#oi_istories_sas
Γράφει η Κ.
Ξεκινάς λοιπόν μία ωραία μέρα πριν τρία χρόνια να πάς για συνέντευξη σε ένα στούντιο παραγωγής διαφημιστικών μηνυμάτων και σκέφτεσαι “φοβερή δουλειά” “πρέπει οπωσδήποτε να με προσλάβουν εκεί” κλπ.
..Πού να ξερες…
Σε προσλαμβάνουν λοιπόν και η μεγάλη σου χαρά κόβεται οταν ακούς οτι στην αρχή θα δουλέψεις χωρίς αμοιβή. Στη συνέχεια θα δουλέψεις για χαρτζιλίκι και ανασφάλιστος. Στην ακόμα πιο συνέχεια θα σε ασφαλίσουν μετά απο δική σου κυρίως πίεση και θα αμοιβεσαι με μισθό που θα έπαιρνες στα 25 και όχι στα 35 που είσαι σήμερα, και μάλιστα χωρίς κάν αυτός ο μισθός να είναι δηλωμένος ολόκληρος καθώς πρέπει να στηρίξεις τον εργοδότη στην προσπάθειά του να κλέψει το ΙΚΑ και να γίνεις άθελά σου “συνένοχος” στην κλεψιά αυτή.
Τα καλύτερα έρχονται καθώς δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες στηρίζοντας την εταιρία να κάνει καλά χριστούγεννα ενώ εσύ δεν εχεις να πληρώσεις το ενοίκιο. Μια μέρα ανακαλύπτεις οτι αυτά που κάνεις σαν υπάλληλος δεν είναι αρκετά γιατί απασχολείσαι μόνο στο client service, στο λογιστήριο, στην παραγωγή, στη συγγραφή διαφημιστικών κειμένων και σε ότι άλλο σου ζητήσουν εκείνη τη στιγμή, οπότε αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τη φωνή σου για επαγγελματικές εκφωνήσεις χωρίς φυσικά να σε ρωτήσουν.
Εσύ τώρα χαίρεσαι και λίγο μέσα σου γιατί σκέφτεσαι οτι ανοίγονται νέοι ορίζοντες και αφού ανακάλυψες οτι έχεις ένα ταλέντο που δε το περίμενες, είναι καιρός να το καλλιεργήσεις και να βγάλεις κάνα έξτρα φράγκο, γιατί απο μισθό…σώθηκες! Ξεκινάς λοιπόν να πληρώνεις απο το υστέρημά σου και μαθήματα φωνητικής ωστε να γίνεις αστέρι και να το εκτιμήσουν φοβερά οι εργοδότες σου (ακούγονται γέλια). Στη πορεία ανακαλύπτεις οτι δε θα πληρωθείς ποτε για κάτι τετοιο. Αρχίζεις να πιέζεις μήπως ο γελοίος σου μισθός ανέβει κάνα πενηντάρικο και φυσικά παίρνεις την καλύτερη απάντηση όλων των εποχών :
“Δεν κάνεις αρκετά για την εταιρία” (φσσσστ μπόινγκ).
Μετά απο τρία χρόνια που έχεις γίνει λάστιχο λοιπόν προσφέροντας όλο σου το είναι, ανακαλύπτεις οτι θελουν να σε απολύσουν γιατί έχεις γίνει πολύ πιεστικός βρε αδερφέ και τι θέλεις στην τελική να πάρεις και κάνα καλό μισθό και αυτοί πως θα ζήσουνε;
Στα 3 χρόνια που είσαι στην εταιρία έχουν φύγει με απόλυση ή με παραίτηση πάνω απο 30 άτομα (σύν την πρόσφατως μητέρα συνάδελφό σου) και ακόμα κάθεσαι και σκέφτεσαι αν τελικά είναι τυχαίο που η πλειοψηφία των ελλήνων εργοδοτών είναι τυχοδιώκτες, εκμεταλλευτές και προτιμούν να θυσιάσουν την ποιότητα στο βωμό του κέρδους. Για τον ανθρώπινο παράγοντα δε, ας μη μιλήσουμε..καθόλου.
