Πόλη: Αθήνα
Έτος: 2008
Υποψήφια θέση: Junior επιβλέπων μηχανικός σε εργοτάξιο
Περιγραφή εργοδότη: Τεχνική εταιρεία
Editorial
Η Τεχνική Διευθύντρια, κόρη του προέδρου, ήταν γύρω στα 35, όμορφη, με έναν αέρα εξουσίας σε κάθε της κίνηση. Είχε πλατύ χαμόγελο όση ώρα μου εξηγούσε τα πιθανά καθήκοντά μου και κάπου μέσα της σιγόβραζε για τον χρόνο που σπαταλούσε μαζί μου.
Άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και κατάλαβε ενστικτωδώς ότι μετά από 1 ώρα αναμονής και 45 λεπτών συνέντευξης είχα χαρμανιάσει και θα κάπνιζα ακόμα και τα κίτρινα ποστ-ιτ δίπλα της αν μου επιτρεπόταν.
Μου πρόσφερε ένα τσιγάρο και πέρασε στο προκείμενο:
– Να βρίσεις μπορείς;
– Τι εννοείτε κα. Τάδε ;
– Ρε παιδί μου, άμα χρειαστεί, μπορείς να βρίσεις, να τους βάλεις όλους στη θέση τους; Θα είσαι η μόνη γυναίκα εκεί έξω. Μπορείς ή όχι;
– Κοιτάξτε, η αλήθεια είναι ότι όταν βρίζω , βρίζω, όχι αστεία. Αλλά θεωρώ πως ο διάλογος πάντα φέρνει μία λύση στο τραπ..
– Ποιος διάλογος γαμώ το στανιό μου; Πω ρε πούστη μου, σε μαλάκω έπεσα.
– Νομίζω ότι εκμεταλεύεστε την ανάγκη μου για δουλειά και απλά με προσβάλλετε για να διαπιστώσετε εάν…
– Ρε , είσαι ζώον; Τι δε καταλαβαίνεις;
– Καταλαβαίνω ότι σπαταλώ τη μέρα μου με αντιεπαγγελμ..
– Να πας στη μαμά σου τότε. Ή καλύτερα να πας στο διάολο!
– Κυρία Τάδε μου, σάλτα και γ@μήσου.
– Τέλεια! Προσλαμβάνεσαι!!
– Τί κάνω;
– Τέλεια κορίτσι μου, μας κάνεις! Έλα να σου δείξω τώρα ένα οργανόγραμμα ..
Επί του έργου, τα κοσμητικά επίθετα δεν έλειπαν εξίσου. Κι όσο κι αν την είχα την όμορφη μανατζαρέα στο μυαλό μου οδηγό, δεν άντεξα παρά ελάχιστους μήνες.
Στην πορεία, όλες οι συνεντεύξεις που έδωσα μου φάνηκαν αστείες.
Για γούρι, πριν μπω σε ένα ίντερβιου ρίχνω κι ένα μπινελίκι για το καλό.
