fbpx

Όσα μάθαμε ψάχνοντας για εργασία

“Ρε κούκλα μου, παρεξήγησες!”

στo Οι ιστορίες σας

Θέλω να λαμβάνω τα νέα άρθρα του IforINTERVIEW με e-mail.

Στείλε μας την ιστορία σου

Πόλη: Αθήνα / Περιστέρι

Έτος: 2010

Υποψήφια θέση: Υπεύθυνη Διαχείρισης Προϊόντος και Παραγγελιών (ζητείται κοπέλα) – ούτε καν
Περιγραφή εργοδότη: Εταιρείας κατασκευής και Εμπορίας Φωτιστικών ειδών

Διηγείται η “κίτρινο βατράχι”

Πρέπει να ήταν αρχές Οκτώβρη νομίζω, γιατί ακόμα θυμάμαι οριακά δε χρειαζόταν μπουφάν ή κάτι τέτοιο. Έψαχνα αρκετό καιρό δουλειά και είχα αρχίσει να μην πολυνοιάζομαι πλέον για το πόσο μακριά θα είναι η εταιρεία ή αν ο μισθός θα είναι αξιοπρεπής, αρκεί να έβρισκα δουλειά. ΤοLinkedIn είχε πάρει για τα καλά τα πάνω του και γι αυτό και εγώ είχα φουλάρει (και) εκεί βιογραφικό, φωτογραφία και ότι άλλο έβρισκα μπροστά μου. Πριν από κάνα μήνα λοιπόν είχα “χτυπήσει” μία αγγελία για Υπεύθυνη Διαχείρισης Προϊόντος (ζητείται κοπέλα, έλεγε) αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Ένα ωραίο πρωί λοιπόν, μέσω LinkedIn μου έρχεται  μήνυμα στο inbox από τον ιδιοκτήτη (!) εταιρείας κατασκευής και εμπορίας φωτιστικών για να με ρωτήσει αν είμαι ακόμα διαθέσιμη για δουλειά. Αργώ λίγο να πιάσω το νόημα, αφού δε μπορώ να συνδέσω την αγγελία με τα γραφόμενα του κυρίου, αλλά με “γράψε και ξαναγράψε” στο τέλος βγάζουμε άκρη (χωρίς τηλέφωνο, μόνο μέσω email αρχικά) ότι έχει το Σι Βι μου στα χέρια του και “ανυπομονεί” να κάνουμε ένα ραντεβού γιατί είναι σίγουρος ότι του κάνω.

Ε ρε πούστη λέω, κοίτα να δεις, που είναι βλαμμένος ο τύπος. Στα καπάκια χτυπάει και το κινητό μου και να σου ο κύριος ιδιοκτήτης για τα περαιτέρω. Αυτός ακούστηκε ευγενικός και ευχάριστος  και εγώ με την σειρά μου τσεκάρω στα γρήγορα τον αριθμό που βλέπω στο κινητό  στο google, μου βγάζει ότι ανήκει όντως στην εταιρεία που αναφερόταν αυτός ο άνθρωπος, ε λέω κομπλέ είμαστε, ναι βεβαίως να βρεθούμε κύριε μου.

Και πιάνει και τους ενικούς, κοτσάρει και ένα “μου” πίσω από το όνομά μου και κάπου εκεί αρπάζω λίγο αλλά λέω ας όψεται, μπορεί να ναι απλά πολύ ανοιχτός τύπος. Με ρωτάει με τι θα φθάσω στην εταιρεία, αν έχω μεταφορικό, ναι έχω δικό μου αμάξι λέω, όλα καλά μου λέει.

Κανονίζουμε την επομένη ραντεβού στην εταιρεία γύρω (;) στις 11:00 π.μ. Ξεκινώ εγκαίρως και στα μισά του δρόμου με καλεί να με ρωτήσει αν μπορώ να κάνω μία στάση επί της Θηβών στο ύψος τάδε , θα τον δω έχει ένα audi μαύρο με αλάρμ έξω από γνωστό μαγαζί με καφέδες για το δρόμο. Εντάξει λέω συμβαίνει κάτι; Θα σου πω μόλις φθάσεις μου λέει.

Ε και έφθασα! Ε και κατεβαίνω από το αμάξι και βλέπω έναν τυπά , γύρω στα 45, λίγο ξενυχτισμένο, με πουκάμισο κατευθείαν από πίστα, με γυαλί αεροπόρου και σκισμένο jeanς, που μάλλον στα νιάτα του “είχε λίγη πέραση” να με χαιρετά σφυριχτά από μακριά μες την τρελή χαρά.

-Έλα κοριτσάρα μου, έφτασες;

– Είστε ο κύριος Τάσος;

– Τάσος σκέτο δεν είπαμε;

– Ναι, το είπαμε. Τι κάνουμε εδώ άλλαζει κάτι δε θα γίνει η συνέντευξη;

– Ναι μωρέ απλά να παίρναμε και 2 καφεδάκια να τα λέγαμε και εδώ πριν πάμε στο γραφείο σκέφτηκα.

– Όχι ευχαριστώ, έχω πιει καφέ είμαι οκ.

– Θα ‘λέγα στην γραμματέα μου μωρέ να μας παραγγείλει, αλλά θα αργήσει λίγο σήμερα και μιας και είμασταν καθ’οδόν και συ και γω, είπα να τα πούμε πρώτα εδώ να σπάσει ο πάγος. Και βασικά τι να πούμε δηλαδή(ς), έχω πάθει και λίγο ταραχή τώρα που σε είδα γιατί ξέρεις εγώ άμα δω ωραία γυναίκα δε μπορώ, χάνω τα λογικά μου ε!

– Μμμμμάλιστα Τάσο. Κατάλαβα. Αν θες να συζητήσουμε για τη θέση και το Σι Βι μου θα μπορούσαμε να πάμε στο γραφείο καλύτερα;

– Ναι φύγαμε, μπαίνω μπροστά κι ακολουθάς. Ή θες να παρκάρεις να πάμε μαζί;

– Θα έρθω με το αμάξι μου, ευχαριστώ.

Στην 5λεπτη  διαδρομή που ακολούθησε, σκέφτηκα πάνω από 10 φορές να κάνω αναστροφή και να φύγω, αλλά ένα ξεροκέφαλο κάτι μες το κεφάλι μου έλεγε ότι μπορεί να ΄ναι μαλάκας ο φίλος αλλά εντάξει, ίσως παλεύεται για κάνα μήνα, θα του κόψω τον αέρα και να πιάσω ένα μισθό.

Φθάνουμε στην εταιρεία, όλα κομπλέ. Επιγραφές σωστές, επωνυμία σωστή, καθαρά, όμορφα, με πάρκινγκ για πελάτες. Κατεβαίνει ο Τάσος χοροπηδηχτός από το audi, τρέχει μπροστά, ξεκλειδώνει την πόρτα και με περιμένει.

– Τάσο είναι κλειστή σήμερα η εταιρεία;

– Ε ναι!

– Αφού είπες ότι έχετε ωράριο καταστημάτων και λειτουργείτε και Σάββατα, πώς;

– Έτυχε μωρέ, δεν μπορούσαν τα κορίτσια να δουλέψουν σήμερα, ήταν και οι 2 τους οφ από χθες.

– Και έδωσες ρεπό έτσι απλά;

– Εντάξει εγώ φταίω, τα ‘πιάμε χθες λίγο παραπάνω στον Πασχάλαρο! Ελα πάμε μέσα να αράξουμε, συνέντευξη στη πόρτα δεν γίνεται ! (γέλιο τάχα μου γοητευτικό και κλείσιμο ματιού)

– Τάσο, κάτι έχεις καταλάβει λάθος! Δε ξέρω για τα κορίτσια που τα ήπιατε χθες τι γνώμη έχουν, αλλά γκόμενα από interview δε βγάζεις σήμερα!

– Τι ‘ναι αυτά που λες ρε κούκλα μου! Παρεξήγησες! Ο Τάσος δεν κάνει τέτοια, δεν τα έχει ανάγκη αυτά ο Τάσος.

Εκεί ακριβώς, μόλις έπιασε ο Τάσος το τρίτο ενικό για την πάρτη του, τελείωσε και η υπομονή μου.

– Τάσο μου, έχεις 10 ευρώ πάνω σου;

– Ναι, γιατί τι;

– Μου δίνεις λίγο ένα δεκάρικο που θυμήθηκα κάτι;

Βγάζει επιδεικτικά πορτοφόλι παχύ τίγκα στα 50αρικα και ξεθάβει  ένα 10ευρω. Το αρπάζω με τη μία.

– Για τη βενζίνη που χάλασα καραγκιόζη.

Κάτι ξεκίνησε να λέει και να φωνάζει νομίζω αλλά είχα ήδη μπει στο αμάξι μου και από τον καθρέφτη έβλεπα το σκούρο μπλε σατέν πουκάμισο του να λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο.

© I for Interview team

Σε περίπτωση που επιλέξατε να αναδημοσιεύσετε κάποιο κείμενό μας στο δικό σας site, σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα εκ των προτέρων για την προτίμηση! Ωστόσο,  να σας υπενθυμίσουμε το πόσο ευχάριστο και δίκαιο είναι να ακολουθούνται οι δεοντολογικοί κανόνες που ορίζουν τη σωστή και λειτουργική αναφορά στην αρχική  πηγή ( δλδ. αναγραφή πλήρους ονόματος του site μας και ενεργό link που ανακατευθύνει στο πρωτότυπο άρθρο). Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζετε τον κόπο και τη δουλειά μας και σας ευχαριστούμε διπλά!

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Φρέσκα άρθρα στο Οι ιστορίες σας

Στην Κορυφή