#oi_istories_sas
Διηγείται η «Not your daughter»
Εργοδότης: πολυεθνική στο χώρο του εμπορίου
Στα 20κατι μου, όντας φοιτήτρια αποφάσισα κι εγώ να βγω στην αγορά εργασίας. Έτσι, για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου και να μην επιβαρύνω τους γονείς.
Μια μέρα, αφού είχα στείλει άπειρα βιογραφικά, με κάλεσαν για συνέντευξη από μια μεγάλη πολυεθνική στο χώρο του εμπορίου. Ήταν αρκετά φιλικοί και έδειχναν ιδιαίτερη κατανόηση, στο γεγονός ότι είμαι φοιτήτρια και μπορώ να δουλεύω ΜΟΝΟ 4ωρο.
Μου τόνισαν μάλιστα, ότι σπάνια πραγματοποιούνται υπερωρίες, γιατί είναι η πολιτική της εταιρίας – εδώ γελάμε, θα καταλάβατε παρακάτω.
Την επόμενη μέρα μάλιστα, με καλούν για να μου πουν τα ευχάριστα: Ενδιαφερόμαστε για μια συνεργασία μαζί σας.»
Εγώ μέσα στην τρελή χαρά.
Μετά από μια εβδομάδα, ξεκινάω δουλειά. Υπογράφω σύμβαση μερικής απασχόλησης από την πρώτη ημέρα. Πολύ βιαστικά όμως, γιατί βιάζονταν να στείλουν τα έγγραφα στον ΟΑΕΔ, για κάποιο περίεργο λόγο.
Όλα μια χαρά τις πρώτες εβδομάδες.
Τσουπ! Σκάει το «8ωρη εκπαίδευση για μερικές μέρες» -αφού είχα ξεχάσει εντελώς τη λέξη διάλειμμα στη βάρδια μου.
Λέω οκ, εντάξει λίγες μέρες θα είναι το 8ωρο. Στο τέλος αυτής, όπου μας τόνιζαν ότι η εταιρία είναι η οικογένειά μας και πρέπει να την στηρίξουμε-χαχχαχαχαχ- με ρώτησαν αν μπορώ να εργαστώ για 30 μέρες 8ωρο και υπό το καθεστώς του φόβου που προκαλούσε το βλέμμα του διευθυντή, δέχτηκα.
Μετά μας ενημέρωσαν -χωρίς ουσιαστικά να μας ρωτήσουν καν- ότι θα πρέπει να εργαστούμε από 3 μέρες μέχρι όσο πάει για τα εγκαίνια του μαγαζιού, 14 ώρες. Το ακριβές διάστημα δεν καθορίστηκε.
Το εν λόγω γεγονός, με τρόμαξε γιατί από 4ωρη θα κατέληγα 14ωρη. Και άρχισα να ψάχνω πιθανές λύσεις.
Ξανακοίταξα την υπέροχη σύμβαση μου, που εγώ ο μαλάκας υπεγραψα, στην οποία αναφέρεται ρητώς, ότι ο εργαζόμενος υποχρεούται να εργάζεται όσες ώρες θέλει ο εργοδότης και όποτε θέλει ο δεύτερος, με βάση τις ανάγκες του μαγαζιού.
Και ότι ο εργοδότης, αν θέλει μπορεί να μεταθέσει τον εργαζόμενο όπου υπάρχει ανάγκη, ακόμη και εκτός Ελλάδος, με μια απλή εγγραφή δήλωση-κοινοποίηση.
Τελικά, παραιτήθηκα.
ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ!
ΚΑΙ ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΒΙΑΣΥΝΗΣ.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΡΑΚΟ!
Υ.Γ: Ας μην αναφέρω το γεγονός ότι ο υποδιευθυντής, ενώ είχα σχολάσει μου είπε με υφάρα «Δεν πας πουθενά, θα μείνεις εδώ ακόμα και με το ζόρι, μέχρι να καθαρίσουμε».
Υ.Γ2: Να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας, παιδάκια <3
