Παρότι τα παιδιά υπήρξαν υπάλληλοι και μαθητευόμενοι κατά το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, η παιδική εργασία έφτασε στα άκρα κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης. Τα παιδιά συχνά δούλευαν πολλές ώρες σε επικίνδυνες εργοστασιακές συνθήκες για πολύ λίγα χρήματα. Τα παιδιά ήταν χρήσιμα ως εργάτες, επειδή λόγω μεγέθους μπορούσαν να μετακινούνται σε μικρούς χώρους στα εργοστάσια και στα ορυχεία όπου οι ενήλικες δεν χωρούσαν, ήταν ευκολότερο να διαχειριστούν και να ελεγχθούν, και ίσως το πιο σημαντικό, τα παιδιά πληρώνονταν λιγότερο από τους ενήλικες. Τα παιδιά εργάτες συχνά δούλευαν για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, αλλά αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν την εκπαίδευσή τους. Οι μεταρρυθμιστές του 19ου αιώνα και οι οργανωτές της εργασίας προσπάθησαν να περιορίσουν την παιδική εργασία και να βελτιώσουν τις συνθήκες της, αλλά χρειάστηκε μία συντριβή της αγοράς για να επηρεαστεί τελικά η κοινή γνώμη. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, οι Αμερικανοί ήθελαν όλες οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας να πηγαίνουν στους ενήλικες και όχι στα παιδιά.
Ο ελάχιστος ρόλος της παιδικής εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, είναι μία από τις πιο αξιοσημείωτες αλλαγές στην κοινωνική και οικονομική ζωή του έθνους τους τελευταίους δύο αιώνες. Στην αποικιακή Αμερική η παιδική εργασία δεν αποτελούσε αντικείμενο αντιπαράθεσης. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της αγροτικής και βιοτεχνικής οικονομίας. Τα παιδιά όχι μόνο εργάζονταν στο οικογενειακό αγρόκτημα, αλλά συχνά προσλαμβάνονταν από άλλους αγρότες. Τα αγόρια συνήθως ξεκινούσαν τη μαθητεία τους σε κάποια αγορά μεταξύ 10 και 14 ετών. Και οι δύο αυτοί τύποι παιδικής εργασίας μειώθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά η εργοστασιακή απασχόληση παρείχε μία νέα ευκαιρία στα παιδιά. Τελικά, νέες γυναίκες και ενήλικες μετανάστες αντικατέστησαν αυτά τα παιδιά στη βιομηχανία της κλωστοϋφαντουργίας, αλλά η παιδική εργασία συνεχίστηκε σε άλλες επιχειρήσεις. Μπορούσαν να πληρώνονται με χαμηλότερους μισθούς, ήταν ήμερα και εύκολα διαχειρίσιμα σε σχέση με τους ενήλικες και ήταν πολύ δύσκολο να οργανωθούν σε συνδικάτα.
Το 1900, το 18% των Αμερικανών εργαζομένων ήταν κάτω των 16 ετών.
Οι εκπαιδευτικοί μεταρρυθμιστές στα μέσα του 19ου αιώνα έπεισαν πολλούς μεταξύ του γηγενούς πληθυσμού ότι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση ήταν απαραίτητη, τόσο για την προσωπική ολοκλήρωση, όσο και για την πρόοδο του έθνους. Αυτό οδήγησε πολλές πολιτείες να καθορίσουν ένα ελάχιστο μισθό εργασίας και ελάχιστες απαιτήσεις σχολικής φοίτησης. Ωστόσο, αυτοί οι νόμοι είχαν πολλά κενά και βρίσκονταν σε ισχύ μόνο σε ορισμένες πολιτείες με χαλαρή επιβολή. Επιπλέον, η εισροή μεταναστών με πρώτους τους Ιρλανδούς τη δεκαετία 1840 και η συνέχισή της μετά το 1880 με ομάδες από τη Νότια και Ανατολική Ευρώπη, πρόσφερε μια νέα ομάδα παιδιών εργατών. Πολλοί από αυτούς τους μετανάστες είχαν αγροτικό υπόβαθρο και είχαν ακριβώς την ίδια στάση απέναντι στην παιδική εργασία με αυτή που είχαν οι Αμερικανοί τον 18ο αιώνα.
Η νέα προσφορά παιδιών εργατών συνοδεύτηκε από μία τεράστια επέκταση της αμερικανικής βιομηχανίας την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, η οποία αύξησε τις θέσεις εργασίας που ήταν κατάλληλες για παιδιά. Οι δύο αυτοί παράγοντες οδήγησαν σε αύξηση του ποσοστού των παιδιών ηλικιών 10 έως 15 ετών που ασκούσαν μισθωτή εργασία. Παρότι το επίσημο ποσοστό των 1.75 εκατομμυρίων υποτιμά σημαντικά τον πραγματικό αριθμό, δείχνει ότι τουλάχιστον το 18% αυτών των παιδιών ήταν εργαζόμενα το 1900. Στα νότια εργοστάσια βαμβακιού το 25% των εργαζομένων ήταν παιδιά κάτω των 15 ετών και τα μισά από αυτά κάτω των 12 ετών. Επιπλέον, οι τρομακτικές συνθήκες εργασίας για πολλά παιδιά εργάτες τράβηξε την προσοχή της κοινής γνώμης.
Οι αποφασιστικές προσπάθειες για τη ρύθμιση ή την εξάλειψη της παιδικής εργασίας αποτελούν χαρακτηριστικό της κοινωνικής μεταρρύθμισης στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1900. Οι ηγέτες αυτής της προσπάθειας ήταν η Εθνική Επιτροπή Παιδικής Εργασίας, η οποία οργανώθηκε το 1904, καθώς και πολλές κρατικές επιτροπές παιδικής εργασίας. Αυτές οι οργανώσεις, με αυτή τη φιλοσοφία και έτσι αποφασισμένοι να δεχτούν ό,τι ήταν εφικτό, ακόμα και θεωρητικά μη επαρκές, χρησιμοποιούσαν ευέλικτες τακτικές και ήταν έτοιμες να αντέξουν την απογοήτευση μιας ήττας και την αργή πρόοδο. Οι επιτροπές πρωτοστάτησαν στις τεχνικές μαζικής πολιτικής δράσης, συμπεριλαμβανομένων ερευνών από εμπειρογνώμονες, ευρεία χρήση φωτογραφιών για την δραματοποίηση των κακών συνθηκών της παιδικής εργασίας, ενημερωτικών φυλλαδίων, καθώς και εξελιγμένων ομάδων πίεσης. Παρά τις δραστηριότητες αυτές, η επιτυχία εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από το πολιτικό κλίμα του έθνους, καθώς και από τις εξελίξεις που μείωσαν την ανάγκη ή την επιθυμία για παιδική εργασία.
Κατά την περίοδο από το 1902 έως το 1915, οι επιτροπές παιδικής εργασίας τόνισαν τη μεταρρύθμιση μέσω των κρατικών νομοθετικών σωμάτων. Πολλοί νόμοι που περιόριζαν την παιδική εργασία ψηφίζονταν ως μέρος του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού κινήματος της εποχής. Ωστόσο, τα κενά που παρέμειναν, ιδίως στα νότια κράτη, οδήγησαν σε απόφαση να εργάζονται τα παιδιά μέσω ενός ομοσπονδιακού νόμου. Το Κογκρέσο ψήφισε τέτοιους νόμους το 1916 και το 1918, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο τους κήρυξε αντισυνταγματικούς.
Οι αντίπαλοι της παιδική εργασίας ζήτησαν τότε μία συνταγματική τροπολογία η οποία επέτρεπε την ομοσπονδιακή νομοθεσία για την παιδική εργασία. Το Κογκρέσο ψήφισε μία τέτοια τροπολογία το 1924, αλλά το συντηρητικό πολιτικό κλίμα της δεκαετίας του 1920, μαζί με την αντίθεση ορισμένων εκκλησιαστικών ομάδων και αγροτικών οργανώσεων οι οποίες φοβήθηκαν πιθανή αύξηση της ομοσπονδιακής εξουσίας σε περιοχές που σχετίζονταν με τα παιδιά, εμπόδισαν πολλά κράτη να την επικυρώσουν.
Η Μεγάλη Ύφεση άλλαξε σημαντικά τις πολιτικές στάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και ωφελήθηκε η μεταρρύθμιση του παιδικού εργατικού δυναμικού. Σχεδόν όλοι οι κώδικες που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του Εθνικού Νόμου για τη Βιομηχανική Ανάκαμψη συνέβαλλαν στη μείωση της παιδικής εργασίας. Ο νόμος περί των Δίκαιων Εργασιακών Προτύπων του 1938, ο οποίος για πρώτη φορά καθόριζε τα ελάχιστα μισθολογικά όρια και τα ανώτατα όρια ωρών εργασίας για τους εργαζόμενους στο διακρατικό εμπόριο, έθεσε επίσης περιορισμούς στην παιδική εργασία. Πράγματι, η απασχόληση παιδιών ηλικίας κάτω των 16 ετών απαγορεύτηκε στον τομέα της μεταποίησης και της εξόρυξης.
Η επιτυχία αυτή προέκυψε όχι μόνο από τη λαϊκή εχθρότητα έναντι της παιδικής εργασίας, η οποία δεν δημιουργήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την μακροχρόνια εργασία των επιτροπών της παιδικής εργασίας και το κλίμα μεταρρυθμίσεων την περίοδο του Big Deal, αλλά και από την επιθυμία των Αμερικανών σε μια περίοδο υψηλής ανεργίας να ανοίξουν οι θέσεις απασχόλησης των παιδιών για τους ενήλικες.
Και άλλοι παράγοντες συνέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό στη μείωση της παιδικής εργασίας. Νέοι τύποι μηχανών μείωσαν τη χρήση παιδιών με δύο τρόπους. Πολλές απλές εργασίες που γίνονταν από τα παιδιά εκμηχανίστηκαν και οι ημι-εξειδικευμένοι ενήλικες έγιναν απαραίτητοι για την αποδοτικότερη χρήση του εξοπλισμού. Επιπλέον, οι θέσεις εργασίας όλων των ειδών απαιτούσαν όλο και περισσότερο υψηλότερα εκπαιδευτικά επίπεδα. Τα κράτη ανταποκρίθηκαν με την αύξηση του αριθμού των απαιτούμενων ετών εκπαίδευσης, την επιμήκυνση του σχολικού έτους και την αποτελεσματικότερη εφαρμογή των νόμων περί σκασιαρχείου. Η ανάγκη για εκπαίδευση ήταν τόσο σαφής που το Κογκρέσο το 1949 τροποποίησε το νόμο για την παιδική εργασία, ώστε να περιλαμβάνει επιχειρήσεις που δεν καλύπτονταν το 1938, κυρίως την εμπορική γεωργία, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.
Παρόλο που η παιδική εργασία έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί, εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα σε λίγες περιοχές της οικονομίας. Οι παραβιάσεις της νομοθεσίας για την παιδική εργασία συνεχίζονται μεταξύ των οικονομικά φτωχών μεταναστών που είναι γεωργικοί εργάτες. Οι εργοδότες στη βιομηχανία ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη έχουν στραφεί προς τα παιδιά των παράνομων μεταναστών σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστούν τις εισαγωγές από χώρες χαμηλής μίσθωσης. Η πρόσφατη ελευθέρωση των κανόνων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σχετικά με την εργασία στο σπίτι, αυξάνει επίσης την πιθανότητα παράνομης παιδικής εργασίας. Τέλος, παρά τους ισχύοντες νόμους που περιορίζουν των αριθμό των ωρών εργασίας για όσους εξακολουθούν να φοιτούν στο σχολείο, ορισμένα παιδιά συνεχίζουν να εργάζονται για υπερβολικό αριθμό ωρών ή να κατέχουν απαγορευμένες θέσεις εργασίας. Η αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή των νόμων, ποικίλει από πολιτεία σε πολιτεία. Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ακόμα εξαλείψει όλες τις καταχρήσεις και τις παραβιάσεις, αλλά έχουν ολοκληρώσει το στόχο των μεταρρυθμιστών για την παιδική εργασία ο οποίος καθορίζεται από το νόμο και τη γενική πρακτική ότι τα παιδιά δεν θα είναι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης.
Μετάφραση: V for Vallia
Πηγή: www.history.com
© I for Interview team
Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο, να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!
