Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο
Για πολλά χρόνια η ελληνική κοινωνία, μέσα στο συντηρητισμό της, μαστιζόταν από γονείς που πίεζαν τα παιδιά τους για υψηλούς βαθμούς και σπουδές περιοπής. Γιατρός, δικηγόρος ή έστω ένας αρχιτέκτονας, ήταν το όνειρο των περισσότερων με αποτέλεσμα στις μέρες μας να έχουμε κατακλύσει την Ευρώπη με τους περισσότερους από αυτούς.
Τα τελευταία χρόνια όμως, κάτι αλλάζει και σε αυτό τον τομέα. Κυρίως μετά και τις διαρθρωτικές αλλαγές που μας επέβαλλαν οι ξένοι για να συνεχίσουν να μας δανείζουν ώστε να αποπληρώνουμε τα χρέη που έχουμε στις τράπεζές τους, νέα επαγγέλματα άρχισαν να έχουν περισσότερη ζήτηση.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κυρίας Μαίρης, η οποία μεγαλώνει δύο αξιαγάπητα παιδάκια, τεσσάρων και έξι χρόνων. Μιλήσαμε μαζί της για το μέλλον που καταστρώνει και για τα δύο.
Ναι, έχω μεγαλώσει και εγώ με γονείς που με πίεζαν να μην ακολουθήσω αυτό που μου αρέσει, αλλά να διαλέξω ένα επάγγελμα με σίγουρη αποκατάσταση και κοινωνικό status. Τελικά δεν τα κατάφερα. Δεν τα ‘παιρνα τα γράμματα. Αλλά για τα παιδιά μου έχω μεγάλα σχέδια.
Δε σκοπεύω να τα πιέσω καθόλου, ούτε για βαθμούς, ούτε για σπουδές. Δε με νοιάζει αν θα γίνουν γιατροί, δικηγόροι, αστυνομικοί ή απλοί σκουπιδιαραίοι. Αυτό που με νοιάζει, είναι να γλείψουν τα σωστά παπούτσια ώστε να καταλήξουν στελέχη στο ΤΑΙΠΕΔ.
Για τους λιγότερο πολιτικοποιημένους φίλους της σελίδας, να πούμε εν συντομία, πως ΤΑΙΠΕΔ αποκαλούμε το διακρατικό εκείνο θεσμό που προβλέπεται από μια σειρά μνημονίων και στόχο έχει την όσο το δυνατό πιο γρήγορη πώληση της δημόσιας περιουσίας με όσο το δυνατό μικρότερο κέρδος για το Δημόσιο.
Καταλαβαίνω ότι, ακόμα και σε 20 χρόνια, μπορεί αυτή η δουλειά να μην έχει την κοινωνική αποδοχή που όλοι θα ονειρεύονται για τα παιδιά τους, αλλά έχει πολλά άλλα και πολύ σημαντικότερα οφέλη. Ποια άλλη δουλειά ας πούμε, σου επιτρέπει να αναλάβεις να πουλήσεις κάτι που δεν είναι δικό σου, σε μια τιμή που εσύ καθορίζεις, σε έναν αγοραστή με τον οποίο μόνο εσύ ξέρεις τι λέτε, με μια οικονομική ανταλλαγή για την οποία δε δίνεις σε κανέναν λογαριασμό και ταυτόχρονα απολαμβάνεις πλήρη νομική ασυλία;
Έβλεπα ας πούμε την υπόθεση με τα εννιά μέλη του ΤΑΙΠΕΔ, που θέλανε να τα δικάσουν γιατί πούλησαν σε κάποιον 28 ακίνητα και μετά τα νοίκιασαν πάλι πίσω. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά αναπτύχθηκε ένα κύμα αλληλεγγύης από την Κομισιόν, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και άλλα ευαγή ιδρύματα, για την υπεράσπισή τους. Μέχρι και να μη μας δώσουν τη δόση απείλησαν, αν πειράξουμε τα παιδιά τους.
Όμως γιατί είναι τόσο σημαντική για την κυρία Μαίρη, η όποια νομική ασυλία μπορεί να τύχουν τα παιδιά της μελλοντικά;
Κοίτα, αυτοσκοπός δεν είναι η νομική ασυλία, αλλά τα λεφτά. Όμως κακά τα ψέματα. Μπορείς να κάνεις λεφτά στις μέρες μας, αν δεν κάνεις κάποια απάτη; Για παράδειγμα η Ράνια Αικατερινάρη, παίρνει 270,000 ευρώ το χρόνο για να κάνει αυτή τη δουλειά. Ξέρεις εσύ κανένα επάγγελμα που να αφήνει τόσα λεφτά, χωρίς να παράγεις τίποτα και να είναι νόμιμο;
Και η Αικατερινάρη δεν είναι και κανένα τυχαίο πρόσωπο. Δούλεψε σε BNP Paribas, Eurobank, Deutsche Bank και στην Ernst & Young πριν πάει στο ΤΑΙΠΕΔ. Θα άφηνε τέτοιες δουλειές, αν αυτή δεν προσέφερε το κάτι παραπάνω; Ποιος ξέρει, ίσως η Ράνια είχε μια μανούλα σαν εμένα
μας λέει με μια δόση τσαχπινιάς η κυρία Μαίρη.
Για την ακρίβεια η κυρία Αικατερινάρη, είναι κόρη της Ασημίνας Ξυροτύρη. Παλιό μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, μετέπειτα της Ε.ΑΡ., διετέλεσε διευθύντρια στο ΥΠΕΧΩΔΕ, νομάρχης Θεσσαλονίκης και έχει εκλεγεί βουλευτής με το Συνασπισμό και τη ΔΗΜΑΡ, ενώ διετέλεσε και κυβερνητική βουλευτής στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Οπότε θα θέλατε να δείτε κάποιο παιδί σας πρόεδρο στο ΤΑΙΠΕΔ;
Α όχι πρόεδρο. Χτες έμαθα ότι ο πρόεδρος παίρνει μόνο 70,000 ευρώ το χρόνο. Νομίζω απλό στέλεχος, ή έστω διευθύνων σύμβουλος, θα ήταν προτιμότερο. Όπως καταλαβαίνεις, δε μας νοιάζουν οι τίτλοι και οι τιμές.
Φύγαμε με τα αποθέματα ελπίδας μας λίγο πιο γεμάτα μετά από αυτή τη συνέντευξη. Όσο πιο γρήγορα αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα που μαράζωσε και αγκαλιάσουμε την Ελλάδα που ανθίζει σιγά σιγά, τόσο πιο ανώδυνα θα βγούμε από το τούνελ που μας έβαλε η διαχρονική προσήλωση που δείχναμε σαν λαός, σε πράγματα μικρά και στην τελική ανούσια.
Να στηρίζετε τα παιδιά σας στις επιλογές τους. Δε μπορούμε να είμαστε όλοι επιστήμονες σε αυτή τη χώρα.
Η συνέντευξη και η κυρία Μαίρη είναι προϊόντα φαντασίας. Τα στοιχεία για το ΤΑΙΠΕΔ και τα στελέχη του, είναι απόλυτα πραγματικά. Καλή τύχη.
Πηγή: Σπασμένο παράθυρο, αρχικός τίτλος: Νέα μητέρα: «Δε θα πιέσω τα παιδιά μου να γίνουν γιατροί ή δικηγόροι. Μου αρκεί να γίνουν στελέχη ΤΑΙΠΕΔ»
