αποτελεί το μακρύ χέρι της καταστολής και τον παρακρατικό μηχανισμό που χρειάζεται ο κάθε κρατικός Λεβιάθαν για να τρομοκρατήσει, να ελέγξει και να εξουδετερώσει όσους αμφισβητούν την καθιστικιαία τάξη (επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους αγώνα, σε αγωνιστές-τριες). Οι φασίστες είναι γνήσιοι αντιπρόσωποι του υποκριτικού αστικοδημοκρατικού καθεστώτος (πουλούν «στημένο» ανθρωπισμό στα κανάλια εν μέσω καταστροφής, ενώ μέλη τους πλιατσικολογούν στα καμμένα).
Ο φασισμός υπήρξε ο μεγάλος κερδισμένος των εθνικιστικών συλλαλητηρίων, τα οποία λειτούργησαν σαν μια συμφωνική ορχήστρα. Ο όχλος-χυλός πατριωτών ψηφοφόρων, ψεκασμένων, χριστιανοταλιμπάν, μακεδονομάχων και απολιτίκ πανηγυρτζήδων με μαεστρία αβάνταρε το εθνικιστικό κρεσέντο και την γραμμή κρούσης, τα πρώτα βιολιά, τους νεοναζί της χρυσής αυγής, τους φασίστες χούλιγκαν, που έδρασαν με τις πλάτες των μπάτσων.
Το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας ξανάνοιξε για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών συμφερόντων των κυρίαρχων (διεύρυνση ΕΕ και ΝΑΤΟ, βλέψεων των κρατών της περιοχής και του ελληνικού κεφαλαίου). Την στιγμή δε που πνέει ούριος άνεμος για την ακροδεξιά στον δυτικό κόσμο και μέσα σε ένα παγκόσμιο τοπίο με πόλεμους, οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις, τεράστιες μεταναστευτικές ροές και συνεχής όξυνση των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών για την ανακατανομή του παγκόσμιου ελέγχου και την ηγεμονία.
Το δίλημμα που τίθεται είναι: ή με την εξουσία ή με το αγωνιστικό και ανατρεπτικό κομμάτι της κοινωνίας. Γιατί ο εχθρός δεν είναι εθνικός, είναι ταξικός. Για αυτό ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τις φασιστικές εφεδρείες τους. Περνάει και μέσα από την αποδόμηση της πατριωτικής φενάκης, αλλά και την συνεχή διεκδίκηση του αστικού χώρου, όπου πρέπει να αμφισβητήσουμε με τον λόγο μας, να αναχαιτίσουμε με τις δράσεις μας και να απομονώσουμε τους κάθε λογής φασίστες. Ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Ο δικός μας αγώνας είναι διεθνιστικός, ενάντια σε ότι χωρίζει τους ανθρώπους, ενάντια σε πατρίδες και σύνορα, ενάντια στον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία.
Κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστών ενάντια στους εθνικισμούς, τον φασισμό, την μισαλλοδοξία και τον πόλεμο, για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
Πηγή: Αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
